معتادانی که با بی‌آبی و اعتیاد مبارزه می‌کنند

به گزارش ایکنا؛ هزار و 323 معتاد متجاهر در کنار هم؛ اینجا مرکز کاهش آسیب ماده ۱۶ اخوان در شهرستان ملارد است. برای بسیاری از افراد، اینجا اول راه نجات و ترک مواد مخدر است و برای بسیاری دیگر آخرین راه برای فرار از مرگ گوشه خیابان. مراکز ماده 16 بهزیستی مخصوص نگهداری از معتادان متجاهر جمع آوری شده توسط نیروی انتظامی است؛ معتادانی که اغلب کارتن خواب بودند و در سطح شهر یا مناطق مشخصی حضور داشتند، پس از جمع‌آوری به مراکز ماده 16 بهزیستی تحویل داده می‌شوند تا زمینه بهبود و ترک مواد برای آنها فراهم شود.

افراد پس از حضور در این مرکز غربالگری می شوند و در صورت نداشتن بیماری به غیر از اعتیاد، پذیرش می شوند. در ادامه پس از سم زدایی (برای معتادان به مواد مخدر سنتی) روند کاهش وابستگی آنها به مواد به وسیله متادون آغاز می شود. البته معتادانی که به مواد مخدر صنعتی اعتیاد دارند و نمی‌خواهند متادون مصرف کنند زیرنظر روانشناس و روانپزشک (به دلیل وابستگی روانی به مواد روانگردان) مراحل ترک اعتیاد را می گذرانند.

اسکن عنبیه چشم برای تشکیل پرونده و پیگیری روند حضور و مراجعه به مراکز ماده 16 و روند بازگشت و عود مصرف، کتابخانه مجهز و منحصر به فرد در نوع خود، سالن ورزشی، سالن کارآموزی، سالن خیاطی، جلسات مشاوره فردی و گروهی روانشناسی، پیگیری برای ترخیص، تأمین محل زندگی پس از ترخیص در صورت نداشتن خانواده و سرپناه، پیگیری آموختن حرفه و داشتن شغل پس از ترخیص، آموزش خانواده برای پذیرش عضو معتاد پس از ترک و ... از خدمات ویژه این مرکز به معتادان متجاهر است.

البته برای معتادانی که خانواده دارند امکان ملاقات با خانواده و برای معتادانی که مشکل قضایی دارند، پیگیری و رفع مشکلات قضایی پیش بینی شده است و معتادان پس از شش ماه حضور و پاک شدن از مواد، توسط عده‌ای از مددکاران اجتماعی برای خروج از مرکز و داشتن زندگی سالم در سطح اجتماع آماده می‌شوند.

محل زندگی، شغل و نحوه زندگی هر معتاد پس از ترک مرکز اخوان نیز مورد بررسی قرار می گیرد و افراد بهبود یافته پس از ترک مرکز نیز مورد حمایت قرار می گیرند.

تا اینجای کار عملکرد مرکز اخوان تقریباً همانند سایر مراکز کاهش آسیب ماده 16 است، اما این مرکز با سایر مراکز یک تفاوت بزرگ و البته مهم دارد؛ این مرکز تشنه است؛ این تشنگی را نه تنها فضای خشک و تفتیده محوطه مرکز، بلکه حتی جملات تأکیدی کمبود آب بر روی آبسردکن ها هم به خوبی فریاد می زند.

تا چند سال پیش این مرکز که فضای فیزیکی بسیار بزرگی دارد، تحت اختیار و اداره ستاد مبارزه با مواد مخدر بود. شکل ساختمان و به خصوص درهای فلزی و نرده‌های آهنی درها و پنجره ها به خوبی فضای قبلی این مرکز را به ذهن متبادر می کند، اما اولین و پررنگ ترین مسئله ای که در این مرکز ماده 16 به چشم می آید «خشکی» است.

وقتی وارد مرکز اخوان می‌شوید، خشکی حیاط و محوطه بیرونی مرکز به حدی است که در تابستان عملاً هیچ کس نمی‌تواند از حیاط بسیار بزرگ مجتمع استفاده کند. همه هزار و 323 معتاد حاضر در این مرکز همگی بر روی تخت های خود نشسته اند و در گرمای طاقت فرسای تابستان فقط و فقط می توانند به اتاق های خود و به تخت هایشان پناه ببرند.

این در حالی است که مسئولان این مرکز معتقدند ایجاد فضای سبز، درخت کاری، گل کاری، آموزش پرورش گل و گیاه و ... می تواند به شدت در روحیه معتادان بهبود یافته مرکز تأثیر مثبت داشته باشد و معتادان با کاشت و پرورش گیاه می توانند نه تنها سرگرم شوند بلکه حرفه ای را بیاموزند، اما این مرکز در بسیاری از ساعات روز به حدی با افت فشار آب مواجه می شود که حتی برای مصرف خوراکی و بهداشتی مجبور می شوند با تانکر به مرکز آب برسانند.

نکته عجیب اینکه رئیس اداره کل بهزیستی استان تهران چندین بار برای تأمین آب این مرکز اقدام کرده است اما تاکنون هیچ یک از این اقدامات نتیجه‌ای در پی نداشته است.

این وضعیت را تصور کنید؛ گرمای شدید تابستان، افت فشار آب، محصور ماندن در یک فضای ساختمانی تفتیده و گرم و هزار و 323 معتاد متجاهری که در تلاش برای بازگشت به زندگی هستند اما دریغ از یک فضای سبز ساده که بتوانند از دیوارها و تخت های آهنی به آن پناه ببرند. بی آبی، دست مسئولان این مرکز را به شدت بسته است.  

در تمام طول مدتی که خبرنگاران در حال بازدید از این مرکز هستند (از صبح تا بعد از ظهر)، تعداد قابل توجهی از معتادان در حال ترک مواد مخدر، بر روی تخت های خود نشسته اند. می‌توان تصور کرد که این حالت در طول روزهای متمادی ادامه دارد و انسان های حاضر در این مرکز که اجازه خروج از آن را ندارند، به غیر از ساعاتی که در حال دریافت مشاوره روانشناسی و پیگیری اقدامات درمانی خود هستند، به دلیل کمبود امکانات مجبور هستند محصور بر روی تخت های خود باشند.

بی آبی به حدی است که فضای بزرگ محوطه مرکز بدون استفاده، رها و به یک بیایان تبدیل شده است. فضایی که می توانست با سرسبزی خود، سرزندگی و امید را برای معتادان در حال ترک، به ارمغان بیاورد.

مرکز اخوان سالن و تجهیزات ورزشی هم دارد؛ از جمله یک کیسه بکس که از دیوار آویزان است. یکی از معتادان به سراغ کیسه بکس می رود و با قدرتی عجیب شروع به ضربه زدن به آن می کند. همه خبرنگاران و عکاسان جمع می شوند و عکس می گیرند، از مردی که تا دیروز از زور خماری گوشه خیابان افتاده بود و امروز تمام خشم، درد و رنج هایش را در مشت هایش گره کرده و با هشیاری پشت سر هم به کیسه بکس ضربه می زند.

مرکز اخوان را دریابید. این مرکز تشنه است و آب می تواند شادابی لازم برای کمک به بهبود معتادان این مرکز را فراهم کند. معتادانی که پس از ترک دوباره به جامعه باز می‌گردند.

انتهای پیام