ورزش همراه با ارزش های اخلاقی، مانع از هر لغزشی است
كشتی باچوخه يكی از مهم ترين ورزش های محلی ايران است كه در ميان ايلات كرد و ترك خراسان رواج دارد. از قديم ترك ها و كردهای استان برای اين كشتی اهميت خاصی قائل بوده و در پرورش پهلوانان اين رشته كوشيده اند.
به گزارش خبرگزاری بين‌المللی قرآن(ايكنا) شعبه خراسان رضوی، به نقل از روابط عمومی اداره كل ورزش و جوانان خراسان رضوی، اين كشتی به طور سّتی در جشن های عروسی و اعياد مذهبی مانند عيد قربان و غدير، ايام نوروز و سيزده بدر در روستاها برگزار می شد كه بعداً توسعه و رواج پيدا كرد و مسابقات آن تقريباً به طور مرتب در نواحی شمالی استان خراسان، مشهد، فريمان، ملارد، سرآسياب، كرج و استان های مهاجرپذير كه مردمان خراسان را در خود می بيند، برگزار می شود.
ترتيب اجرای آن چنين است كه كشتی گيران جُبه ای از پارچه ابريشمی خشن كه به آن "چوخه" می گويند به تن می كنند، آستين ها را تا آرنج بالا می زنند، كمربندی پارچه ای به ميان می بندند، دامن های چوخه را برای آن كه مانع فعاليت دست و پا نشود به پشت برمی گردانند و زير كمربند محكم می كنند. شلوار را نيز تا زانو بالا می زنند و با پاهای برهنه در گودی كه با خاك نرم فرش شده است، كشتی می گيرند.
اين ورزش برگرفته از نبردهای تن به تن در زمان جنگ های گذشتگان بوده و كسی در آن پيروز است كه پشت حريف را به خاك برساند. در اين مراسم ساز و دهل نيز می نوازند و تماشاگران زيادی كشتی گيران را تشويق می كنند، معمولاّ به برنده يك رأس گاو يا گوسفند جايزه می دهند.
به بهانه نوروز و آغاز آيين های باستانی آن به ويژه برگزاری رقابت های كشتی باچوخه به ديدار يكی از پيشكسوتان اين ورزش رفتيم.
حسين مهرافروزيان متولد اول مهر ماه سال 1329 در روستای مايوان شهرستان قوچان درباره روی آوردنش به اين ورزش گفت: پدرم علی اكبر مهرافروزيان از قهرمانان كشتی آزاد و چوخه استان بود و به خاطر علاقه بسيار و تشويق وی، به كشتی آزاد و چوخه روی آوردم و اين ورزش را در جوانی زير نظر مربی ام قربان محمد بهادری آغاز كردم.
اين پيشكسوت كشتی باچوخه خراسان رضوی كه دوران ابتدايی و دبيرستان خود را در قوچان گذرانده و بعدها به عنوان دبير ورزش در اين شهرستان مشغول به فعاليت شده است، افزود: كشتی آزاد را در باشگاه پهلوانی قوچان آغاز كردم و علاوه بر حضور در رقابت های كشتی آزاد استان در تمامی مسابقات كشتی باچوخه شهرستان نيز شركت می كردم.
وی با بيان اينكه در آن زمان برگزاركننده مسابقات باچوخه فقط اداره كل تربيت بدنی استان بود و اين امر باعث انسجام رقابت ها می شد، ادامه داد: رقابت های كشتی باچوخه قهرمانی استان هم سالی يكبار در مراسم و آيينی خاص به ميزبانی يكی از شهرستان ها برگزار می شد، اما درحال حاضر اينگونه نيست.
مهرافروزيان با تاكيد بر اينكه كشتی باچوخه ورزشی است كه از آبا و اجداد ما به ارث رسيده است و آداب خاصی دارد، اظهار داشت: زمانی كه ميزبان يك دوره از رقابت های كشتی باچوخه استان مشخص می شد از يكسال قبل پرچم مسابقات به مسوولان آن شهرستان تحويل داده می شد تا فرصت كافی برای تدارك برگزاری رقابتها به صورت ويژه را داشته باشد.
وی ادامه داد: هميشه در ابتدای مسابقات كشتی باچوخه مراسم افتتاحيه ويژه ای با برافراشتن پرچم قهرمانی در حضور مسوولان عالی رتبه كشور و استان برگزار می شد.
