بار دیگر مواهب زندگی را با خرد و امید جشن خواهیم گرفت / پیام قرآن برای گذر از بحران

ناصر مهدوی، دین‌پژوه و استاد دانشگاه، در گفت‌وگو با ایکنا، به ارائه توضیحاتی در مورد شرایط کنونی کشور پرداخت و ضمن ارائه راه‌حل‌هایی برای بالا رفتن روحیه مردم بیان کرد: خیلی برای من جالب است که وقتی به آیات قرآن نگاه می‌کنیم، می‌بینیم که برای عبور از این شرایط پیچیده و تنگناهای زندگی، پیام قرآن این است که کسانی موفق‌تر می‌شوند و به سرمنزل مقصود می‌رسند که بر خرد خود و نیروی بلند و اصیل خدادادی که پروردگار در نهاد آنها به ودیعه گذاشته توجه داشته باشند.

وی تصریح کرد: افرادی موفق‌ترند که خردمندانه زندگی کنند و بهشت نیز در انتظار کسانی است که انسان‌های خردمند و دوراندیش بودند و در حقیقت آدمیانی بودند که با درایت، دقت و سنجش، زندگی خود را سامان می‌دادند. در قرآن داریم وقتی خداوند عده‌ای را مورد خطاب قرار می‌دهد که چه شد سر از جهنم و جحیم درآوردید؟ در پاسخ می‌گویند: «لَوْ كُنَّا نَسْمَعُ أَوْ نَعْقِلُ مَا كُنَّا فِي أَصْحَابِ السَّعِيرِ»، بسیار آیه درخشانی است که از قول آنان می‌گوید، اگر آدمیانی بودیم که به نصیحت دیگران گوش می‌دادیم و بر طبل خودخواهی خود نمی‌کوفتیم، بلکه به اندیشه دیگران توجه می‌کردیم و گوش نصیحت‌پذیر ما باز بود، زندگی ما این قدر دردناک نبود و بعد می‌گویند اگر تعقل می‌کردیم و دوراندیش بودیم و از دستاوردهای علمی استفاده می‌کردیم، زندگی دنیوی ما پر از رنج و درد نبود.

دینداران واقعی بر طبل عقل می‌کوبند

این استاد دانشگاه شهید بهشتی بیان کرد: اهل آتش می‌گویند اگر زندگی دنیوی ما با افتخار سپری می‌شد، در جهنم نبودیم و تأکید قرآن این است که دینداران واقعی، کسانی‌اند که بر طبل عقل می‌کوبند و بر دستاوردهای علمی توجه می‌کنند. امروز برای اثبات دینداری باید به سراغ کسانی برویم که به توصیه‌های علمی و پزشکی توجه می‌کنند تا بدن و روح خود را از انواع آسیب‌هایی که ممکن است تهدیدشان کند، در امان نگه دارند. آن کسانی که می‌کوشند دین را در برابر علم قرار دهند و علم را جدی نمی‌گیرند، در خامی به سر می‌برند و برخی از اینها چهره‌های مشکوکی هستند که می‌خواهند بین انسان و خداوند ایجاد شکاف کنند.

مهدوی تصریح کرد: آدمی هر چقدر خردمندتر باشد، دیندارتر است. در قرآن می‌فرماید «إِنَّ فِي خَلْقِ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَاخْتِلَافِ اللَّيْلِ وَالنَّهَارِ لَآيَاتٍ لِأُولِي الْأَلْبَابِ»؛ یعنی جهان پر از رمز و راز و اشاره است که آدمیان این‌ها را بیابند و بر کیفیت زندگی خود اضافه کنند، اما این نحوه از زندگی نصیب کسانی می‌شود که بیشتر می‌اندیشند. انسان‌های دوراندیشی که از دستاوردهای علمی و تحقیقات محققان که برای بهتر زیستن انسان ارائه می‌کنند، بهره می‌برند.

