علیاصغر شعاعی، معاون قرآن و عترت دانشگاه علوم و معارف قرآن كريم در گفتوگو با خبرگزاری بينالمللی قرآن (ايكنا)، با اشاره به اين كه سطحبندی مؤسسات قرآنی از عواملی تأثيرگذار در سرعتبخشی ورود قرآنآموزان به مرحله كسب مهارتهای تخصصی قرآن است، گفت: مهمترين نكته در زمينه فعاليت مؤسسات قرآنی عدم توجه به پتانسيل عظيم ابرمؤسسههای قرآنی بالقوه در كشور است و منظور از اين ابرمؤسسهها مساجد است، در كشور ما 70 هزار مسجد وجود دارد كه تقريباً در اكثر ساعات تعطيل هستند كه اگر هر يك هزار نفر را آموزش دهند، كل مردم كشور را شامل میشود.
وی اظهار كرد: در حال حاضر به جای اين 70 هزار مؤسسه بزرگ و پرمخاطب، علاقهمندان به قرآن و خادمان قرآن حدود دو هزار خانه را اجاره كرده و با تحمل مشكلات مختلف از جمله هزينه اجاره به فعاليت خود ادامه میدهند.
اين قاری بينالمللی قرآن با بيان اين كه اين با فعال كردن مساجد تحولی عظيم در فعاليت قرآنی كشور روی میدهد، عنوان كرد: فرهنگسازی دينی و قرآنی بايد در كشور مورد توجه قرار گيرد، همانطور كه در كشوری مثل سودان، هر روز صبح دانشآموزان ساعاتی را حدود يك الی دو ساعت جهت حفظ چند آيه از قرآن كريم در مساجد برسر میبرند و نتيجه آن شده است كه اكثر مردم سودان حافظ بخشی از قرآن كريم هستند.
وی با بيان اين كه سطحبندی مؤسسات قرآنی فوايد زيادی دارد، افزود: با سطحبندی مؤسسات قرآنی، امكان كيفیسازی برنامهها، شناسايی مؤسسات، شناخت توانايیها و پتانسيلهای مؤسسات، امكان تعامل مؤسسات با يكديگر در زمينههای مختلف و امكان نظارت، حمايت و ساماندهی بهتر مؤسسات در زمينههای مختلف فراهم میشود.
مديرمسئول مؤسسه تسنيم فردوس بيان كرد: همچنين سطحبندی مؤسسات قرآنی موجب بالا رفتن انگيزههای مؤسسات، ارتقاء كمی و كيفی برنامههای اين مراكز، شناسايی نخبگان و استعدادهای درخشان و سطحبندی و ارتقاء مربيان مؤسسات قرآنی میشود.
اين عضو هيئت علمی دانشگاه علوم و معارف قرآن كريم در رابطه با اين كه سطحبندی فعاليتهای مؤسسات قرآنی بايد براساس چه اصولی صورت پذيرد، تصريح كرد: برای طبقهبندی مؤسسات میتوان براساس معيارهای مختلف عمل كرد، به عنوان مثال براساس مكان مؤسسه كه آيا اين مؤسسه در مسجد است يا در غير مسجد واقع شده است.
وی در ادامه اظهار كرد: بايد تمام تلاشهای مسئولان كشور در اين جهت باشد كه مؤسسات در مساجد متمركز شوند و تقسيمبندیها بايد براساس موضوع فعاليت آنها و يا براساس گستردگی فعاليتها و تنوع موضوعات مورد توجه در مؤسسات باشد.
شعاعی درباره اين كه سطحبندی مؤسسات قرآنی نيازمند پشتيبانی و راهنمايی مناسب از سوی چه مراكزی است، گفت: تا كنون از سوی سازمان دارالقرآن الكريم و همچنين اتحاديه مؤسسات قرآنی ـ مردمی كشور و نيز وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی تلاشهای خوبی صورت گرفته است كه بايد با اجتناب از موازیكاری اين تلاشها به صورت هدفمند به نتيجه برسد.
وی بيان كرد: مهمترين مشكل در فعاليتهای قرآنی كشور، تعطيلی مركز اصلی دين يعنی مساجد و عدم توجه به فرهنگسازی قرآنی است به عنوان مثال عده زيادی از جوانان هنوز هم با شنيدن صدای قرآن ياد مرگ میافتند و به نظر میرسد توجه به فرهنگسازی مقدمه آموزش است تا جوانان انگيزه كافی برای خواندن قرآن نداشته باشند، شيوههای مختلف آموزشی اثربخشی لازم را ندارند.
اين فعال قرآنی با اشاره به اين كه يكی از عوامل مهم در فرهنگسازی قرآنی، صدا و سيماست، عنوان كرد: ما شاهد هستيم كه در فيلمهای سينمايی پس از پخش قرائت قرآن، خبر مرگ افراد داده میشود و بدين ترتيب برای جوانان چنين تداعی میشود كه قرآن و قرائت قرآن به عنوان صدای يادآور مرگ است در حالی كه قرآن، كتاب زندگی و قرائت قرآن، آوای ملكوتی اين هديه آسمانی است و برای همه لحظات زندگی است.
وی همچنين تصريح كرد: سوره الرحمن كه به فرمايش پيامبر(ص)، عروس قرآن است و در سخنی زيبا میفرمايند: «برای هر چيزی عروس است و عروس قرآن، الرحمن است»، متأسفانه ويژه ختمها شده است در حالی كه در خيلی از كشورها سوره الرحمن در عروسیها خوانده میشود، لذا بايد تمام مراكز فرهنگسازی از جمله صدا و سيما به اين نكات توجه لازم داشته باشند.