فیلم | حکایتی در باب وَالْكَاظِمِينَ الْغَيْظَ وَالْعَافِينَ عَنِ النَّاسِ

به گزارش ایکنا، محسن معینی، استاد دانشگاه و ادیب در شانزدهمین برنامه «مثل‌ نامه» بیان کرد:

بسم الله الرحمن الرحیم

بخشی از آیه 134 از سوره مبارکه آل عمران که در آن آمده است: «وَالْكَاظِمِينَ الْغَيْظَ وَالْعَافِينَ عَنِ النَّاسِ» خشم خود را فرو می‌خورند و از مردم در می‌گذرند، در توصیه به فرو خوردن خشم و غضب و از تقصیر مردم درگذشتن، به‌عنوان مثل به کار می‌رود. در این باره حکایتی را از کتاب «قره العین» باهم مرور می‌کنیم.

آمده است که امام حسین(ع) را خادمه‌ای بود، روزی کاسه آش به نزدیک ایشان بیاورد. قطره‌ای از آن آش بر کتف ایشان چکید که گفتی ابره‌ای بود سوزان از دیده عشاق یا جمره‌ای از سینه مشتاق یا شراره‌ای بود از شعله کره اثیر یا سر فتیله‌ای از چراغ خورشید منیر. یعنی آنقدر سوزان بود. حاصل چو حرارت آن به وی رسید به هیبت در خادمه نظر کرد. در حال کاسه را به سر حسین بن علی فرو ریخت. حضرت فرمود که اول معذور بودی اما در دوم مستوجب ادبی.

گفت با تو چه گویم. 

گفت آنکه خدای فرمود: وَالْكَاظِمِينَ الْغَيْظَ.

گفت: خشم فرو خوردم. 

گفت: وَالْعَافِينَ عَنِ النَّاسِ.

گفت: عفو کردم.

گفت: وَاللَّهُ یُحِبُّ الْمُحْسِنِینَ.

گفت: تو را آزاد کردم.

و چنین بود که حضرت با خواندن این آیه توسط آن خادمه هم او را بخشید و عفو کرد و او آزاد کرد. 

والسلام علیکم ورحمةالله.