وی با ابراز نارضايتی از كم توجهی مسوولان و كم رنگ شدن حضورشان در رقابت های كشتی باچوخه نسبت به گذشته، افزود: در پايان مسابقات به تيم های برتر جام اهدا می شد و هر تيمی كه به مدت سه سال متوالی به قهرمانی می رسيد، جام را برای هميشه به شهر خود می برد.
مهرافروزيان با بيان اينكه چوخه كاران شهرها و روستاها تمرينات آماده سازی خود را برای حضور در رقابت های نوروز، از اسفند ماه آغاز می كردند، گفت: با آغاز سال نو، مردم در محلی به نام عيدگاه تجمع می كردند و با پرداختن به رقص های محلی، نواختن دهل و سورنا و انجام ورزش های محلی همچون آب پشتك، پريدن از روی چوب های بلند و كشتی باچوخه، با نشاط و انرژی ای كه از ورزش می گرفتند به استقبال بهار می رفتند.
پيشكسوت ورزش كشتی خراسان رضوی با اشاره به برگزاری هر ساله مسابقات كشتی باچوخه در گود امام مرشد كه در منطقه امام زاده مرشد در نزديكی فاروج قرار دارد، عنوان كرد: قدمت اين مسابقات كه همه ساله به صورت ويژه در فروردين ماه برگزار می شد، شايد به زمان به وجود آمدن شهر قوچان برگردد.
وی از رمضان شكفته، عليرضا رستمی، سهراب سراب، محمود قشنگ، خدابخش عفت دار، شادروان علی روحانی، حسن راستگو، حسن علی درتومی، علی اصغر يزدانی، شادراون عزيز نظری، حسن خان حسن پور، احمد سويدی، اكبر شيدا و منصور خوشدل به عنوان چوخه كاران استان خراسان كه روزگاری با آنها كشتی می گرفت، نام برد و گفت: آن زمان در كنار اين پهلوانان در گودهای كشتی چوخه استان نبرد تن به تن برپا بود.
مهرافروزيان ادامه داد: در دوران جوانی ما نيز پهلوانانی چون حاج احمد وفادار، عباس گلمكانی، قربان محمد محجوب، شادروان شورورزی و پهلوان خانی كه از نام آوران ورزش كشور هستند، كشتی باچوخه می گرفتند.
وی با اشاره به يكی از رقابت های كشتی باچوخه كه در دوران دبيرستان در آن شركت كرده بود، عنوان كرد: در رقابت های استانی كه در درگز انجام می شد به صلاحديد مربی ام آقای بهادری و رعايت اصول اخلاقی، كشتی را به رمضان شكفته كه پيشكسوت من بود، بدون هيچ رقابتی واگذار كردم و دوم شدم.
اين پيشكسوت كشتی باچوخه خراسان رضوی با بيان اينكه در گذشته مسوولان به ورزش توجه زيادی داشتند، افزود: ورزشكاران هميشه جوايزشان را از مسوولان كشوری دريافت می كردند كه اين امر، انگيزه مضاعفی به آنها می داد.
وی ادامه داد: در دوره ای كه ما كشتی می گرفتيم رقابت ها 3 روزه انجام می شد، مديرتربيت بدنی قبل از انجام مسابقات از وضعيت خوابگاه، غذا و محل مسابقات بازديد می كرد و حتی برای رفاه حال ورزشكاران ارايشگر در اردوها در نظر می گرفتند.
مهرافروزيان تصريح كرد: هم اكنون مسوولان ورزشی فقط رفع تكليف می كنند و از رقابت های ورزشی بهره برداری های خاص خود را انجام می دهند.
اين پيشكسوت كشتی باچوخه استان با ياد از كريم محمديان پدر كشتی استان، گفت: تمام مسابقات كشتی استان زير نظر وی برگزار می شد و در ابتدای رقابت های كشتی چوخه هميشه سرود ملی كشور خوانده می شد و حتما بايد همه تيم ها عكس يادگاری می گرفتند، اما اكنون اينگونه جزئيات انجام نمی شود و انگيزه ها نيز كم رنگ شده است.
وی با اشاره به كسب مقام قهرمانی در آخرين مسابقه اش در اسفراين، عنوان كرد: بعد از آنكه به استخدام آموزش و پرورش درآمدم به كشتی آزاد پرداختم چون ديگر قهرمانی در كشتی باچوخه انگيزه ای برايم ايجاد نمی كرد اما می توانستم با درخشش در مسابقات كشتی آزاد به رقابت های برون مرزی راه يابم و شرايط بهتری را تجربه كنم.