زندگی بر بال امید

این پژوهشگر عرفان اسلامی بیان کرد: نکته دیگر اینکه، دومین ابزاری که انسان می‌تواند به وسیله آن، این زندگی را سپری کند، این است که بر اسب امید سوار شود و باور کند که وقتی سختی از راه می‌رسد، جزء واقعیت‌های عالم است و جهان به گونه‌ای است که به ساز ما نمی‌رقصد و این طور نیست که همیشه خبر خوشی برای ما در کار باشد. جنس زندگی این طور است که مرگ و بی‌پولی و ... نیز در آن رخنه می‌کند، اما کسانی از سختی‌ها عبور می‌کنند که امید داشته و به توان عظیم خود باور داشته باشند.

مهدوی تصریح کرد: در این حادثه، یعنی شیوع بیماری کرونا، شاهد هستیم که بخش‌های درمانی و پزشکان چقدر زحمت می‌کشند که ما تصور نمی‌کردیم این همه فداکاری و ایثار وجود داشته باشد، اما این انسان‌ها شجاعانه جانشان را فدا کردند تا به آینده امیدوار باشیم. یعنی همواره باید امیدوار بود، به ویژه وقتی چشم به دستان خدا می‌دوزیم. چون چشم خداوند بی‌نهایت است، قدرت او نیز بی‌نهایت است و وعده داده که بندگان خود را در روزهای سخت حمایت می‌کند و گفته وقتی صدایم بزنید نزدیک شما هستم.

وی با اشاره به ابیاتی از مولانا بیان کرد: مولانا می‌گوید که «نیست دستوری بدینجا قرع باب، جز امید الله اعلم بالصواب»، یا در تعبیر درخشان‌تری می‌گوید که «هله نومید نباشی که تو را یار براند، گرت امروز براند نه که فردات بخواند؛ در اگر بر تو ببندد مرو و صبر کن آن جا، ز پس صبر تو را او به سر صدر نشاند؛ و اگر بر تو ببندد همه ره‌ها و گذرها، ره پنهان بنماید که کس آن راه نداند؛ نه که قصاب به خنجر چو سر میش ببرد، نهلد کشته خود را کشد آن گاه کشاند».

مهدوی افزود: مولوی در ادامه می‌گوید: «چو دم میش نماند ز دم خود کندش پر، تو ببینی دم یزدان به کجا هات رساند؛ به مثل گفتم این را و اگر نه کرم او، نکشد هیچ کسی را و ز کشتن برهاند؛ همگی ملک سلیمان به یکی مور ببخشد، بدهد هر دو جهان را و دلی را نرماند؛ دل من گرد جهان گشت و نیابید مثالش، به کی ماند به کی ماند به کی ماند به کی ماند؛ هله خاموش که بی‌گفت از این می همگان را، بچشاند بچشاند بچشاند بچشاند».

جشن مواهب زندگی

این دین‌پژوه بیان کرد: زندگی را کسانی می‌توانند زندگی کنند و از هول و هراس به در آیند که هرگز احساس یأس نکنند و به ذهنیات مخربی که می‌تواند به آنان ضرر بزند بی‌توجه باشند. مولانا می‌گوید: «نان پاره ز من بستان جان پاره نخواهد شد، آواره عشق ما آواره نخواهد شد؛ آن را که منم خرقه عریان نشود هرگز، وان را که منم چاره بیچاره نخواهد شد».

مهدوی در پایان بیان کرد: لازم است که در این شرایط با آگاهی گوش به فرامین پزشکان بسپاریم، به صورت عقلانی در غلبه بر این ویروس همت کنیم و پیش رویم، با امید دل به‌هم بسپاریم، چشم به دستان خدا بدوزیم و باور کنیم که فردا هوا آفتابی خواهد شد و سایه این دلشوره از سر ما بیرون می‌رود و این بار، با لذت بیشتری موهبت زندگی را جشن می‌گیریم. «کوی نومیدی مرو امیدهاست، سوی تاریکی مرو خورشیدهاست».