معبودا؛ به حق نهمين روز ماه رمضان بهره‌ای از رحمت فراوانت عنايت بفرما
گروه اجتماعی: بندگان روزه‌دار در نهمين روز از ماه مبارك رمضان از درگاه باريتعالی طلب بهره‌مندی از رحمت فراوان خداوندی را داشته و می‌گويند: اجْعَلْ لی فيهِ نَصيباً مِنْ رَحْمَتِكَ الْواسِعَتِ.
به گزارش خبرگزاری قرآنی ايران(ايكنا)، در دعای روز نهم ماه مبارك رمضان می‌خوانيم: 'اَللّهُمَّ اجْعَلْ لی فيهِ نَصيباً مِنْ رَحْمَتِكَ الْواسِعَتِ وَاهْدِنی فيهِ لِبَراهينِكَ السّاطِعَتِ وَخُذْ بِناصِيتی اِلی مَرْضاتِكَ الْجامِعَتِ بِمَحَبَّتِكَ يا اَمَلَ الْمُشْتاقينَ. خدايا قرار بده برايم در آن بهره‌اى از رحمت فراوانت و راهنمائيم كن در آن به برهان و راه‌هاى درخشانت و بگير عنانم به سوى رضايت همه جانبه‌ات بدوستى خود اى آرزوى مشتاقان».
رحمت خداوند بسيار وسيع و گسترده است، وسعتی كه ما نمی‌توانيم با قلم و زبان خود آن را وصف كنيم اما با نگاهی به آيات قرآن كريم در می‌يابيم كه با وسيع بودن حكومت و فرمانروايی ذات اقدس الهی، رحمت او نيز بسيار وسيع و گسترده است، رحمتی كه شامل كسانی می‌شود كه از فرمان خداوند و رسولش سرپيچی نكنند.
در دعای اين روز می‌خوانيم «وَاهْدِنی فيهِ. در اين روز مرا هدايت نما» حال می‌خواهيم بدانيم اين هدايت چيست؟ در جواب می‌توانيم بگوييم: «والله یَهَدی مَنْ یَشاءُ إلی صِراطٍ مُستَقيمٍ» يعنی «خداوند هر كه را بخواهد به راه مستقيم هدايت می‌كند» پس اين هدايت، هدايت به صراط مستقيم است، حال می‌خواهيم بدانيم صراط مستقيم چيست؟ كه در جواب بايد بگوييم: «إِنَّ اللَّهَ رَبِّی وَ رَبُّكُمْ فَاعْبُدُوهُ هذا صِراطٌ مُسْتَقيمٌ» يعنی «به درستی كه خداوند رب من و شماست پس او را بپرستيد كه اين است صراط مستقيم».
حال چگونه به اين صراط مستقيم دست يابيم و طريقه عبادت و بندگی كردن پروردگار عالميان را از كه بياموزيم؟ در اينجا «لِبَراهينِكَ السّاطِعَتِ » يعنی بوسيله ادله و براهين روشن به كار می‌آيد كه اين ادله و براهين روشن هيچ چيزی جز آيات قرآن و اهل‌بيت عصمت و طهارت(ع) نيست.
در اين دعا ما از خداوند می‌خواهيم كه پيشانی ما را گرفته و به سوی رضا و خشنوديش بكشاند چرا كه پيشانی محل سجده انسان به ذات اقدس پروردگار است كه هنگامی كه بنده به درگاه الهی سجده می‌كند آنگاه است كه خود را تسليم امر پروردگار كرده و خود را در پيشگاه او خوار و ذليل می‌داند و در روايات نيز داريم كه بهترين حالات بنده هنگامی است كه آن بنده در مقابل ذات اقدس الهی سجده می‌كند، پس از خداوند می‌خواهيم كه پيشانی ما را فقط جايگاه سجده كردن به ذات اقدسش گرداند.
رحمت خداوند بسيار وسيع و گسترده است، وسعتی كه ما نمی‌توانيم با قلم و زبان خود آن را وصف كنيم اما با نگاهی به آيات قرآن كريم در می‌يابيم كه با وسيع بودن حكومت و فرمانروايی ذات اقدس الهی، رحمت او نيز بسيار وسيع و گسترده است، رحمتی كه شامل كسانی می‌شود كه از فرمان خداوند و رسولش سرپيچی نكنند.
در دعای اين روز می‌خوانيم «وَاهْدِنی فيهِ. در اين روز مرا هدايت نما» حال می‌خواهيم بدانيم اين هدايت چيست؟ در جواب می‌توانيم بگوييم: «والله یَهَدی مَنْ یَشاءُ إلی صِراطٍ مُستَقيمٍ» يعنی «خداوند هر كه را بخواهد به راه مستقيم هدايت می‌كند» پس اين هدايت، هدايت به صراط مستقيم است، حال می‌خواهيم بدانيم صراط مستقيم چيست؟ كه در جواب بايد بگوييم: «إِنَّ اللَّهَ رَبِّی وَ رَبُّكُمْ فَاعْبُدُوهُ هذا صِراطٌ مُسْتَقيمٌ» يعنی «به درستی كه خداوند رب من و شماست پس او را بپرستيد كه اين است صراط مستقيم».
حال چگونه به اين صراط مستقيم دست يابيم و طريقه عبادت و بندگی كردن پروردگار عالميان را از كه بياموزيم؟ در اينجا «لِبَراهينِكَ السّاطِعَتِ » يعنی بوسيله ادله و براهين روشن به كار می‌آيد كه اين ادله و براهين روشن هيچ چيزی جز آيات قرآن و اهل‌بيت عصمت و طهارت(ع) نيست.
در اين دعا ما از خداوند می‌خواهيم كه پيشانی ما را گرفته و به سوی رضا و خشنوديش بكشاند چرا كه پيشانی محل سجده انسان به ذات اقدس پروردگار است كه هنگامی كه بنده به درگاه الهی سجده می‌كند آنگاه است كه خود را تسليم امر پروردگار كرده و خود را در پيشگاه او خوار و ذليل می‌داند و در روايات نيز داريم كه بهترين حالات بنده هنگامی است كه آن بنده در مقابل ذات اقدس الهی سجده می‌كند، پس از خداوند می‌خواهيم كه پيشانی ما را فقط جايگاه سجده كردن به ذات اقدسش گرداند.
