حکایت امدادگر مسلمان از توفیقاتی که رمضان کرونایی رقم زد

به گزارش ایکنا، شیوع ویروس کرونا در جهان باعث شد که اعمال قرنطینه و قوانین محدودکننده برای جلوگیری از گسترش این بیماری وضع شود. این موضوع برای مسلمانانی که در ماه رمضان روزه گرفته و در مساجد حضور پیدا می‌کردند، محدودیت‌های را تازه‌ای ایجاد کرد.

با این همه روزه‌داران تلاش کردند که در ماه رمضان متفاوتی که برای آنها به وجود آمده است، باز هم اعمال و مناسک این ماه را به روش‌های دیگر انجام دهند. روزنامه انگلیسی هافینگتون پُست در یادداشتی به قلم اشتیاق صدیقی (Ishtiyaq Siddiqui)، از اعضای گروه خیریه امداد اسلامی بریتانیا(Islamic Relief UK)، به تفاوت‌های این ماه رمضان با ماه‌های رمضان گذشته پرداخته است که در ذیل می‌خوانید:

با شروع قرنطینه سؤالی که در ذهن هر مسلمانی ایجاد شد این بود که این وضعیت چه تأثیری بر ماه رمضان خواهد گذاشت؟ماه رمضان فقط روزه گرفتن از سپیده‌دم تا غروب نیست، بلکه رمضان ماه ملاقات با خانواده و دوستان برای افطار و ارتباط با جامعه است، چه در مسجد محلی باشد و چه از طریق انفاق و اطعام خیراندیشان در حمایت از قشر مستضعف جامعه. حالا و با توجه به شرایط جدید، زمان زیادی را در طول ماه مبارک صرف کردم تا داوطلبانه برای سازمان امداد اسلامی بریتانیا کمک‌های مالی، زکات و صدقه جمع‌‌آوری کنم.

روزهای یکشنبه ماه رمضان نیز در «کمپین کیک»(Cake Campaign)، که نیمی از 10 پوند دریافتی هر کیک فروخته‌شده صرف اقدامات سازمان امداد اسلامی در سوریه می‌‌شود، فعالیت داشته‌ام و این باعث خوشحالی من بود که با سایر داوطلبان و افرادی که با آنها ملاقات داشتیم تعامل کنیم، زیرا در منطقه شرق لندن ساکنم و ممکن است افراد زیادی را بشناسم اما لزوماً با آنها در تعامل نیستم. دیدن آن‌ها اعم از مسلمانان یا غیرمسلمانانی که می‌خواستند از این کار خیریه پشتیبانی کنند؛ آن‌هم جلوی در خانه‌ها، آغازگر آشنایی ما با هم بود.

حالا دیگر از رفتن به مسجد و یا فعالیت حضوری در مرکز جمع‌آوری صدقه و زکات خبری نیست. ابتدا زیاد به موفقیت کمپین اطمینان نداشتم، اما اکنون نتیجه رضایت‌بخش است.

مثل همه مسلمانان ماه مبارک امسال مجبور شدم سبک زندگی را تغییر دهم و با شرایط جدید سازگار شوم. تنها افرادی که تقریباً دو ماه است آنها را دیده‌ام همسرم، سه دخترمان و مادرم هستند. بچه‌ها به مدرسه نمی‌روند. بنابراین من و همسرم باید مطمئن شویم که آنها مشغول آموزش آنلاین هستند؛ کوچکترین دخترم فقط هفت سال دارد و خودمان در حال آموزش دادن به او هستیم.

اما وقتی پای اراده به میان می‌آید، راه حل همیشه هست و چگونگی سازگاری بسیاری از ما با این وضعیت غیرمنتظره باورنکردنی است. روزهای هفته با آموزش درسی بچه‌ها در منزل آغاز می‌شود و پس از آن درخواست‌‌های مجازی مختلف مردم را برای کمک به سازمان امداد اسلامی بریتانیا در خانه دریافت می‌کنم. مشارکت مجازی مردم برای این کار خیر بسیار خوب و رفاقت دوسویه ما از طریق شبکه‌های اجتماعی، حتی اگر در کنار هم نباشیم، مانند زندگی واقعی در جریان است. کمپین کیک حالا بدون کیک ادامه دارد؛ حامیان هنوز می‌توانند 10 پوندی را که معمولاً برای خرید کیک می‌دادند بپردازند و از شبکه ‌اجتماعی در فضای مجازی به صورت زنده ببینند که کمک‌های آنها در قالب بسته‌های غذایی به دست مستمندان و نیازمندان می‌رسد.

همچنین، در این شرایط و با وجود مشغله روزانه، معلوم است که روزه گرفتن کمی آسان‌تر است. من با خانواده‌ام نماز را به جماعت می‌خوانیم، در حالی که پیش از این معمولاً نمازهای عشاء را به جماعت برگزار می‌کردیم. حالا بودن در خانه به معنای این است که تمام نمازهای ما به جماعت اقامه می‌شود. مهمتر از همه این وضعیت باعث می‌شود به یاد بیاورم که چقدر خوش‌شانسیم، با وجود اینکه با مشکل روبه‌رو هستیم، اما وضعیت ما به هیچ وجه با افرادی که در اردوگاه‌های پناهندگان هستند، گرفتار خشکسالی یا جنگ‌اند، خدماتی مانند NHS(نظام سلامت همگانی) ندارند و افرادی که فاصله‌گذاری اجتماعی یا داشتن آب تمیز برای آنها یک رؤیاست قابل مقایسه نیست.

بنابراین، در قبال کسانی که شرایطشان خیلی بدتر از ماست مسئولیم. هر سال ماه رمضان به من اجازه می‌دهد که با این واقعیت ارتباط برقرار کنم. و امسال در حالی که شرایط ما تغییر کرده، این امر واضح‌تر از همیشه است.

ترجمه از محمدحسن گودرزی