Mga Surah ng Qur’an/12 Kuwento ni Propeta Yusuf (AS) Pinakamagandang Kuwento sa Qur’an
Ang ika-12 na kabanata ng Banal na Qur’an ay Surah Yusuf. Si Yusuf (AS) ay isang propeta ng mga tao ng Bani Israel (mga Israelita). Siya ay anak ni Yaqub (Jacob). Nanaginip siya sa edad na 9 na ang 11 mga bituin, ang araw at ang buwan ay nagpatirapa sa kanyang harapan. Ang panaginip na ito ay nagpapakita ng kanyang kapalaran. Nang siya ay naging pinuno ng Ehipto, ang kanyang mga kapatid sino naghulog sa kanya sa isang balon ay nagpatirapa sa kanyang harapan at pinarangalan siya pagkatapos ng maraming mga taon.
Ang Surah Yusuf ay isang kabanata ng Makki (ipinahayag sa Mekka). Iyon ay nasa ika-12 at ika-13 na mga Juz ng Qur’an at mayroong 111 na mga talata. Iyon ang ika-53 Surah na ipinahayag sa Banal na Propeta (SKNK).
Isinalaysay ng kabanatang ito ang kuwento ni Propeta Yusuf (AS) nang detalyado at ayon sa talata 3, iyon ay Ahsan al-Qasas (ang pinakamaganda sa mga kuwento). Iyon ay dahil nakakamit nito ang layunin ng mga kuwento ng Qur’an, katulad ng pag-aaral ng mga aralin, sa pinakamataas na antas.
Nagsimula ang kuwento sa panaginip ni Yusuf (AS). Pagkatapos ay ipinaliwanag nito ang inggit ng mga kapatid at ang pagtatapon nila sa kanya sa balon. Kabilang sa iba pang bahagi ng kuwento ang pagliligtas kay Yusuf mula sa balon at pagbebenta sa kanya sa Ehipto, si Zuleikha ay umibig sa kanya, ang kanyang pagkakulong, ang kanyang interpretasyon sa pinuno ng panaginip ng Ehipto, ang kanyang pagiging pinuno ng Ehipto, at ang mga paglalakbay ng kanyang mga kapatid at ama sa Ehipto.
Ang layunin ng kabanatang ito ay magbibigay ng aral na ang Diyos ay magbibigay ng pinakamataas na dignidad at pagpapala sa mga nananatiling matatag at nagpapanatili ng kanilang Ikhlas (dalisay na hangarin) sa harap ng mga paghihirap at mga kahirapan.
Sinabi ni Allameh Tabatabei, sa kanyang Pagpapakahulugan ng Qur’an ng Al-Mizan, na ang pangunahing layunin ng Surah Yusuf ay ipakita kung paano minamahal at tinutulungan ng Diyos ang mga may pananampalataya at dalisay na puso at na kung ang isang tao ay may tunay na pananampalataya, tutulungan siya ng Diyos, ang Makapangyarihan sa lahat, at parangalan siya sa pinakamahihirap na mga kalagayan.
Kabilang sa pinakamahalagang mga aral ng Surah na ito ay ang pag-anyaya sa pagtitiyaga, katatagan ng loob at katatagan sa harap ng mga paghihirap at mga kahirapan at pananatiling pag-iwas at dalisay sa harap ng makamundong mga pagnanasa. Kung gayon, nangako ang Diyos na gagantimpalaan Niya ang mga gumagawa ng mabuti at mabubuting mga tao.
