«طلبه بی‌لباس»؛ چالشی در هویت و شأن تبلیغ

به گزارش ایکنا؛ پدیده طلاب بی‌لباس از جمله موضوعاتی است که در گذشته کمتر بود و در دهه‌های جدید رو به افزایش است؛ این مسئله می‌تواند محصول فضای سیاسی، اجتماعی و فرهنگی کشور باشد که جای تحقیق آن برای محققان هر رشته وجود دارد.

براساس قوانین موجود در حوزه علمیه، هر طلبه‌ای که پایه 5 را تمام کند می‌تواند برای دریافت مجوز پوشیدن لباس اقدام کند؛ اما برخی اقدام به دریافت مجوز می‌کنند، ولی بعد از مدتی لباس خود را کنار گذاشته و ترجیح می‌دهند بدون پوشیدن لباس حضوری علمی و سیاسی و اجتماعی و حتی تبلیغی داشته باشند؛ از سوی دیگر برخی هم اساساً مجوز نگرفته و قید آن را می‌زنند که مسئله‌ای بغرنج‌تر از موضوع اول و در تضاد با هویت طلبگی و روحانیت است.

آیت‌الله العظمی جعفر سبحانی، از مراجع تقلید، شهریور ماه سال جاری در مراسم افتتاحیه سال تحصیلی جدید حوزه‌های علمیه برادران با لحنی انتقادی گفت: باید جلوی این مسئله گرفته شود؛ زیرا طلاب سربازان امام زمان (عج) هستند و باید لباس سربازی خود را بر تن داشته باشند.

سایر مراجع تقلید و مسئولان مرتبط حوزه هم با لحنی کم و بیش مشابه به انتقاد از این پدیده پرداخته و بر لزوم تدوین قوانین و راهکارهایی برای کنترل و جلوگیری از آن تأکید دارند.

خلأ قانونی تلبس

وی وی افزود: یک طلبه با 10 یا 15 سال تحصیل و با تحمل هزینه‌های زیاد و سختی‌های فراوان موفق می‌شود تا لباس روحانیت را بر  تن کند. بنابراین باید توصیه مراجع را در رأس کار قرار دهد؛ زیرا اصل کار حوزه و روحانیت در تلبس است.

تعهد همه طلاب به پوشیدن لباس

صدور 30 هزار مجوز از سال 90 تاکنون

متقی‌نژاد در عین حال تصریح کرد: آمار دقیقی از تعداد طلاب بدون لباس نداریم و به نظرم آماری که از 20 هزار طلبه بدون لباس ارائه می‌شود درست و دقیق نیست.

وی افزود: از سال 1390 که سامانه تلبس در اداره تلبس معاونت تهذیب آغاز به کار کرده است، تاکنون بیش از 30 هزار نفر مجوز گرفته‌اند که البته عمده این افراد ورودی دهه هشتاد هستند.

متقی‌نژاد با بیان اینکه برخی افراد نیز مجوز نمی‌گیرند گفت: مسئولیت این مسئله با امور صیانتی حوزه است که آنان باید طبق قوانین با این مسئله مواجه شوند و ما هم اگر تخلفی ببینیم، ارجاع می‌دهیم.

ضرورت دفاع از نماد طلبگی

اما برخی از طلابی که تمایل و رغبتی به پوشیدن لباس ندارند، یکی از عمده دلایل این کار را فضای نامناسب فرهنگی و نوع نگاه مردم به طلاب می‌دانند؛ حجت‌الاسلام متقی‌نژاد در این باره هم گفت: براساس ارزیابی‌های میدانی در جلسات کارگاهی که برای بحث تلبس داریم عمده مشکل برخی از طلاب نوع نگاه اجتماعی است که متأسفانه در فضای کشور ایجاد شده است.

وی افزود: برخی طلاب هم ممکن است از سوی خانواده و به خصوص همسرانشان مورد نهی و نفی قرار بگیرند که ما با برگزاری دوره‌های آموزشی و مباحث تشویقی و تبیین فلسفه لباس روحانیت و سابقه آن و همچنین بیان اهمیت و ثواب کار روحانیت، تلاش می‌کنیم به تن نکردن لباس روحانیت گسترش نیابد.

برخی از این طلاب هم در گفت‌وگو با ایکنا به دلائل دیگری اشاره دارند؛ از جمله یکی از آنان می‌گوید بنده ممکن است در موقعیت‌های کاری و اجتماعی لباس نپوشم، ولی در موقعیت تبلیغی و تحصیلی مقید به پوشش لباس روحانیت هستم. بنابراین این کار ملبس نبودن تلقی نمی‌شود.

این طلبه ادامه می‌دهد: این نگاه در جامعه رو به گسترش است که هر گونه اشتباه و گناهی از یک طلبه نباید سر بزند، ولی ما هم مانند بقیه انسان هستیم و ممکن است خطایی از ما سر بزند. اگرچه قبول داریم کسی که مبلغ دین است باید بیشتر از دیگران مراقب باشد، زیرا عواقب کارهای او قطعاً بیشتر از افراد عادی است.

البته طلاب در مورد ملبس بودن به لباس روحانیت چند دسته هستند؛ افرادی که به صورت دائمی ملبس هستند؛ طلابی که ملبس هستند، اما برخی اوقات لباس نمی‌بوشند. طلابی که فقط در ایام تبلیغ لباس می‎پوشند و افرادی که اصلاً لباس روحانیت نمی‌بوشند که از عمده دلایل این دسته این‌ موارد است: محدودیت‌های ملبس بودن، فشارهای اجتماعی، مسائل اخلاقی و تبلیغ مؤثر بدون لباس به خاطر این تفکر که جایگاه لباس روحانیت متزلزل شده است، ولی به هر حال لباس روحانیت نماد طلبگی است و باید از این نماد صیانت شود.

انتهای پیام