سینمای کودک در دهه شصت پیش‌رو بود
کد خبر: 3858426
تاریخ انتشار : ۳۰ آبان ۱۳۹۸ - ۱۶:۱۱
ابوالحسن داوودی:

سینمای کودک در دهه شصت پیش‌رو بود

گروه هنر ــ کارگردان فیلم «سفر جادویی» با اشاره به نقش سیاست‌های خام‌دستانه و سخت‌گیری‌های در رکود سینمای کودک گفت: سینمای کودک در دهه شصت پیش‌رو بود، چون حرف‌هایی که نمی‌شد در سینمای عمومی زد را در این شکل از سینما بازگو می‌کردند.

ابوالحسن داوودی، کارگردان سینما، در گفت‌‌و‌گو با ایکنا درباره چرایی دوری خود از سینمای کودک اظهار کرد: در میانه‌های دهه شصت و هفتاد فیلم کودک کار می‌کردم. در آن سال‌ها این شکل از سینما شاخصه‌هایی پیدا کرد که به آن اجازه می‌داد به مانند پیش‌رو حرکت کند، زیرا بسیاری از موضوعاتی که در سینمای بزرگسال امکان نمایش آن‌ها نبود در سینمای کودک این فرصت می‌یافت تا مطرح شود.
 
وی افزود: مهم‌ترین مسئله‌ای که برایم اهمیت داشت و موجب شد تا در آن دوران کار کودک کنم، شکل ارتباط و گستره مخاطبان آن بود، به ویژه اینکه به سینمای کودک فارغ از تعریف‌های خشک و غیرکارشناسی نظر می‌شد. البته در فیلم «سفر جادویی» سعی کردم جدا از قشر کودک، خانواده‌ها را هم به سینما بکشانم، چون معتقدم این شکل از سینما قادر است عاملی برای موفقیت سینما باشد.

داوودی ادامه داد: نکته دوم سینمای کودک این بود که به دلیل پیش‌رو بودن، می‌توانست مسائلی را مطرح کند که در سینمای بزرگسال امکان بازگو کردن آن فراهم نبود. البته این پیش‌رو بودن هیچ‌گاه فرصت نیافت تا در سینمای کودک ادامه پیدا کند و این امر از دو منظر قابل بررسی است؛ ابتدا این‌که دولت به نوعی این شکل از سینما را رها کرد و دلیل دوم این‌که سیاست‌ها شرایط ادامه همکاری سینماگران کودک را تسهیل نمی‌کرد و در نتیجه فیلمسازان کوک این گونه را رها کردند.
 
نقش سیاست‌های خام در نابودی سینمای کودک

کارگردان فیلم «سفر جادویی» درباره سایست‌های حاکم بر هنر نیز چنین توضیح داد: سیاست‌های خام‌دستانه و سخت‌گیری‌های عدیده‌ای که در این ۴ دهه وجود داشته و همچنین عدم شناخت، به‌نظرم مهم‌ترین دلایلی است که می‌توان برای کم‌فروغ شدن سینمای کودک نام برد؛ به‌ویژه در زمان کنونی که فضای مجازی فراگیر شده، هنوز نیاز امروز کودک به خوبی شناسایی نشده است. دلیل دیگری که برای کم‌فروغی سینمای کودک در دهه اخیر می‌توان نام برد این بود که در گذشته سینما تنها وسیله سرگرمی بود، به ویژه که تلویزیون نیز به صورت کاملاً محدود پخش می‌شد.

وی در انتهای سخنانش تاکید کرد: وقتی از محدودیت حرف می‌زنم، معیارم زمان حال است، چون اگر میزان تولیداتی که امروز برای کودکان پخش می‌شود را با تلویزیون دهه ۶۰ مقایسه کنید، متوجه این تفاوت آشکار خواهید شد. جدا از کیفیت، بحث کیفی کار هم اهمیت خود را دارد، چون وقتی تماشاگر کودک، روزانه کار‌های متعدد خارجی را از تلویزیون تماشا می‌کند، به نوعی سلیقه‌اش به آن سمت هدایت می‌شود، پس نمی‌توان با کار‌های ابتدایی وی را جذب کرد، چون اگر چنین خطایی را مرتکب شویم، کار خود را در معرض تمسخر تماشاگر قرار داده‌ایم.
انتهای پیام
captcha