اجرای طرح «صفای سعی» در جمعيت امداد دانشجويی امام علی(ع)
طرح «صفای سعی» طرحی است از جمعيت امداد دانشجويی ـ مردمی امام علی(ع) كه هرساله همزمان با موسم حج برگزار می‌شود.
به گزارش خبرنگار افتخاری خبرگزاری قرآنی ايران(ايكنا)، طرح «صفای سعی» به همت جمعيت امداد دانشجويی ـ مردمی امام علی(ع) هرساله همزمان با موسم حج برگزار می‌شود، تا حاجيان در ميان انجام مناسك حج به ياد تلاش‌های مادران تنهای شهر خود و هاجرهای معاصر باشند.
اين طرح، براساس سعی ميان صفا و مروه كه آئينی است به ياد هروله‌های بی‌امان هاجر برای نجات فرزندش، در ايام حج به سرزمين نور، دفترچه‌های حاوی اعمال مناسك حج، به همراه شرح وضعيت زنان سرپرست خانوار كه می‌توان به عنوان هاجرهای معاصر از آن‌ها ياد كرد را در اختيار حجاج قرار دهند تا در ميان انجام مناسك حج به ياد تلاش‌های مادران تنهای شهر خود باشند و بخشی از هزينه‌های مربوط به مراسم بازگشت خويش را برای زنان سرپرست خانوار در نظر بگيرند.
همچنين، جهت كسب اطلاعات بيشتر می‌توانيد با جمعيت امداد دانشجويی ـ مردمی امام علی(ع) با شماره‌های 23051110- 55154165 – 66165825 در تهران تماس بگيريد.
من مأمورم به تكرار
من مأمورم به تذكر
و تو مختاری در شنيدن
و مختاری در خواستن يا نخواستن
پس مگو كه مگو!
مگو كه بسيار گفته‌اند و گوششان بسيار پر است
مگو كه ديگر اثر ندارد زيرا كه من از زلزله نمی‌هراسم
اما از خوردن قفل بر دل‌ها وحشتم می‌گيرد
تاريكی نادانی و كوری را تحمل نمی‌توانم
به حج می‌رويم
به حج رفته‌ايم
اما در سعی صفا و مروه مگر هاجرها را نديده‌ايم
كنار زمزم، مگر زجه كودك تشنه لب را نشنيده‌ايم
رد گام‌های شتابان و هراسناك و بی‌قرار آن مادر آواره، مگر در آن صحرای سوزان جانمان را نسوزاند و هنوز صدايش، هنوز صدای هروله‌اش و هنوز ياری‌خواهی مظلومانه‌اش عجيب‌ترين خاطره همه سنگريزه‌های داغ اين صحراست.
سنگريزه‌هايی كه شدت آفتاب از يادشان رفته بود و آن روز از پس ناله‌های جگر‌خراش و دويدن‌های بی‌امان هاجر، خنكای آبی گوارا را از بطن حس كردند!
آنجا كه زمزم به درماندگی و استغاثه يك زن بی‌پناه پاسخ داد.
اما پاسخ ما كو به مظلوميت يك زن سرپرست خانوار آن هنگام كه برای نجات كودكانش هروله می‌كند؟ آيا پاسخی می‌دهيم؟
وقتی سنگ، وقتی طبيعت به سرغيرت می‌آيد تا دست هاجر را بگيرد و كودكش را سيراب سازد؛ آيا ما به سؤال گرفته نخواهيم شد اگر غيرتمان به جوش نيايد و قدمی برای ياری هاجران زمانه خويش برنداريم؟
دور از مسلمانی و دور از انسانيت است، اگر فراموشمان شود و چشم ببنديم بر دويدن‌های هاجر و گوش‌هايمان را بگيريم تا ناله‌های او و گريه‌های فرزندش را نشنويم. چه بسيار مادران آواره، چه بسيار كودكان تشنه، چه بسيار دعاهای بی‌جواب مانده برای يك لقمه نان و يك سرپناه...
اين شايسته نيست ...
شايسته يك جامعه مدنی نيست!
اينك برای حجی سازنده، اينك برای عشق به هم‌نوع و احقاق حقوق زنان سرپرست خانوار برخواهيم‌خاست.
اين طرح، براساس سعی ميان صفا و مروه كه آئينی است به ياد هروله‌های بی‌امان هاجر برای نجات فرزندش، در ايام حج به سرزمين نور، دفترچه‌های حاوی اعمال مناسك حج، به همراه شرح وضعيت زنان سرپرست خانوار كه می‌توان به عنوان هاجرهای معاصر از آن‌ها ياد كرد را در اختيار حجاج قرار دهند تا در ميان انجام مناسك حج به ياد تلاش‌های مادران تنهای شهر خود باشند و بخشی از هزينه‌های مربوط به مراسم بازگشت خويش را برای زنان سرپرست خانوار در نظر بگيرند.
همچنين، جهت كسب اطلاعات بيشتر می‌توانيد با جمعيت امداد دانشجويی ـ مردمی امام علی(ع) با شماره‌های 23051110- 55154165 – 66165825 در تهران تماس بگيريد.
من مأمورم به تكرار
من مأمورم به تذكر
و تو مختاری در شنيدن
و مختاری در خواستن يا نخواستن
پس مگو كه مگو!
مگو كه بسيار گفته‌اند و گوششان بسيار پر است
مگو كه ديگر اثر ندارد زيرا كه من از زلزله نمی‌هراسم
اما از خوردن قفل بر دل‌ها وحشتم می‌گيرد
تاريكی نادانی و كوری را تحمل نمی‌توانم
به حج می‌رويم
به حج رفته‌ايم
اما در سعی صفا و مروه مگر هاجرها را نديده‌ايم
كنار زمزم، مگر زجه كودك تشنه لب را نشنيده‌ايم
رد گام‌های شتابان و هراسناك و بی‌قرار آن مادر آواره، مگر در آن صحرای سوزان جانمان را نسوزاند و هنوز صدايش، هنوز صدای هروله‌اش و هنوز ياری‌خواهی مظلومانه‌اش عجيب‌ترين خاطره همه سنگريزه‌های داغ اين صحراست.
سنگريزه‌هايی كه شدت آفتاب از يادشان رفته بود و آن روز از پس ناله‌های جگر‌خراش و دويدن‌های بی‌امان هاجر، خنكای آبی گوارا را از بطن حس كردند!
آنجا كه زمزم به درماندگی و استغاثه يك زن بی‌پناه پاسخ داد.
اما پاسخ ما كو به مظلوميت يك زن سرپرست خانوار آن هنگام كه برای نجات كودكانش هروله می‌كند؟ آيا پاسخی می‌دهيم؟
وقتی سنگ، وقتی طبيعت به سرغيرت می‌آيد تا دست هاجر را بگيرد و كودكش را سيراب سازد؛ آيا ما به سؤال گرفته نخواهيم شد اگر غيرتمان به جوش نيايد و قدمی برای ياری هاجران زمانه خويش برنداريم؟
دور از مسلمانی و دور از انسانيت است، اگر فراموشمان شود و چشم ببنديم بر دويدن‌های هاجر و گوش‌هايمان را بگيريم تا ناله‌های او و گريه‌های فرزندش را نشنويم. چه بسيار مادران آواره، چه بسيار كودكان تشنه، چه بسيار دعاهای بی‌جواب مانده برای يك لقمه نان و يك سرپناه...
اين شايسته نيست ...
شايسته يك جامعه مدنی نيست!
اينك برای حجی سازنده، اينك برای عشق به هم‌نوع و احقاق حقوق زنان سرپرست خانوار برخواهيم‌خاست.
