کرسی تلاوت و احیای قرآنی شب عاشورا برگزار شد + عکس

سیدمحسن موسوی‌بلده با عرض تسلیت به مناسبت شب عاشورا در رابطه با ارتباط اهل‌بیت(ع) و امام‌حسین(ع) با قرآن‌ کریم گفت: از روزی‌ که اهل‌بیت امام حسین(ع) وارد دشت کربلا می‌شوند تا ظهر‌ عاشورا، شما یک نمونه تقاضا حضرت سیدالشهدا‌(ع) از دشمن‌ را شاهد نیستید اما عجیب اینجاست که یکجا درخواست می‌کند که نشان‌دهنده با ارزش بودن این موضوع است.

این پیشکسوت قرآنی در ادامه این موضوع گفت: در عصر تاسوعا امام‌ حسین(ع) به حضرت‌ عباس‌(ع) می‌فرماید: ظاهراً دشمنان در حال آماده شدن برای جنگ هستند، برو و به آنها بگو که یک امشب را به ما فرصت دهید تا ما قرآن و نماز بخوانیم. این موضوع نشان‌دهنده ارتباط حضرت سیدالشهدا‌(ع) با قرآن‌ و تلاوت‌ قرآن است.

این مدرس قرآن افزود: این دو، امام و قرآن، یک نور واحد هستند. این‌ ارتباط ذاتی را در جلوه دنیایی، در دو جلوه‌ امام‌ ناطق و امام‌ صامت می‌بینیم. این امام در بین مردم به دو شکل جلوه کرده است، حضرت قرآن که تعبیرش امام‌ اکبر است و عترت که تعبیرش امام‌ اصغر است. این‌ها در اصل از یک نور‌ند.

در ادامه گفت: اهتمام شیعه نسبت به قرآن و عترت در آغاز عین هم بود و باهم در حال پیشروی بودند. اینطور نباید باشد که امروز وقتی که می‌خواهیم صحبت کنیم از تعابیری که می‌شود حسرت می‌خوریم، می‌دانیم که قربة علی الله است که یک سخنرانی در یک جلسه عزاداری حضرت سیدالشهدا(ع) این تعبیر را بکار ببرد که «اگر بچه‌های شما حافظ قرآن شدند، خوب است، اما نجات نمی‌دهد، ولی اگر عاشق سیدالشهدا(ع) شد، نجاتش می‌دهد». 

وی افزود: ما با این موضوع مخالفتی نداریم که محبت به حضرت سیدالشهدا(ع) نجات‌دهنده است، اما چرا ما کم‌لطفی می‌کنیم و القا می‌کنیم به مردم که قرآن را حفظ بکنید ولی نجات‌دهنده نیست. یعنی محبت به قرآن، حفظ آیات قرآن و تلاوت آیات قرآن نجات‌دهنده نیست؟ چرا این موضوع باید مطرح شود و به مردم القا شود که قرآن را در نظر مردم پایین بیاوریم. من می‌گویم که هم محبت به قرآن و هم محبت به اهل بیت نجات‌دهنده است.

موسوی‌بلده با تاکید بر این موضوع افزود: این دو از یکدیگر جدایی‌ناپذیرند. هرکس بخواهد عترت را بگیرد بدون آن که به قرآن تمسک کند، به عترت هم در واقع تمسک نکرده است و هرکس بخواهد به قرآن تمسک کند و بگوید که فقط قرآن کافی است، اوهم به قرآن تمسک نکرده است، چون این دو، یکی هستند. این وابستگی تفکیک‌ناپذیر قرآن و عترت، باید خودش را در تلاوت قرآن نشان دهد.

موسوی بلده در پایان با ارائه یک پیشنهاد گفت: مگر نمی‌گوییم قرآن و عترت از یکدیگر جدایی‌ناپذیرند، پس تلاوت قرآن هم به نوعی جدای از عترت نیست. این وابستگی که این دو باهم دارند، باید در تلاوت قرآن ماهم خودش را نشان دهد، ما برای اینکه این وابستگی قرآن و عترت نشان دهیم، می‌توانیم هر بار که تلاوت می‌کنیم در مجلسی یا حتی برای خودمان، این تلاوت را به یکی از معصومان هدیه دهیم، حتی می‌توان به مناسبت شهادت یا ولادت ائمه(ع) باشد و با گذشت زمان، تاثیر این کار را در تلاوت خود خواهید دید.