آيه 96 سوره «مريم» به راهكار محبوب شدن انسان ميان مؤمنان اشاره می‌كند
گروه فضای مجازی: قرآن‌كريم راه محبوب شدن بين مؤمنان را بيان كرده و در آيه 96 سوره مباركه «مريم» می‌فرمايد: «إِنَّ الَّذِينَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحَاتِ سَیَجْعَلُ لَهُمُ الرَّحْمَنُ وُدًّا»، «كسانى كه ايمان آورده و كارهاى شايسته كردهاند به زودى [خداى] رحمان براى آنان محبتى [در دلها] قرار مىدهد».
به گزارش خبرگزاری قرآنی ايران(ايكنا) شعبه مركزی، روش دعا را بايد از ابراهيم خليل(ع) بياموزيم، ايشان به خدای سبحان عرض می‌كند: «فَاجْعَلْ أَفْئِدَهً مِّنَ النَّاسِ تَهْوِی إِلَیْهِمْ»[1] پروردگارا دل‌های گروهی از مردم را متوجه ذريه و خانواده من كن، كه آنان را دوست داشته باشند و بطلبند و محبوب بين مؤمنان گردند.
قرآن‌كريم راه محبوب شدن بين مؤمنان را بيان كرده فرمود: «إِنَّ الَّذِينَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحَاتِ سَیَجْعَلُ لَهُمُ الرَّحْمَنُ وُدًّا.»[2] آنان كه از نظر عقيده مؤمن و از نظر اعمال صالح‌اند، خدا برای آن‌ها محبت قرار داده و آنان را محبوب دل‌های ديگران می‌كند. چه ذخيره‌ای بالاتر از اين كه انسان محبوب دل‌های مؤمنان باشد؟ اين راه گرچه سخت و دشوار است؛ ولی كور و مبهم نيست؛ راه بسيار روشنی است.
صراط مستقيم به‌معنای راه آسان نيست، راهی را مستقيم گويند كه استقامت می‌طلبد؛ كه اگر طی شود ضرورتاً پايانش سعادت بخش خواهد بود. امام صادق(ع) نيز فرمودند: اگر مؤمن با قلبش متوجه خدای سبحان شود، خدا هم وجه خود را متوجه او خواهد كرد و دل‌های مؤمنان را نسبت به او دوست می‌كند[3] و چه چيز بهتر از اين كه انسان محبوب خدا شود و بندگان مؤمن او را دوست داشته باشند.
در دعای ابوحمزه ثمالی آمده است كه خدايا بين من و تو هيچ كس فاصله نيست. هر گاه كه بخواهم، رازم را با تو در ميان می‌گذارم و تو اگر بخواهی، به من لطف می‌كنی. بين من و تو هيچ حجاب و شفيعی نيست، فقط يك حجاب وجود دارد و آن خود من هستم.[4]و نيز از بيانات امام كاظم(ع) است: «احتجب بغير حجاب محجوب و استتر بغير ستر مستور »[5] خدای سبحان بی‌پرده پوشيده است و او را چيزی نپوشانده است، گرچه او پوشيده است. و اميرمؤمنان(ع) فرمود: «لا حجاب بينه و بين خلقه»[6] هيچ حجابی بين خدا و خلق خدا نيست، از اين رو گفته‌اند: «وجودك ذنب لا يقاس به ذنب».ميان عاشق و معشوق هيچ حايل نيست تو خود حجاب خودی حافظ از ميان برخيز. خوشا كسی كه در اين راه بی‌حجاب رود.
پی‌نوشت‌ها:
1. سوره ابراهيم، آيه 37.
2. سوره مريم، آيه 96.
3. امالی شيخ مفيد، ص164، مجلس 18، ح 7.
4. «والحمدلله الذی أناديه كلما شئت لحاجتی و أخلو به حيث شئت لسری بغير شفيع فيقضی لی حاجتی» ( مفاتيح الجنان ، دعای ابوحمزه ثمالی).
5. بحار، ج 3، ص 327، كتاب توحيد، باب 14.
6. كافی، ج1، ص 139.
7. ديوان حافظ، غزل 266.
علاقه‌مندان برای مشاهده متن به پايگاه اينترنتی «تبيان» به نشانی http://www.tebyan.net مراجعه كنند.
قرآن‌كريم راه محبوب شدن بين مؤمنان را بيان كرده فرمود: «إِنَّ الَّذِينَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحَاتِ سَیَجْعَلُ لَهُمُ الرَّحْمَنُ وُدًّا.»[2] آنان كه از نظر عقيده مؤمن و از نظر اعمال صالح‌اند، خدا برای آن‌ها محبت قرار داده و آنان را محبوب دل‌های ديگران می‌كند. چه ذخيره‌ای بالاتر از اين كه انسان محبوب دل‌های مؤمنان باشد؟ اين راه گرچه سخت و دشوار است؛ ولی كور و مبهم نيست؛ راه بسيار روشنی است.
صراط مستقيم به‌معنای راه آسان نيست، راهی را مستقيم گويند كه استقامت می‌طلبد؛ كه اگر طی شود ضرورتاً پايانش سعادت بخش خواهد بود. امام صادق(ع) نيز فرمودند: اگر مؤمن با قلبش متوجه خدای سبحان شود، خدا هم وجه خود را متوجه او خواهد كرد و دل‌های مؤمنان را نسبت به او دوست می‌كند[3] و چه چيز بهتر از اين كه انسان محبوب خدا شود و بندگان مؤمن او را دوست داشته باشند.
در دعای ابوحمزه ثمالی آمده است كه خدايا بين من و تو هيچ كس فاصله نيست. هر گاه كه بخواهم، رازم را با تو در ميان می‌گذارم و تو اگر بخواهی، به من لطف می‌كنی. بين من و تو هيچ حجاب و شفيعی نيست، فقط يك حجاب وجود دارد و آن خود من هستم.[4]و نيز از بيانات امام كاظم(ع) است: «احتجب بغير حجاب محجوب و استتر بغير ستر مستور »[5] خدای سبحان بی‌پرده پوشيده است و او را چيزی نپوشانده است، گرچه او پوشيده است. و اميرمؤمنان(ع) فرمود: «لا حجاب بينه و بين خلقه»[6] هيچ حجابی بين خدا و خلق خدا نيست، از اين رو گفته‌اند: «وجودك ذنب لا يقاس به ذنب».ميان عاشق و معشوق هيچ حايل نيست تو خود حجاب خودی حافظ از ميان برخيز. خوشا كسی كه در اين راه بی‌حجاب رود.
پی‌نوشت‌ها:
1. سوره ابراهيم، آيه 37.
2. سوره مريم، آيه 96.
3. امالی شيخ مفيد، ص164، مجلس 18، ح 7.
4. «والحمدلله الذی أناديه كلما شئت لحاجتی و أخلو به حيث شئت لسری بغير شفيع فيقضی لی حاجتی» ( مفاتيح الجنان ، دعای ابوحمزه ثمالی).
5. بحار، ج 3، ص 327، كتاب توحيد، باب 14.
6. كافی، ج1، ص 139.
7. ديوان حافظ، غزل 266.
علاقه‌مندان برای مشاهده متن به پايگاه اينترنتی «تبيان» به نشانی http://www.tebyan.net مراجعه كنند.