وی با تاكيد بر اينكه كشتی باچوخه آنقدر مظلوم است كه هنوز تمام كشور اين ورزش را نمی شناسند، گفت: بعدها علاوه بر فعاليت در تمام عرصه های كشتی آزاد به عنوان سرپرست مسابقات، سرپرست فنی و داور كشتی چوخه فعاليت نمودم و ارتباطم را با اين ورزش كهن قطع نكردم.
مهرافروزيان با اشاره به تدوين آيين نامه كشتی باچوخه با همكاری قدير نخودچی و عليرضا رستمی در چند سال اخير و ايجاد جذابيت بيشتر در كشتی باچوخه در پی آن، بيان كرد: با تلاش فراوان مديركل وقت اداره تربيت بدنی و رييس هيات كشتی خراسان رضوی درسال1390 اساس نامه كشتی با چوخه جهانی تهيه و به رئيس فدراسيون جهانی كشتی آقای مارتی نی تی در تركيه ارائه شد كه مورد استقبال قرار گرفت و مقدمات تشكيل فدراسيون جهانی آن در مشهد مهيا شد.
وی با گلايه از وزارت ورزش و جوانان به دليل انتقال فدراسيون جهانی كشتی باچوخه به تهران در حالی كه كلنگ احداث آن در مشهد زده شده بود، گفت: مسوولان بايد پاسخگو باشند و حداقل بگويند الان نشانی فدراسيون جهانی كشتی باچوخه كجاست؟
اين پيشكسوت كشتی باچوخه استان با بيان اينكه تدوين آئين نامه كشتی باچوخه اين ورزش را شناسنامه دار كرد، افزود: در سال های اخير با برگزاری رقابت های جهانی در هندوستان و جام جهانی جوانان در مشهد اصول اين ورزش به دنيا عرضه شد.
وی افزود: تمام كشورهايی كه كشتی چوخه در آن رونق گرفته دارای فدراسيون و تشكيلات خاصی هستند و اين جای سوال است كه پس از 2 سال كه دنيا ما را قبول كرده است اما متولی تشكيل فدراسيون باچوخه را نداريم و اين ورزش تنها با عنوان يك كميته زير نظر فدراسيون ورزش های سنتی و بازی های بومی محلی اداره می شود.
وی وضعيت ورزش چوخه در حال حاضر را به مراتب بهتر از گذشته دانست و افزود: اكنون شاهد حضور ورزشكاران تحصيلكرده در گودهای چوخه هستيم كه قانونمند شدن اين ورزش را به دنبال داشته است.
وی ادامه داد: در گذشته گاهی يك رقابت كشتی بين دو نفر يك ساعت طول می كشيد چون قانونی برای جلوگيری از كم كاری وجود نداشت و جذابيت آن برای تماشاچی كم تر بود.
وی با تاكيد بر جديت مسوولان در اجرا شدن قوانين جديد كشتی باچوخه برای رشد و بالندگی آن، عنوان كرد: قوانين و بخشنامه های مدون بايد در رقابت های چوخه رعايت شود اما برخی اوقات هر كسی ساز خود را می زند كه اين امر مانع پيشرفت اين ورزش می شود.
مهرافروزيان با اشاره به كم رنگ شدن منش های اخلاقی و پهلوانی در ميان ورزشكاران، گفت: در گذشته پهلوانان يك محله، شهر يا روستا امانتدار مردم بودند و جوانمردی و صداقت را جزء اصول زندگی خود می دانستند و علاوه بر توان جسمانی از قدرت معنوی بالايی نيز برخوردار بودند.
اين پيشكسوت كشتی باچوخه خراسان رضوی با بيان اينكه اهميت دادن به پيشكسوتان نقش موثری در پرورش جوانان ورزشكار دارد، اظهار داشت: جوانی كه امروز در عرصه قهرمانی تلاش می كند با ديدن اين توجهات، به گونه ای عمل خواهد كرد كه او نيز مانند پيشكسوتان الگوی خوبی برای ديگران باشد.
اين پيشكسوت كشتی باچوخه خراسان رضوی منش و سيره حضرت علی(ع) را بهترين الگو برای جوانان عنوان كرد و گفت: ورزش همراه با ارزش های اخلاقی مانع از هر لغزش و توجه به اعتقادات دينی در رشد و تعالی ورزشكاران بسيار موثر خواهد بود.
