حجتالاسلام محمد رضویراد، مدیر انستیتو علوم انسانی و علوم اسلامی، آلمان در گفتوگو با ایکنا، درباره روزه و اثرات معنوی آن گفت: اغراق نیست اگر بگوییم یکی از کارکردهای ماه رمضان به ویژه برای کسانی که پیامهای ژرف روزه و روزهداری را درک میکنند، تلاش برای پاکسازی ساحت روزهدار از حرام به ویژه لقمه حرام است.
وی افزود: رمضان ماهی است که انسان روزهدار به حرمت آن و فریضه واجب روزه هم که شده، نه فقط از لقمههای آلوده، بلکه از لقمههای پاک هم برای چند ساعتی در طول روز چشم میپوشد تا در سایه تمرین «چشمپوشی»، این حالت روحی و مهارت زندگی ملکه وجودش شود و دوام یابد.
رضویراد اظهار کرد: همچنین، در این ماه اثرگذاری و دوام چشمپوشیهای رمضانی به عیار و جنس تمرین و ریشهدوانی آنها در فرد بستگی دارد. شاید به همین دلیل خداوند عمق، گستره و فراخی تأثیرگذاری چشمپوشی ماه رمضان در ایام پس از این ماه را با عبارت «لَعَلَّكُمْ تَتَّقُونَ» یاد میکند.
وی ادامه داد: خداوند میفرماید که چهبسا چشمپوشیها که ملکه وجود روزهدار شود و دوام یابد. گذشتگان اصطلاح معناداری را برای کسانی که به خوراک حرام توجه نکرده و از آن استفاده میکردند به کار میبردند و میگفتند «حرام لقمه»؛ به بیان دیگر آنها خاستگاه ناپاکی رفتاری و سلوکی را در ناپاکی لقمه جستوجو میکردند و این یک حقیقت است.
رضویراد در بخش دیگری از سخنانش گفت: این موضوع حقیقتی است که اگر کسی آن را جدی نگیرد، مانند غدهای بدخیم، چشم، گوش، زبان، قلم، کتاب، دعا، درس، خانواده، فرزند، جامعه، نیایش، عبادت، عقل، قلب، کار و منبر وی را آلوده میکند و از کار میاندازد.
وی با بیان اینکه بهتر بود افراد میدانستند که در برابر پاکی و ناپاکی لقمههایی که در سفره چیده میشود مسئول هستند، افزود: ما در برابر کسانی که سر سفره ما بزرگ میشوند مسئول هستیم. بیماری لقمههای ناپاک واگیردار است و به کسانی که سر این سفرهها مینشینند سرایت میکند.
مدیر انستیتو علوم انسانی و علوم اسلامی آلمان تصریح کرد: این لقمهها کار آموزش و تربیت را با هزار و یک دشواری روبهرو میکند؛ چراکه به خون تبدیل میشود، رگ به رگ و نسل به نسل انتقال یافته و همه را مبتلا میکند. ای کاش کسانی که امروز سر سفره بیتالمال نشستهاند، میدانستند که با خود و نسل آیندهشان چه میکنند. شاید حکمت تأکید خداوند به دقت در پاکی و ناپاکی لقمه نیز همین باشد.
رضویراد با اشاره به آیه «فَلْيَنْظُرِ الْإِنْسانُ إِلى طَعامِهِ» گفت: انسان در برابر جنس و عیار سفرهاش مسئول است. این سفره میتوان شامل خوراک باشد یا سفره علم، فکر و اعتقاد. کسانی که سراپای آنها آلوده به بیتالمال و حقالناس است، کاش میدانستند که رفتن و ترک این دیار و آبادی از جدیترین مقولهها و واقعیتهای عالم آفرینش محسوب میشود؛ همان حقیقتی که بسیاری آن را به بازی گرفتهاند.
انتهای پیام