خردسالانی که به داد مؤسسات می‌رسند
گروه مؤسسات قرآنی مردم‌نهاد ــ مؤسسات قرآنی در کنار فعالیت در حوزه‌های آموزش عمومی وظیفه دارند که در زمینه‌های تخصصی، تبلیغی، ترویجی و پژوهشی نیز براساس گروه‌های مختلف سنی فعالیت کنند. اما چندی است که این تشکل‌های مردمی به دلیل تأمین بخشی از هزینه‌ها به سمت راه‌اندازی پیش‌دبستانی و فعالیت بیشتر در حوزه کودکان و مهد قرآن متمرکز شده‌اند، موضوعی که اگر حد تعادل آن رعایت نشود، تبدیل به آسیب درحوزه مؤسسات قرآنی می‌شود.
راه‌اندازی مؤسسات با هدف ترویج فرهنگ انس با قرآن، نهادینه کردن آموزههای قرآنی در بطن و متن جامعه و مهم‌تر از آن برگزاری دوره‌های آموزش عمومی و تخصصی بوده است. تشکل‌هایی که به صورت خودجوش در این بخش تبلیغی و ترویجی ورود کرده‌اند.
در حال حاضر مؤسسات قرآنی دارای مجوز از سازمان تبلیغات اسلامی، وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی و وزارت ورزش و جوانان در کشور فعال هستند. مؤسساتی که فعالیت آنها در حال حاضر به دلیل بی‌توجهی نهادها و دستگاه‌های متولی و همچنین مسئولان مرتبط، اغلب در وضعیت نیمه‌فعال یا غیرفعال قرار دارند یا از تمام ظرفیت خود استفاده نمی‌کنند. مراکزی که همواره از عدم حمایت‌های لازم به ویژه در چند سال اخیر ناراحت‌اند و از عدم اختصاص بودجه‌ها و بسته‌های حمایتی دولتی گلایه‌مند هستند. بودجه و اعتباراتی که در فشارهای اقتصادی کشور دستخوش تغییرات زیادی می‌شود.
در این میان تعدادی از مؤسسات و تشکل‌های قرآنی برای سر پا نگه داشتن خود به آموزش کودکان روی آورده‌اند. حوزه‌ای که درست است بخشی از فعالیت مؤسسات را به خود اختصاص داده است، اما نباید بخش اعظم عملکردها را منوط به خود کند. درست است تعلیم قرآن و آموزههای قرآنی علاوه بر مقاطع مختلف سنی نوجوانان، جوانان و بزرگسالان، کودکان را نیز شامل می‌شود اما راه‌اندازی پیش‌دبستانی قرآنی و تمرکز بر آن شاید دوری از وظیفه اصلی مؤسسات قرآنی باشد.
دوره‌های مهد و پیش‌دبستانی در تمام ایام سال، چه در طول سال تحصیلی و چه در ایام فراغت دانش‌آموزان و تابستان، مورد نیاز و استقبال خانواده‌ها بوده و هست؛ چرا که خانواده‌ها همواره تلاش می‌کنند که فرزندشان در نزدیک‌ترین پیش‌دبستانی به محل سکونتشان و باکیفیت‌ترین مرکز ثبت‌نام کنند و قریب به اتفاق والدین نیز تمایل دارند تا فرزندنشان از همان دوره کودکی ضمیر پاکش را با آیات نورانی کلام وحی همراه کند و در کنار فراگیری سرفصل‌های مختلف در نظر گرفته شده برای مقاطع مهد و پیش‌دبستانی، با قرآن، آموزههای آن و احادیث آشنا شود.
پیش‌دبستانی‌ها و مهدها در مؤسسات قرآنی در نزد خانواده‌ها امنیت بیشتری دارند و می‌توانند فرزندشان را با خیال راحت‌تر در آن بگذارند به دلیل همین استقبال است که مؤسسات قرآنی به سمت و سوی راه‌اندازی مهد و پیش‌دبستانی قرآن رفته‌اند و بیش از پیش در این زمینه سرمایه‌گذاری کرده‌اند.
شاید روی دیگر این سکه درآمدزایی باشد. والدین حاضرند برای فرزندانشان و فراگیری علوم مختلف هزینه کنند، هزینه‌هایی که گاه در برخی از رشته‌ها سر به فلک می‌زند و در آنها زیاده‌روی نیز می‌شود، اما این پیش‌دبستانی‌ها و مهدها که در مؤسسات قرآنی به صورت غیردولتی فعال هستند، هزینه‌هایی نه به اندازه مدارس غیردولتی کشور، بلکه هزینه‌های متعادلی را نیز دریافت می‌کنند و خدمات مطلوبی را ارائه می‌دهند. درآمدزایی و دریافت شهریه‌ها موجب شده است که مؤسسات قرآنی بتوانند با توجه به این موضوع و اختصاص بخشی از فعالیت به این امر، بخش عمده‌ای از هزینه‌های جاری مؤسسه را چون اجاره‌بها، حق‌الزحمه مربیان، تهیه تجهیزات و نوسازی تأمین کنند. البته نباید از این موضوع غافل شد که دریافت این شهریه‌ها تا حدودی مشکل مؤسسات را حل کرده است اما این به معنای عدم حمایت مسئولان مربوطه و دستگاه‌های متولی نیست.
فعالیت پیش‌دبستانی و مهد قرآن یا راه‌اندازی شعبه‌هایی از مؤسساتی چون ریاحین تهران، طلیعه نور کوثر شهریار، ثقلین یزد و جامعةالقرآن ویژه خردسالان، شاید چاره‌ای است که در این شرایط وانفسا توانسته مؤسسات علاقه‌مند به ادامه راه را سر پا نگه دارد. اما این موضوع نباید موجب شود که آنها از فعالیت در حوزه بزرگسالان و طراحی ایده‌های جدید و جذاب غفلت کنند.
درست است که راه‌های جذب خردسالان برای دوره‌های قرآنی راحت‌تر و متعددتر است اما می‌توان با راه‌اندازی اتاق فکر و بهره‌مندی از نظرات صاحب‌نظران و کارشناسان و ارائه طرح‌های متناسب با نیاز روز جامعه، زمینه جذب دوباره بیشترین افراد علاقه‌مند به فراگیری آموزههای قرآنی را فراهم کرد.
مؤسسه قرآنی‌ای موفق است که بتواند در تمامی زمینه‌ها تمرکز کند و فعالیتش را منوط به رشته‌ای خاص نکند. البته لازمه آن نیز بهره‌مندی از افراد کارشناس و توانمند است که باید به آن نیز توجه شود. حتی توجه صرف به راه‌اندازی دوره‌های آموزش عمومی چون روخوانی، روان‌خوانی و فصیح‌خوانی لازم است اما برای عموم مردم محله‌ها و مناطق کافی نیست و نخواهد بود. چه خوب است که در کنار آن دوره‌های پژوهشی، تبلیغی و تربیت مربی نیز برگزار شود، شاید تعامل و همکاری مؤسسات قرآنی در مناطق مختلف و استان‌ها و شهرهای گوناگون راه‌حل و راهگشا باشد و بتوانند با هم‌پوشانی در حوزه‌هایی که به معنای واقعی مورد نیاز جامعه و مردم است نیز فعالیت کنند و از توجه ویژه به مهدها و پیش‌دبستانی‌ها و فعالیت‌های خردسالان بکاهند.
انتهای پیام
