Ang Maikling Talambuhay ng Propeta Muhammad (s.k.n.k.)
Si Muhammad ay anak ni Abdullah at Aminah bint Wahab. Siya ay ipinanganak sa umaga ng Biernes, sa ikalabing pito ng Rabi’-Awwal sa taon ng Elepante sa Mekkah sa panahon ni Casra, ang Makatarungan na Hari ng Persia. Siya ay nakatanggap ng Maka-Panginoon na pahayag sa ika-dalawamput pito ng Rajab sa gulang na apatnaput. Ang Anghel Gabriel pumunta sa kanya samantala siya ay nasa kuweba ng Hira sa kabundukan ng Mekkah, at ipinapahayag sa kanya ang kabanata [sūrah] ng Banal na Qur’an:
“Sa Ngalan ni Allah, ang Pinakamahabagin, ang Pinakamaunawain. Bumasa ka (O Muhammad) sa Ngalan ng inyong Panginoon na lumikha…” [Banal na Qur’an, Sūrah ‘Alaq 96:1].[1]
Pagkatapos si Propeta Muhammad (s.k.n.k.) nagsimula sa pangaral ng Maka-Panginoon na mensahe doon sa mga tao ng Mekkah, sa pagsasabi,
“O mga tao, isabi na walang Panginoon kundi si Allah, at kayo maging magtagumpay at umuunlad.”
Ang mga Makkano noon ay mga pagano. Pinagtawanan at pinapahirapan siya ng malaki, hanggang nagsabi siya, “Walang ibang propeta na naghihirap katulad sa akin.” Iilan lamang sa mga tao sa Mekkah ang tumanggap sa kanyang Maka-Panginoon na mensahe at ang una sa pagitan sa kanila ay si Imām ‘Alī (s.k.n.k.) at pagkatapos ang asawa ng Propeta, si Khadīja (s.k.n.k.) at pagkatapos ang ilang iba.
Sa panahon na ang mga pagano dinagdagan ang paggipit sa bagong mga Muslim, ang Propeta Muhammad (s.k.n.k.) ay umalis sa lungsod ng Mekkah patungo sa lungsod ng Madina. Itong pangyayari ay simula sa Muslim na Kalendaryo. Sa Madina ang bilang sa mga Muslim ay dumami, at doon naitatag ang Islamikong pamahalaan at nagsimula iyon na umuunlad na naging malakas na pamahalaan hanggang sa iyon nangingibabaw sa kabihashan (sibilisasyon) sa buong mundo ganon din sa mga pamahalaan at sa mga relihiyon.
Sa panahon sa kanyang pananatili sa Madina ang Propeta (s.k.n.k.) ay humarap ng mga digmaan at mga kaguluhan na alin ang lahat na iyon ay dahil sa mga pag-atake ng mga pagano, mga Hudeyo at mga Kristiyano laban sa mga Muslim.
Sa lahat na iyon na mga kaguluhan ang Propeta palaging gumamit sa patakan ng kapayapaan, kaawaan at magandang kaugalian sa kanyang mga kalaban. Kaya nga sa lahat na walamput na mga kaguluhan ang buong bilang sa mga nasawi sa dalawang panig ay isang libo at apat na daan lamang ang naitala sa kasaysayan.
Galing sa unang araw ng kanyang Maka-Panginoon na misyon hanggang sa kanyang kamatayan, maraming mga bahagi ng Qur’an ay ‘tanging’ ipinahayag sa Propeta Muhammad (s.k.n.k.) sa iba’t ibang pagkakataon hanggang itong dakilang aklat ay nakumpleto (para sa mga tao) sa haba ng dalawamput tatlong taon.
Sa panahong ito ang Banal na Propeta (s.k.n.k.) nagbuo at nagtatag sa mga kapakanan ng mga Muslim tungkol sa makamundo na bagay at sa kabilang buhay. Kanyang itinuro sa kanila ang Maka-Panginoon na aklat at karunungan. Kanyang binibuo ang mga alituntunin para sa kanilang mga pananampalataya, mga pangangalakal, at para sa kanilang panlipunan, pampulititkang batas, at iba pa.
Ang Allah, ang Pinaka-Makapangyarihan nagpahayag sa itong bersikolo ng Banal na Qur’an,
“Sa araw na ito ay pinaging ganap Ko ang inyong relihiyon para sa inyo, at nilubos Ko ang Aking paglingap sa inyo, at Aking itinakda sa inyo ang Islam bilang inyong relihiyon…” [Ang Banal na Qur’an 5:3].
Ang Mensahero ng Allah (s.k.n.k.) biglaan naging nagkasakit at namatay bunga sa itong pagsakit noong ikadalawamput walo ng Safar, sa taon ng 11 Hijri. Si Imam ‘Alī (s.k.n.k.) ang gumawa sa tungkulin ng paghahanda sa paglibing sa katawan (s.k.n.k.) ng Banal na Propeta (s.k.n.k.). Ang katawan sa Banal na Propeta (s.k.n.k.) ay inilibing sa Madina na alin ay nakatayo hanggang ngayon.
Rasūlullah (nangahulugan ng Mensahero ng Allah (s.k.n.k)), ay palaging huwaran at bilang halimbawa ng pinakamataas na pamantayan sa pagkamatapat, pagkatotoo, pinakamabuting pag-uugali, mataas na antas ng kaalaman, pagtitiis, pagkamapagbigay loob at mapatawarin, kagandahang-loob at matapang, pagtitimpi at pagkabanal, pagkamababang-loob at mabait, walang-kasalanan, makatarungan, mababang-loob at masikapin.