مهرافروزيان از علی پهلوان كاظمی دارنده بازوبند پهلوانی كشور در سال 1320 ياد كرد و گفت: الگوی من برای زندگی و ورزش اين پهلوان قوچانی بود كه هميشه اقتدا به مولا علی(ع) را به ما گوشزد می كرد.
وی با بيان اينكه مسوولان بايد كشتی باچوخه را كه نمايانگر فرهنگ و آداب و سنن اجداد مان است، سرو سامان بدهند، افزود: اكنون كشتی باچوخه بی صاحب است بايد چوخه دوباره احيا شود و اين امر زمانی ميسر می شود كه تشكيلاتی به نام فدراسيون داشته باشد.
ترتيب اجرای آن چنين است كه كشتی گيران جُبه ای از پارچه ابريشمی خشن كه به آن "چوخه" می گويند به تن می كنند، آستين ها را تا آرنج بالا می زنند، كمربندی پارچه ای به ميان می بندند، دامن های چوخه را برای آن كه مانع فعاليت دست و پا نشود به پشت برمی گردانند و زير كمربند محكم می كنند. شلوار را نيز تا زانو بالا می زنند و با پاهای برهنه در گودی كه با خاك نرم فرش شده است، كشتی می گيرند.
اين ورزش برگرفته از نبردهای تن به تن در زمان جنگ های گذشتگان بوده و كسی در آن پيروز است كه پشت حريف را به خاك برساند. در اين مراسم ساز و دهل نيز می نوازند و تماشاگران زيادی كشتی گيران را تشويق می كنند، معمولاّ به برنده يك رأس گاو يا گوسفند جايزه می دهند.
به بهانه نوروز و آغاز آيين های باستانی آن به ويژه برگزاری رقابت های كشتی باچوخه به ديدار يكی از پيشكسوتان اين ورزش رفتيم.
حسين مهرافروزيان متولد اول مهر ماه سال 1329 در روستای مايوان شهرستان قوچان درباره روی آوردنش به اين ورزش گفت: پدرم علی اكبر مهرافروزيان از قهرمانان كشتی آزاد و چوخه استان بود و به خاطر علاقه بسيار و تشويق وی، به كشتی آزاد و چوخه روی آوردم و اين ورزش را در جوانی زير نظر مربی ام قربان محمد بهادری آغاز كردم.
اين پيشكسوت كشتی باچوخه خراسان رضوی كه دوران ابتدايی و دبيرستان خود را در قوچان گذرانده و بعدها به عنوان دبير ورزش در اين شهرستان مشغول به فعاليت شده است، افزود: كشتی آزاد را در باشگاه پهلوانی قوچان آغاز كردم و علاوه بر حضور در رقابت های كشتی آزاد استان در تمامی مسابقات كشتی باچوخه شهرستان نيز شركت می كردم.
وی با بيان اينكه در آن زمان برگزاركننده مسابقات باچوخه فقط اداره كل تربيت بدنی استان بود و اين امر باعث انسجام رقابت ها می شد، ادامه داد: رقابت های كشتی باچوخه قهرمانی استان هم سالی يكبار در مراسم و آيينی خاص به ميزبانی يكی از شهرستان ها برگزار می شد، اما درحال حاضر اينگونه نيست.
مهرافروزيان با تاكيد بر اينكه كشتی باچوخه ورزشی است كه از آبا و اجداد ما به ارث رسيده است و آداب خاصی دارد، اظهار داشت: زمانی كه ميزبان يك دوره از رقابت های كشتی باچوخه استان مشخص می شد از يكسال قبل پرچم مسابقات به مسوولان آن شهرستان تحويل داده می شد تا فرصت كافی برای تدارك برگزاری رقابتها به صورت ويژه را داشته باشد.
وی ادامه داد: هميشه در ابتدای مسابقات كشتی باچوخه مراسم افتتاحيه ويژه ای با برافراشتن پرچم قهرمانی در حضور مسوولان عالی رتبه كشور و استان برگزار می شد.
وی با ابراز نارضايتی از كم توجهی مسوولان و كم رنگ شدن حضورشان در رقابت های كشتی باچوخه نسبت به گذشته، افزود: در پايان مسابقات به تيم های برتر جام اهدا می شد و هر تيمی كه به مدت سه سال متوالی به قهرمانی می رسيد، جام را برای هميشه به شهر خود می برد.
