توصیه یک جانباز به همرزمانش؛ مراقب باشید کسی به فکرتان نیست / مسئولان باز هم جا ماندند

به گزارش خبرنگار ایکنا، همه‌گیر شدن ویروس کرونا و ادامه سیر صعودی تعداد مبتلایان به آن، بسیاری از ایثارگران، جانبازان و حتی خانواده‌های آن‌ها را هم در معرض خطری بیش از دیگران قرار داده است، زیرا این میهمان ناخوانده ابتدا در سیستم تنفسی افراد جا خوش می‌کند. بنابراین این ویروس برای جانبازان شیمیایی خطر جدی محسوب می‌شود.

با وجود اینکه هنوز آمار‌های رسمی از تعداد جانبازان شیمیایی مبتلا به کرونا یا فوتی از سوی وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی منتشر نشده است، برخی رسانه‌ها این تعداد را بیش از ۱۵ نفر اعلام کرده‌اند و براساس آمار ۲۶ اسفندماه وزارت بهداشت، مجموع مبتلایان به این بیماری را از ابتدای ورود به کشور تاکنون ۱۴۹۹۱ نفر اعلام کرده‌‌اند و متأسفانه از بین بیماران جدید شناسایی‌شده، ۱۲۹ نفر جان خود را از دست دادند و در مجموع درگذشتگان بیماری کووید ۱۹ در کشور به ۸۵۳ نفر رسیده است.

نکته مهم در این باره توجه به توصیه‌های پزشکی و بهداشتی پزشکان متخصص است و رعایت آن‌ها می‌تواند زنجیره تکثیر کرونا را قطع کند، اما در این میان بیماران خاص، جانبازان شیمیایی و افراد مسن به دلیل ضعف ایمنی در معرض ابتلا هستند. بنابراین هم باید خودشان مراقبت بیشتری کنند و هم مسئولان در پیشگیری از ابتلای آن‌ها به ویژه جانبازان شیمیایی متعهدتر باشند و لوازم بهداشتی و ضدعفونی‌کننده، اقلام دارویی و ... را در اختیارشان قرار دهند تا مجبور به خروج از منزل و تهیه این اقلام نشوند.

چه کسی پاسخگوست

حالا کرونا گلوی جانبازان شیمیایی را سخت‌تر می‌فشارد، زیرا آن‌ها در شرایط عادی هم با درد و رنج‌های بیماری به جا مانده از هشت سال جنگ تحمیلی دست و پنجه نرم می‌کنند و این ویروس نیز نفسشان را بیش از پیش تنگ کرده است. برای کم کردن بخشی از این درد‌ها با چند تن از جانبازان شیمیایی به گفت‌وگو نشستیم. ابوالفضل صنیعی، ساکن قم و جانباز شیمیایی ۵۵ درصد است.

او می‌گوید: حدود ۹ روز است که کسالت دارم و دچار تنگی نفسم، اما به هر دری می‌زنم، کسی پاسخگو نیست، هفته قبل هم همسرم با بنیاد شهید و امور ایثارگران تماس گرفت تا پزشک بفرستند، اما او را به ۱۱۵ ارجاع دادند تا بستری شوم. در حالی که از نظر تهیه کپسول اکسیژن، دستکش، وسایل ضدعفونی کننده و ... با مشکل مواجهیم و نمی‌دانیم این موضوع را باید از کجا و چه کسی پیگیری کنیم؟! در این شرایط فقط خادمان هیئت خادم الشهدا(ع) و کف العباس(ع) قم بودند که به دادمان رسیدند.

اصغر خجسته، جانباز ۳۰ درصد، طی چندین مرحله در دوران دفاع مقدس شیمیایی شده است. او که تست کرونایش نیز مثبت بوده، به سختی صحبت می‌کند و می‌گوید: اکنون ۲۰ روز است که دچار بیماری کرونا شده‌ام و در منزلم. ۱۰ روز قبل‌ به بنیاد شهید قم رفتم و از آن‌ها درخواست ماسک و کپسول اکسیژن کردم و گفتم که دچار تنگی نفسم، اما جوابی نگرفتم و اکنون ۲۰ روز است گوشه ‌خانه افتاده‌ام و از بنیاد شهید خبری نیست. در حالی که این بیماری برای جانبازان شیمیایی بسیار خطرناک است. ما از مسئولان می‌خواهیم که به داد ما برسند، مگر چقدر جانباز به ویژه جانباز شیمیایی داریم، آیا نمی‌توانستند ما را در زمینه این بیماری آموزش دهند یا اقلام بهداشتی و داروهایمان را ارائه دهند.

وی در ادامه در توصیه‌ای خطاب به جانبازان بیان می‌کند: مراقب خودتان باشید، کسی به فکرتان نیست.

