راهکارهایی برای سرایش شعر ناب عاشورایی
گروه ادب ــ یک شاعر جوان آئینی‌سرا گفت: شاعری که قصد سرایش شعر عاشورایی دارد، نباید فقط به نوحه‌هایی که قبلاً شنیده است بسنده کند، بلکه باید به طور مستقیم و بی‌واسطه به مطالعه مقاتل و سایر کتب مرتبط بپردازد.
به گزارش خبرنگار ایکنا؛ مهدی زارعی، شاعر آئینی‌سراست که در سال‌های اخیر آثاری همچون «آسمان به روایت پرنده بی‌پر»، «نحو دیگر غزل»، «این سنگ قبر کادوی روز تولدت!» از او منتشر شده و آخرین اثرش با عنوان «کابوس شاخه‌های شکسته» مجموعه شعر عاشورایی شامل ۱۳۰ چهارپاره در ۱۲ فصل است که همه به رؤیای حضرت زینب(س) در کودکی، تعبیر آن از پیامبر اکرم(ص) و تحقق آن در واقعه عاشورا و اسارت ایشان می‌پردازد. کابوس دخترک پنج ساله، شب عاشورا، روز عاشورا، حضرت علی اکبر(ع)، اسارت اهل حرم و پایان کابوس برخی از عناوین فصول این کتاب را شامل می‌شود. محمدرضا سنگری در مقدمه این کتاب می‌نویسد: این کتاب یکی از زیباترین، رساترین و برترین کار‌هایی است که در حوزه شعر عاشورایی سروده شده است.»
وی در گفت‌وگو با ایکنا درباره جایگاه شعر آئینی گفت: با توجه به اینکه در طول تاریخ، تحولات اجتماعی و ادبیات - اعم از شعر و داستان- تأثیر متقابلی بر یکدیگر داشته و دارند، در بررسی تحولات پس از انقلاب اسلامی نیز شاهد آن هستیم، همان‌گونه که شاعران انقلابی هنر خود را در خدمت اهداف انقلاب و در ادامه دفاع مقدس به کار گرفته‌اند، انقلاب نیز با فراهم کردن زمینه و بستر مناسب برای شاعران به ویژه نسل جوان باعث رواج شعر دینی و گسترش چشمگیر آن شد، به طوری که به جرئت می‌توان گفت که رواج این گونه از شعر از دو منظر کمی و کیفی در هیچ یک از ادوار تاریخ ادبیات سابقه نداشته است.
وی در ادامه درباره چگونگی ورودش به حوزه شعر آئینی یا عاشورایی افزود: همان گونه که از نظر ظاهری ورود به هر یک از عرصه‌های هنری از جمله سینما، نقاشی، خوشنویسی و... نیازمند دو عنصر ذوق و علاقه یا به عبارتی استعداد و عشق است، از نظر محتوایی خلق یک اثر هنری یا ادبی دینی هم نیازمند تلفیقی از دو عنصر شور و شعور است. تلفیقی که باید آن قدر در متن شعر به تعادل رسیده باشد که حضور هیچ یک از دو عنصر یاد شده، آسیبی به حضور دیگری وارد نکند. به عبارت ساده‌تر شعر دینی خوب نباید تک‌بُعدی باشد، بلکه باید مخاطب را به تفکر عمیق وادارد، روح حماسه و عرفان را در کالبد او بدمد، او را عاشق کند و او را اهل اشک و ندبه کند. با این مقدمه باید بگویم هر اندازه که شاعران جوان ابعاد بیشتری از موارد یادشده را در اشعار خود به کار گیرند، شاهد خلق آثار فخیم و قابل دفاع‌تری خواهیم بود.
این شاعر در پاسخ به سؤالی مبنی بر اینکه چه می‌کنید تا در دام تحریف نیفتید، بیان کرد: هیچ هنرمندی برای در امان ماندن از تحریف در خلق آثاری که درون‌مایه دینی دارند، بی‌نیاز از مطالعه منابع متقن و دست اول نیست. در واقع هنرمند بیش از آنکه بخواهد به شنیده‌هایش، که معمولاً از منابع غیرمعتبر و ذوقی سرچشمه می‌گیرند، بسنده کند، باید به مطالعه و پژوهش در منابع اصیل و مورد تأیید اهل علم بپردازد. برای مثال شاعری که قصد سرایش شعر عاشورایی دارد، نباید فقط به نوحه‌هایی که قبلاً شنیده است بسنده کند، بلکه باید به طور مستقیم و بی‌واسطه به مطالعه مقاتل و سایر کتب مرتبط بپردازد.
وی درباره اینکه در «کابوس شاخه‌های شکسته» شما به خوبی توانسته‌اید داستان و شعر را تلفیق کنید و روایت نویی داشته باشید، چطور توانستید این مهارت را کسب کنید، چیزی که در سروده‌های آئینی کمرنگ است، گفت: کتاب «کابوس شاخه‌های شکسته» ادامه منطقی غزل‌های روایی کتاب «این سنگ قبر کادوی روز تولدت» و غزل‌های به هم پیوسته کتاب «آخرین دقیقه‌های آخرالزمان» است. ضمن اینکه تجربه مجموعه شعر - داستان «با یک شناسنامه بی‌اسم» را، که تلفیق داستان بلند، داستان کوتاه و شعر است، می‌توان به این سیر تحولی اضافه کرد.
وی در پایان گفت: توصیه‌ام به شاعران جوان‌تر همان توصیه‌ای است که باید قبل از دیگران آویزه گوش خود کنم، و آن اینکه «تکیه بر تقوا و دانش در طریقت کافریست/ راهرو گر صد هنر دارد توکل بایدش».
انتهای پیام
