به گزارش ایکنا، محسن معینی، استاد دانشگاه و ادیب در دهمین برنامه «مثلنامه» بیان کرد:
آوردهاند که در عهد رسالت سید المرسلین(ص) چون این آیت فرود آمد که «إِنْ أَحْسَنْتُمْ أَحْسَنْتُمْ لِأَنْفُسِکُمْ ۖ وَإِنْ أَسَأْتُمْ فَلَهَا»(آیه 7 سوره اسراء)، یعنی اگر نیکی کنید به خودتان نیکی کردهاید و اگر بدی کنید هم به خودتان بدی کردهاید.
یکی از یاران رسول نظر بر جمال مخدره این معنی افتاد یعنی از زیبایی این آیه خوشش آمد و شب روز این آیت را میخواند.
یکی از جهودان را بر وی حسد آمد و آتش حسد در نهاد او رخنه گشت و گفت باش تا این کار را من بر خلق ظاهر کنم. پس قدری حلوا بساخت و زهر در آنجا تعبیه کرد و بدان فرد داد تا آن را بخورد.
مرد آن را بستود و به صحرا برون آمد. دو جوان را دید که از سفر میآمدند و اثر سفر در ایشان ظاهر گشته و آن صحابی ایشان را گفت: نان و حلوا رغبت دارید.
گفتند: بلی.
مرد نان و حلوا پیش ایشان بنهاد، در حال بخورند، بیافتادند و بمردند و آن خبر در مدینه افتاد. او را بگرفتند و پیش سید(ص) آوردند.
رسول از وی بپرسید؛ آن نان و حلوا از کجا آوردی.
گفت: مرا زن جهود داده است.
زن را بطلیدند و چون بیامد، آن دو جوان بدید و هر دو پسران او بودند که به سفر رفته بودند. زن جهود در دست و پای رسول(ص) افتاد و گفت: صدق این مقالت مرا معلوم شد و من اگر چه بد کردم، با خود کردم و آن به من بازگشت و تحقیق، معنی این آیت بدانستم.
والسلام علیکم ورحمةالله.
انتهای پیام