بنیاد حالمان را جویا نشد

حسین ابراهیمی جانباز ۴۰ درصد شیمیایی است. او درباره آخرین بستری شدنش در بیمارستان می‌‎گوید: ۲۸ بهمن ۹۸ بیمار شدم و یک هفته هم در منزل از من پرستاری کردند، تا اینکه از ۷ اسفندماه، مشکل تنفسی حادی پیدا کردم. به طوری که نفس کشیدن برایم سخت شد، غروب همان شب همراه با فرزندم به بیمارستان فرقانی قم مراجعه کردم و پس از عکسبرداری از ریه‌هایم متوجه شدند که باید سریعاً بستری شوم، سه روز تمام در بخش جراحی عمومی بیمارستان، اکسیژن تنفس می‌کردم بدون اینکه بتوانم چیزی بخورم.

وی می‌افزاید: ۱۲ روز در بیمارستان بستری بودم، اما از این وضعیت خسته شدم و از پزشک خواستم که در منزل قرنطینه شوم و ۱۷ اسفندماه از بیمارستان مرخص شدم، اما در منزل نیاز به اکسیژن داشتم و خرید آن بسیار گران بود و توان تهیه آن را نداشتیم و یکی از دوستان این معضل را برایمان حل کرد و اکنون ۱۱ روز است که در اتاق در قرنطینه کاملم.

این جانباز شیمیایی می‌گوید: طی این مدت یک نفر هم از بنیاد شهید و امور ایثارگران پیگیر احوالم نبوده است، ما انتظار زیادی از بنیاد نداریم، حداقل با یک تماس تلفنی جویای حال جانبازان شیمیایی می‌شدند و یا اقلام بهداشتی مورد نیازشان را در اختیارشان قرار می‌دادند. پس از مرخصی از بیمارستان از طرف دانشگاه علوم پزشکی قم چندین بار تماس گرفتند و حالم را جویا شدند و همه موارد پزشکی را کنترل کردند.

کمبود اقلام بهداشتی

عده‌ای که نه سمت و نه پست و مقامی دارند، شیوع بیماری را هم فرصتی برای خدمت به مردم تلقی می‌کنند، این جانباز شیمیایی در این زمینه بیان می‌کند: ۱۲ روزی که در بیمارستان بستری بودم، پرسنل پرستاری، پزشکان و به ویژه طلاب جهادی را دیدم که در اوج آلودگی‌ها، مخلصانه به بیماران کمک می‌کردند و در ضدعفونی بیمارستان می‌کوشیدند. اما از بنیاد به شدت گله‌مندم، آن‌ها حتی حاضر نیستند با یک تماس تلفنی جویای احوال ما شوند و البته رسیدگی و سرکشی که جای خود دارد، اکنون که در منزلم و به اقلام بهداشتی نیاز دارم و بخشی از آن را از طریق دوستانم در یک هیئت تهیه می‌کنم.

حاج یدالله حسینی از فرماندهان لشکر ۱۷ علی ابن ابیطالب(ع) و از خادمان یک هیئت مذهبی می‌گوید: تا امروز بر اساس امکاناتی که داشتیم، اقداماتی نظیر تهیه دستکش، ماده ضدعفونی‌کننده، کپسول اکسیژن، چکاپ جانبازان در منزل و تهیه بسته‌های غذایی به خانواده‌های محروم و ... را انجام دادیم، اما حالا نه دستکش هست و نه ماسک تا در دسترس نیازمندان قرار دهیم، زیرا همه ماسک‌ها در اختیار وزارت بهداشت قرار می‌گیرد و باید از طریق داروخانه‌ها خریداری شود. وقتی از بنیاد جانبازان قم این مسئله را پیگیری کردیم تا اقلام مورد نیاز جانبازان از طریق فروشگاه بنیاد قم، توزیع شود، اما باز هم پاسخ روشنی دریافت نکردیم.

گرچه اطلاعیه اداره کل مصدومین شیمیایی بنیاد شهید و امور ایثارگران حاکی از توصیه‌های مهم به جانبازان شیمیایی است تا با رعایت آن‌ها دچار بیماری ویروس کرونا نشوند، اما این اطلاعیه پیامکی کافی نیست و تنها دستی که توانست تا حدودی مرهمی بر زخم‌های کهنه جانبازان شیمیایی باشد، خادمانی بودند که گمنام برای بهبود بیماران و جلوگیری از ابتلای افراد به این ویروس تلاش کردند، عرصه‌ای که می‌توانست برای مسئولان فرصتی برای خدمت باشد، تا آن‌ها هم همانند جانبازان که از جان گذشتند و از امتحان الهی سربلند بیرون آمدند، خود را در صحنه خدمت محک زدند.

اگر اکنون برای بسیاری از مردم کشورمان در خانه ماندن سخت و خسته‌کننده است، جانبازان ماه‌ها و بلکه سال‌هاست که خانه‌نشین‌اند و با درد‌ها و آلامشان زندگی می‌کنند و امروز چشم‌انتظار کسانی هستند که می‌توانند زخم‌های آن‌ها را التیام بخشند.