تحلیلی بر تاریخی‌ترین تصمیم در امور قرآنی کشور

به گزارش خبرگزاری بین‌المللی قرآن(ایکنا)، در مراسم افتتاحیه دهمین دوره ارزیابی قاریان و حافظان قرآن کریم اعزامی به مسابقات بین‌المللی قرآن بود که رئیس مرکز امور قرآنی سازمان اوقاف و امور خیریه خبر برگزاری مسابقات بین‌المللی قرآن در رشته حفظ کل در بخش بانوان همزمان با مسابقات بین‌المللی قرآن جمهوری اسلامی ایران در سال 1396 و البته به صورت محدود را داد.
رویدادی که هر چند ایکنا پیش از این و پس از آنکه سی و نهمین دوره مسابقات سراسری قرآن در بخش بانوان کاملاً به صورت مجزا از بخش آقایان به لحاظ زمانی برگزار شد، آن را پیش‌بینی کرده و تحرکات مسئولان برگزاری مسابقات برای ایجاد تغییر در رقابت‌های سراسری را نشان‌دهنده برگزاری قریب‌الوقوع مسابقات بین‌المللی قرآن بانوان عنوان کرده بود و نوید برگزاری آن را به مخاطبان خصوصاً بانوان فعال در عرصه قرآنی داده بود.
خبر مربوط به پیش‌بینی برگزاری قریب‌الوقوع مسابقات بین‌المللی قرآن بانوان را در اینجا ببینید!
حقیقت ماجرا این است که آنها بسیار دیر آستین‌ها را برای برگزاری مسابقات در بخش بانوان آن هم به صورت بین‌المللی بالا زده‌اند، آستین‌های همتی که بسیار زودتر از این باید بالا زده می‌شد تا ظرفیت عظیم بانوان قرآنی بیش از پیش سکوی پرتابی پیدا کند و البته بتوانند توانمندی‌های خود را بسیار بیش از این به منصه ظهور برسانند.
بانوان قرآنی کشورمان که طی این سال‌ها همیشه از اینکه مسابقات سراسری قرآن آخرین قله‌ای بوده است که می‌توانستند توانمندی‌های خود را در آن نشان دهند، گلایه داشتند و گلایه‌هایشان هیچ گوش شنوایی نیز نداشت، پیش از این نشان داده‌اند که در عرصه فعالیت‌های قرآنی کشور حرف‌های زیادی برای گفتن داشته و دارند، نشان به آن نشان که همیشه بیش از 80 درصد از شرکت‌کنندگان در آزمون‌های قرآن و عترت وزارت ارشاد و آزمون «نورالهدی» را بانوان تشکیل داده‌اند. یعنی نسبت شرکت‌کنندگان در این دو آزمون که مطرح‌ترین آزمون‌های قرآنی کشور هستند چهار به یک به سود بانوان است.
فعالیت‌های قرآنی بانوان در گوشه و کنار کشورمان به حدی فراتر از آقایان بوده است که مؤسسات آموزشی قرآن در کشور پس از چندی واحدهای آموزش مربوط به آقایان خود را به‌دلیل عدم اقبال تعطیل کرده و در مقابل واحدهای آموزش بخش بانوان را توسعه داده و می‌دهند. هر چند این روند به‌دلیل مشغله‌های کمتر بانوان می‌تواند طبیعی باشد، اما از این حیث که همیشه اقبال بانوان به فعالیت‌های قرآنی فراتر از حد انتظار بوده است، نباید به سادگی عبور کرد.
برگزاری مسابقات قرآن برای بانوان چه در سطح ملی و چه در سطح بین‌المللی با توجه به ملاحظات شرعی و عرفی که برای این بخش از جامعه تعریف شده است، همیشه خط قرمزی بوده است که مسئولان را از نزدیک شدن به آن باز داشته و همین موضوع باعث نادیده گرفته شدن این بخش از جامعه که درصد بسیار زیادی از فعالان قرآنی کشورمان را نیز تشکیل می‌دهند، شده بود.
اگرچه مسئولان قرآنی اوقاف تا این برهه زمانی هرگز تصمیمی که مبتنی بر برگزاری مسابقات بین‌المللی قرآن در بخش بانوان باشد به صورت رسمی اعلام نکرده و تنها در پاسخ سوالات خبرنگاران در این زمینه به مطرح کردن این موضوع در جلسات اکتفا می‌کردند، اما می‌توان گفت که کلید برگزاری این مسابقات از همان زمانی که تصمیم گرفته شد تا رقابت‌های سراسری قرآن در بخش بانوان در زیباکنار و به صورت مجزا برگزار شود، زده شد.
حال به نظر می‌رسد که برگزاری مسابقات سراسری قرآن در زیباکنار، گراهای لازم را به مسئولان قرآنی اوقاف و ستاد عالی مسابقات - که می‌توان این رقابت‌ها را در سطح بین‌المللی و البته به صورت محدود در سال اول برگزار کرد - داده است که خبر برگزاری آن را به طور رسمی اعلام  می‌کنند.
آنچه که در مورد مسابقات بین‌المللی قرآن بانوان بیش از هر چیز مهم به نظر می‌رسد، این است که آیا این تصمیم یک تصمیم شجاعانه بوده است یا تصمیمی عجولانه و برای پر کردن رزومه‌های کاری بوده است، شاید در وهله اول این سوال تا حدودی نامفهوم جلوه کند، اما اگر کُنه قضیه را مدنظر قرار دهیم متوجه خواهیم شد که اگر نیت مسئولان برگزارکننده مسابقات، استفاده از ظرفیت بسیار عظیم بانوان به عنوان پایه‌های اصلی تربیتی فرزندان در خانواده جهت ترویج هرچه بیشتر قرآن در بین آنان بوده است، متوجه حرکت شجاعانه آنها می‌شویم، حرکتی که اگر هم برگزار نمی‌شد - با توجه به روزه سکوتی که بانوان فعال در این عرصه مبنی بر عدم طرح مطالبات خود گرفته‌اند – هیچ حرجی بر مسئولان نبود، اما مسئولان قرآنی اوقاف با اتخاذ این تصمیم نشان دادند که تصمیمی شجاعانه را فراروی خود داشته‌اند.
تاریخی بودن این تصمیم نیز از این لحاظ مطرح می‌شود که همیشه هر تصمیمی که موضوع آن سرنوشت بانوان بوده همراه با حاشیه‌های خاص خود بوده است حال می‌خواهد این تصمیم ورود بانوان به ورزشگاه‌ها یا برگزاری رقابت بین‌المللی قرآن برای آنها باشد، همیشه چنین تصمیماتی حاشیه ساز است. اتخاذ این تصمیم و خطوط قرمزی که حول چنین تصمیماتی وجود دارد باعث می‌شود تا مسئولان برگزاری مسابقات بین‌المللی قرآن در کشور تصمیمی تاریخی را اتخاذ کرده باشند.
در نهایت اگر قبول داریم که این موضوع یک حرکت شجاعانه بوده است و باید پیش از این نسبت به آن اقبال نشان داده می‌شد پس استفاده از برگزاری محدود هیچ تناسبی با این شجاعت در اجرای مسابقات ندارد.