به گزارش ایکنا، سهیل محمودی، شاعر و پژوهشگر ادب پارسی، در نهمین برنامه رمضانی «سوره تماشا» گفت:
ما گدایان خیل سلطانیم
شهروند هوای جانانیم
هر چه گفتیم جز حکایت دوست
در همه عمر از آن پشیمانیم
اردیبهشت است و نام شاعران بزرگی چون سعدی، فردوسی و عطار در این ماه جلوه بیشتری دارند و روز بزرگداشت این شاعران در تقویم ملی ما جای دارد. سعدی از شاعرانی است که حال خوشی در استفاده کردن از مفاهیم قرآنی، ستایش پیامبر(ص) و اظهار ارادت به امامان شیعیان داشته است. گرچه خود از اهل سنت بوده، اما حال خوشی با پیامبر و آل پیامبر(ص) داشته است. به عنوان مثال؛
سعدی اگر عاشقی کنی و جوانی
عشق محمد بس است و آل محمد
یک بیت نیز در دیباچه گلستان از سعدی میبینید که با وجود اینکه عربی است و سعدی شاعر زبان فارسی است، اما جلوه خوبی یافته و آن قدر آن را تکرار و زمزمه کردهایم و خوشنویسان نوشتهاند که نشاندهنده عشق سعدی به پیامبر است؛
بلغَ العلی بِکمالِه کشفَ الدُّجی بِجَمالِه
حَسنتْ جَمیعُ خِصالِه صلّوا علیه و آله
سعدی در این بیت در ستایش پیامبر(ص) سخن میگوید. وقتی سعدی پادشاه ملک سخن در زبان فارسی، این گونه زیبا در ستایش پیامبر سخن میگوید که همه ما آن را زمزمه میکنیم و قرنهاست عاشقان پیامبر(ص) زمزمه میکنند، یعنی با این مفاهیم انس دارند.
تعبیر سعدی در این بیت این است؛ تو ای پیامبر شب تیره را برداشتی و همه خصلتهای خوب در تو جمع شده و بر تو و خاندان تو درود میفرستیم. و این بسیار شگفت است.
سعدی در باب نهم بوستان نیز وقتی میخواهد به فرصتهایی که از دست داده اشاره کند، سوره قدر را مدنظر قرار میدهد و میگوید:
«لَيْلَةُ الْقَدْرِ خَيْرٌ مِنْ أَلْفِ شَهْر»
جوانا ره طاعت امروز گیر
که فردا نیاید جوانی ز پیر
فراغ دلت هست و نیروی تن
چو مِیدان فراخ است، گویی بزن
قضا روزگاری ز من در ربود
که هر روزی از وی شبی قدر بود
سعدی بزرگ، شاعر حکمت، عاشقانگی، شاعر زندگی، خرد و اندیشه و زیست متعالی میگوید؛ جوانی من مانند شب قدر بود و هر روز آن به هزار ماه میارزید.
سعدی اگر عاشقی کنی و جوانی
عشق محمد بس است و آل محمد
یا علی مدد.