مهرافروزيان با بيان اينكه چوخه كاران شهرها و روستاها تمرينات آماده سازی خود را برای حضور در رقابت های نوروز، از اسفند ماه آغاز می كردند، گفت: با آغاز سال نو، مردم در محلی به نام عيدگاه تجمع می كردند و با پرداختن به رقص های محلی، نواختن دهل و سورنا و انجام ورزش های محلی همچون آب پشتك، پريدن از روی چوب های بلند و كشتی باچوخه، با نشاط و انرژی ای كه از ورزش می گرفتند به استقبال بهار می رفتند.
پيشكسوت ورزش كشتی خراسان رضوی با اشاره به برگزاری هر ساله مسابقات كشتی باچوخه در گود امام مرشد كه در منطقه امام زاده مرشد در نزديكی فاروج قرار دارد، عنوان كرد: قدمت اين مسابقات كه همه ساله به صورت ويژه در فروردين ماه برگزار می شد، شايد به زمان به وجود آمدن شهر قوچان برگردد.
وی از رمضان شكفته، عليرضا رستمی، سهراب سراب، محمود قشنگ، خدابخش عفت دار، شادروان علی روحانی، حسن راستگو، حسن علی درتومی، علی اصغر يزدانی، شادراون عزيز نظری، حسن خان حسن پور، احمد سويدی، اكبر شيدا و منصور خوشدل به عنوان چوخه كاران استان خراسان كه روزگاری با آنها كشتی می گرفت، نام برد و گفت: آن زمان در كنار اين پهلوانان در گودهای كشتی چوخه استان نبرد تن به تن برپا بود.
مهرافروزيان ادامه داد: در دوران جوانی ما نيز پهلوانانی چون حاج احمد وفادار، عباس گلمكانی، قربان محمد محجوب، شادروان شورورزی و پهلوان خانی كه از نام آوران ورزش كشور هستند، كشتی باچوخه می گرفتند.
وی با اشاره به يكی از رقابت های كشتی باچوخه كه در دوران دبيرستان در آن شركت كرده بود، عنوان كرد: در رقابت های استانی كه در درگز انجام می شد به صلاحديد مربی ام آقای بهادری و رعايت اصول اخلاقی، كشتی را به رمضان شكفته كه پيشكسوت من بود، بدون هيچ رقابتی واگذار كردم و دوم شدم.
اين پيشكسوت كشتی باچوخه خراسان رضوی با بيان اينكه در گذشته مسوولان به ورزش توجه زيادی داشتند، افزود: ورزشكاران هميشه جوايزشان را از مسوولان كشوری دريافت می كردند كه اين امر، انگيزه مضاعفی به آنها می داد.
وی ادامه داد: در دوره ای كه ما كشتی می گرفتيم رقابت ها 3 روزه انجام می شد، مديرتربيت بدنی قبل از انجام مسابقات از وضعيت خوابگاه، غذا و محل مسابقات بازديد می كرد و حتی برای رفاه حال ورزشكاران ارايشگر در اردوها در نظر می گرفتند.
مهرافروزيان تصريح كرد: هم اكنون مسوولان ورزشی فقط رفع تكليف می كنند و از رقابت های ورزشی بهره برداری های خاص خود را انجام می دهند.
اين پيشكسوت كشتی باچوخه استان با ياد از كريم محمديان پدر كشتی استان، گفت: تمام مسابقات كشتی استان زير نظر وی برگزار می شد و در ابتدای رقابت های كشتی چوخه هميشه سرود ملی كشور خوانده می شد و حتما بايد همه تيم ها عكس يادگاری می گرفتند، اما اكنون اينگونه جزئيات انجام نمی شود و انگيزه ها نيز كم رنگ شده است.
وی با اشاره به كسب مقام قهرمانی در آخرين مسابقه اش در اسفراين، عنوان كرد: بعد از آنكه به استخدام آموزش و پرورش درآمدم به كشتی آزاد پرداختم چون ديگر قهرمانی در كشتی باچوخه انگيزه ای برايم ايجاد نمی كرد اما می توانستم با درخشش در مسابقات كشتی آزاد به رقابت های برون مرزی راه يابم و شرايط بهتری را تجربه كنم.
وی با تاكيد بر اينكه كشتی باچوخه آنقدر مظلوم است كه هنوز تمام كشور اين ورزش را نمی شناسند، گفت: بعدها علاوه بر فعاليت در تمام عرصه های كشتی آزاد به عنوان سرپرست مسابقات، سرپرست فنی و داور كشتی چوخه فعاليت نمودم و ارتباطم را با اين ورزش كهن قطع نكردم.
