به گزارش ایکنا، حجتالاسلام والمسلمین محمود متوسل، مدرس حوزه و دانشگاه و دبیر ستاد تفسیر قرآن کریم، در قسمت نوزدهم از مجموعه مباحث رمضان با قرآن، به بیان توضیحاتی پیرامون راهیابی به صراط مستقیم، پرداخت.
تنها خواستهای که ما در نمازمان از خدا داریم، این عبارت است؛ «اهدِنَا الصِّراطَ المُستَقِیمَ». امروز مصادف با 19 ماه رمضان و روز ضربت خوردن امیرالمؤمنین(ع) است، روایت داریم که امیرالمؤمنین(ع) صراط مستقیم است و لذا برای شناخت راه مستقیم، معیار ما باید علی(ع) باشد.
راه مستقیمی که باید بشناسیم و پیرو آن باشیم و از خدا هم میخواهیم به ما کمک کند تا در این راه بمانیم و ثابت قدم و پایدار باشیم، با پیروی از هوی و هوس جور در نمیآید. اگر به دنبال هوسهایمان رفتیم، باید بدانیم از راه مستقیم دور شدهایم. گاهی هم پستتر؛ به دنبال هوی و هوس دیگران هستیم و میخواهیم آنها را راضی نگه داریم.
در مواقعی نیز، پیروی از آداب و رسوم نیاکان میکنیم با اینکه میدانیم اشتباه است. نیاکان ما احترام دارند، اما تا جایی که از مرز الهی خارج نشده باشند. اگر عقاید و باور گذشتگان ما درست نبوده، نباید دنبال کنیم. امیرالمؤمنین(ع) و اهل بیت(ع)، معیارها و میزانهای راه مستقیم هستند.
خاصیت رفتن به راه مستقیم این است که هیچگاه در زندگی پشیمان نمیشویم. پشیمانیها به دلیل محاسبات مادی ماست که وقتی این محاسبات به هم میخورد و به هدفی که در نظر داشتیم، نمیرسیم، پشیمان میشویم. کسی که راه اهلبیت(ع) را میرود، هیچوقت پشیمان نمیشود.
امام حسین(ع) و یاران ایشان همگی شهید شدند، اما هیچگاه از راهی که انتخاب کرده و برگزیدهاند، پشیمان نشدند. پشیمانی ما به دلیل دوری از مسیری است که اولیای خدا در پیش گرفتند. اگر راه انبیا(ع) و اولیای خدا را برویم پشیمان نمیشویم و نیز گرفتار و اندوهگین نخواهیم شد و از حرف و حدیث دیگران دلخور نمیشویم، به تعبیر قرآن؛ «لا خَوْفٌ عَلَيْهِمْ وَ لا هُمْ يَحْزَنُونَ»، برای اولیای خدا، نه ترسی است و نه اندوهگین میشوند.