به گزارش خبرگزاری قرآنی ايران(ايكنا) شعبه خراسان رضوی، سنت سحرخوانی در ماه رمضان را نسل جديد به ياد نمیآورد اما پدران و مادران ما خوب به ياد دارند؛ صدای طبل، شيپور و آواز خوش سحرخوانان را كه با صدای آنها از خواب بيدار شده و به ضيافت الهی قدم می گذاشتند. سنت سحرخوانی در كاشمر اين روزها اگر چه در شهر ديده نمیشود اما در بخی از روستاها هنوز ادامه دارد و ابزار و وسايل ارتباطی مانعی از انجام سحرخوانی نيست.
حاج غلامرضا صابری، اهل روستای فدافن كاشمر يكی از فعالان در حوزه سحرخوانی(شوخوانی) است. پيرمرد كه تازه از دياليز برگشته چهره اش برق خاصی دارد. او اين روزها مثل قديم نمی تواند روزه بگيرد اما به عهدی كه با خود در جوانی بسته كه تا زنده باشد، ميهمانان ماه خدا را برای حضور در اين ضيافت از خواب بيدار كند، باز هم سحرخوانی می كند.
او كه هفتاد و شش بهار را پشت سر گذاشته در گفتوگو با خبرگزاری قرآنی ايران(ايكنا) شعبه خراسان رضوی، در این خصوص گفت: سنت سحرخوانی در ماه مبارك رمضان از سنتهای ديرينه و قديمی به شمار مي رود كه همزمان با ماه مبارك رمضان آغاز می شد.
وی ادامه داد: من نيز از جوانی سحرخوانی در ماه رمضان را با افتخار انجام می دادم، بی آنكه آبا و اجدادم به اين كار بپردازند؛ از روی شوق و علاقه خودم دست به كارشدم و به خاطر صدايی كه داشتم با چراغ فانوس بربالای پشت بام رفته و با قرائت اشعاری سحرخوانی می كردم.
صابری با بيان اين كه در قديم ابزار و وسايل شوخوانی طبل، شيپور و صدای خوش بود، اظهار کرد: با آمدن ابزار و وسايل جديد و گسترده شدن روستا، از تکنولوژی روز در سحرخوانی استفاده كردم اما همان اشعار قديمی را برای مردم روستا قرائت می كنم.
وی كه هنوز هم به سحر خوانی در حسينيه حيدری اين روستا در ايام ماه مبارك رمضان مشغول است؛ افزود: «شوخوانی» علاقمندی خاصی می خواست و من اين علاقه را داشتم، نبود امكانات زمان سنجی و ساعت عاملی در زيبايی های سحرخوانی بود. با اولين صدای طبل، همه از خواب برخاستند، با دومين صدای طبل وقت باقی مانده به اذان اعلام می شد و وقتی برای سومين بار طبل نواخته می شد، صدای اذان به گوش می رسيد.
او كه فقط دو كلاس درس به روش قديم را فرا گرفته است، ادامه داد: در گذشته با توجه به توانايی كه داشته ام اشعار را حفظ می كردم و اما حالا بايد حتماً اشعار را از روی نوشته بخوانم.
اين پير غلام اهل بيت(ع) آرام آرام با خود اين اشعار را زمزمه می كند: ماه صيام، ای مه رحمان، خوش آمدی/از تو جهان شود چو گلستان خوش آمدی // داده خبر قدوم تو را حضرت رسول(ص)/در خطبه اش به آخر شعبان خوش آمدی // بودند بياد آمدنت ای مه عزيز/اهل صيام، خرم و خندان خوش آمدی // هستی تو چون بهار و خطيبان به آمدنت/مانند بلبلان خوش الحال، خوش آمدی // حق بر تمام اهل جهان كرده واجبت/تجليل كرده از تو به قرآن خوش آمدی // باشند در تو خيل شياطين به بند/تا خلق وارهند زعصيان خوش آمدی // باشد اميدوار(حسينی) هم ای صيام/در تو برون شود زگناهان خوش آمدی
صابری كه كشاورز است، در ماه مبارك رمضان دو محفل قرآن را كه در روستا به قرائت قرآن می پردازند، اداره می كند.
وی با بیان این که برای هر روز ماه رمضان، يك شعر مخصوص وجود دارد، گفت: شور و شوق مردم در ماه مبارك رمضان از همان قديم بوده و هيچگونه تغييری نكرده است، اما امروزه وسايل و ابزار جديدی برای سحر خوانی وجود دارد.
وی با بيان اينكه يكی از فرزندانش به اذان گويی در مساجد می پردازد و هيچ كدام از آنها هنر سحرخوانی اش را ادامه نداده اند، تصریح کرد: تداوم چنين آيينی باعث می شود، سنت های حسنه و فرهنگ غنی بيش از پيش حفظ شود اما طی چند سال اخير كه فعاليت های فرهنگی زياد شده، هيچ گونه همايش و جشنواره ای در خصوص سنت سحرخوانی برگزار نشده است.