مهرافروزيان با اشاره به تدوين آيين نامه كشتی باچوخه با همكاری قدير نخودچی و عليرضا رستمی در چند سال اخير و ايجاد جذابيت بيشتر در كشتی باچوخه در پی آن، بيان كرد: با تلاش فراوان مديركل وقت اداره تربيت بدنی و رييس هيات كشتی خراسان رضوی درسال1390 اساس نامه كشتی با چوخه جهانی تهيه و به رئيس فدراسيون جهانی كشتی آقای مارتی نی تی در تركيه ارائه شد كه مورد استقبال قرار گرفت و مقدمات تشكيل فدراسيون جهانی آن در مشهد مهيا شد.
وی با گلايه از وزارت ورزش و جوانان به دليل انتقال فدراسيون جهانی كشتی باچوخه به تهران در حالی كه كلنگ احداث آن در مشهد زده شده بود، گفت: مسوولان بايد پاسخگو باشند و حداقل بگويند الان نشانی فدراسيون جهانی كشتی باچوخه كجاست؟
اين پيشكسوت كشتی باچوخه استان با بيان اينكه تدوين آئين نامه كشتی باچوخه اين ورزش را شناسنامه دار كرد، افزود: در سال های اخير با برگزاری رقابت های جهانی در هندوستان و جام جهانی جوانان در مشهد اصول اين ورزش به دنيا عرضه شد.
وی افزود: تمام كشورهايی كه كشتی چوخه در آن رونق گرفته دارای فدراسيون و تشكيلات خاصی هستند و اين جای سوال است كه پس از 2 سال كه دنيا ما را قبول كرده است اما متولی تشكيل فدراسيون باچوخه را نداريم و اين ورزش تنها با عنوان يك كميته زير نظر فدراسيون ورزش های سنتی و بازی های بومی محلی اداره می شود.
وی وضعيت ورزش چوخه در حال حاضر را به مراتب بهتر از گذشته دانست و افزود: اكنون شاهد حضور ورزشكاران تحصيلكرده در گودهای چوخه هستيم كه قانونمند شدن اين ورزش را به دنبال داشته است.
وی ادامه داد: در گذشته گاهی يك رقابت كشتی بين دو نفر يك ساعت طول می كشيد چون قانونی برای جلوگيری از كم كاری وجود نداشت و جذابيت آن برای تماشاچی كم تر بود.
وی با تاكيد بر جديت مسوولان در اجرا شدن قوانين جديد كشتی باچوخه برای رشد و بالندگی آن، عنوان كرد: قوانين و بخشنامه های مدون بايد در رقابت های چوخه رعايت شود اما برخی اوقات هر كسی ساز خود را می زند كه اين امر مانع پيشرفت اين ورزش می شود.
مهرافروزيان با اشاره به كم رنگ شدن منش های اخلاقی و پهلوانی در ميان ورزشكاران، گفت: در گذشته پهلوانان يك محله، شهر يا روستا امانتدار مردم بودند و جوانمردی و صداقت را جزء اصول زندگی خود می دانستند و علاوه بر توان جسمانی از قدرت معنوی بالايی نيز برخوردار بودند.
اين پيشكسوت كشتی باچوخه خراسان رضوی با بيان اينكه اهميت دادن به پيشكسوتان نقش موثری در پرورش جوانان ورزشكار دارد، اظهار داشت: جوانی كه امروز در عرصه قهرمانی تلاش می كند با ديدن اين توجهات، به گونه ای عمل خواهد كرد كه او نيز مانند پيشكسوتان الگوی خوبی برای ديگران باشد.
اين پيشكسوت كشتی باچوخه خراسان رضوی منش و سيره حضرت علی(ع) را بهترين الگو برای جوانان عنوان كرد و گفت: ورزش همراه با ارزش های اخلاقی مانع از هر لغزش و توجه به اعتقادات دينی در رشد و تعالی ورزشكاران بسيار موثر خواهد بود.
مهرافروزيان از علی پهلوان كاظمی دارنده بازوبند پهلوانی كشور در سال 1320 ياد كرد و گفت: الگوی من برای زندگی و ورزش اين پهلوان قوچانی بود كه هميشه اقتدا به مولا علی(ع) را به ما گوشزد می كرد.
وی با بيان اينكه مسوولان بايد كشتی باچوخه را كه نمايانگر فرهنگ و آداب و سنن اجداد مان است، سرو سامان بدهند، افزود: اكنون كشتی باچوخه بی صاحب است بايد چوخه دوباره احيا شود و اين امر زمانی ميسر می شود كه تشكيلاتی به نام فدراسيون داشته باشد.