Ang kanyang pangkatawan na hugis ay nasa mabuting pagkahugis at ang kanyang mukha ay maliwanag at kaakit-akit. Sa maikling salita, naiisa doon sa kanya ang sentro ng lahat na kahusayan, panlahat na punto ng kadangalan, kaalaman, katarungan, at kabutihan. Siya ay sentro na tao sa relihiyon at sibilisasyon. Walang sinuman na tao katulad sa kanya noon ni mayroon na isang tao kagaya sa kanya sa darating na panahon. Ito ay ang Propeta ng mga Muslim at doon sa kanya ang Islam naitatag. Ang kanyang relihiyon ay ang pinakamabuti sa lahat na mga relihiyon at ang kanyang aklat ay pinakamabuti sa lahat na mga aklat, puro at ganap na Maka-Panginoon na nagpatnubay para sa sangkatauhan.
Mga kasabihan galing sa Mensahero ng Panginoon (s.k.n.k.):
“Ang katulad ng aking Ahlul- Bayt ay kagaya ng arka ni Noweh (Nūh). Sinuman ang sasakay ay mailigtas at sinuman ang hindi sasakay ay malulumus.”
“O kayong mga tao! Mag-iwan ako sa inyo na kung kakapit kayo sa ito, hindi talaga kayo mawawala: ang Aklat ng Allah (i.e. ang Qur’an) at ang mga kasapi ng aking Ahlul-Bayt…”
“Sa katotohanan, sino yong namatay na nagmamahal ng Ᾱli Muhammad (ang mga lahi ni Muhammad) sa kanyang puso, siya ay mamatay na bayani.”
“Sa katotohanan, sino yong namatay na nagmamahal ng Aali –Muhammad sa kanyang puso, siya ay namatay na ang kanyang mga kasalanan ay pinapatawad,
Sa katotohanan, sino yong namatay na nagmamahal ng Aali-Muhammad sa kanyang puso, siya ay namatay bilang magsisisi,
Sa katotohanan, sino yong namatay na nagmamahal ng Aali–Muhammad sa kanyang puso, siya ay namatay bilang tunay na mananampalataya na ang kanyang pananampalataya ay naging ganap,
Sa katotohanan, sino yong namatay na nagmamahal ng Aali –Muhammad sa kanyang puso, ang Anghel ng kamatayan, gayon din ang Munkar at Nakir magbigay sa kanya ng magandang mga balita (sa kanya sa pagpunta) sa paraiso,
Sa katotohanan, sino yong namatay na nagmamahal ng Aali-Muhammad sa kanyang puso, siya ay tinanggap sa Paraiso kagaya ng babaing ikakasal na tinanggap sa kanyang (bagong) bahay.”
“Isinusumpa iyon ang sinuman na nagpabigat ng katungkulan sa iba ng kanyang mga katungkulan at pinabayaan doon sa kanila.”
“Sa Araw ng Paghukom ang isang tao ay hindi makagalaw ng isang hakbang maliban na siya ay tanungin muna tungkol sa apat na mga bagay:
- Tungkol sa kanyang buhay at paano niya ito ginamit,
- Tungkol sa kanyang pagkabata at paano niya ito ginamit,
- Tungkol sa kanyang kinitaan, saan kinuha ang kanyang kinitaan, at paano niya ito ginamit,
- Tungkol sa pagmamahal sa amin, ang Ahlul-Bayt.”
“Ang Aking Panginoon nagtagubilin ng siyam na mga bagay sa akin:
- Matapat sa pansarili at sa pangkalahatan.
- Makatarungan at pagkapantay sa kasiyahan at kagalitan.
- Katamtaman sa kahirapan at sa kayamanan.
- Ang pagpatawad sa sinuman na lumabag at nang-api sa
akin.
- Ang pagbigay sa sinuman yong umagaw sa akin.
- Ang pagpanatili ng ugnayan sa sinuman yong nagpalala ng ugnayan sa akin.
- Ang pagmuni-muni sa panahon na ako ay nasa katahimikan.
- Ang pagsabi ng żikr, alaala sa Allah at sa Kanyang mga batas, mga kautusan at mga nilikha sa panahon na ako magsasalita.
- Ang pagbigay pansin at pag-aaral sa panahon na ako magmasid.”
“O Abūżar! Pagbigyan mo ng halaga ang limang mga bagay bago ang ibang mga bagay:
- Bigyang halaga ang inyong kabataan bago dumating kayo sa katandaan,
- Bigyang halaga ang inyong kalusugan bago dumating kayo sa karamdaman,
- Bigyang halaga ang inyong kayamanan bago dumating kayo sa kahirapan,
- Bigyang halaga ang inyong bakanteng (panahon) bago dumating kayo sa maraming gagawin (na panahon),
- Bigyang halaga ang inyong buhay bago kayo mamatay.”
Pinagmulan: “Fundamentals of Islam” ni Ayatullah Muhammad Shirazi at isinalin sa Pilipino ni Montazer R. Bongalon)
[1] Ang buong nilalaman ng Qur’an ay ipinapahayag doon sa Mensahero ng Allah (s.k.n.k.), at itong pagkakataon ay una na ‘opisyal’ o ‘publikong’ pagpapahayag ng Qur’an.
