به گزارش ایکنا، آیت‌الله مهدی هادوی تهرانی، 29 اردیبهشت‌ماه در ادامه تفسیر سوره شعرا، گفت: همه آنچه در 190 آیه نخست این سوره بیان شده، جمله معترضه‌ای برای رجوع به ابتدای داستان است؛ یعنی اینکه همه آفرینش آیه و نشانه است تا انسان‌ها خدا را بپرستند؛ کسانی که تخصصی در داستان‌گویی و مقاله‌نویسی دارند، ارجاع انتها به ابتدا را بهتر متوجه می‌شوند.
وی با اشاره به آیه «وَإِنَّهُ لَتَنْزِيلُ رَبِّ الْعَالَمِينَ» افزود: تنزیل و انزال هر دو به معنای فرود و پایین آمدن است؛ تنزیل بیشتر در نزول تدریجی و انزال در موارد نزول دفعی است؛ شب‌های قدر که سپری شد، شب نزول دفعی بوده و تنزیل در 23 سال انجام شده است.
قرآن، تنزیل علم خداست
آیت‌الله هادوی تهرانی اضافه کرد: مرحوم شاهآبادی در تفسیر سوره قدر، در مورد واژه «انزلناه» معتقد است که ضمیر «ه» به قرآن بر نمی‌گردد، بلکه به خود خدا بر می‌گردد؛ او توضیح داده که علم خدا عین ذات اوست و توحید اقتضاء می‌کند که خداوند چیزی زائد بر ذات ندارد، زیرا مستلزم ترکیب است و خدا از ترکیب بی‌نیاز است. بنابراین قرآن نازل شده علم خداست.
این استاد تفسیر حوزه ادامه داد: قرآن از مرتبه ذات تا صوت و کتابت، تمام مراتب را طی کرده است؛ در فلسفه توضیح داده می‌شود که طفره محال است و ممکن نیست که چیزی از یک مرتبه وجودی به مرتبه وجودی دیگر پرش کند؛ قرآن قبل از اینکه به مرتبه خطوط و نقوش برسد که دال بر اصوات هستند، قبلاً مراتب دیگر را طی کرده که یکی از آنها نزول بر قلب انسان کامل است.
آیت‌الله هادوی تهرانی با بیان اینکه انسان در ظلمت و گمراهی است، اظهار کرد: تنها راه برای خروج از این ظلمات، توکل به خداست، زیرا انسان نه می‌داند و نه می‌تواند و طبیعت او ظلوماً جهولاً است، ولی هم او می‌تواند به «قاب قوسین» برسد و روح امانتدار یعنی جبرئیل کتاب مبین را بر او نازل کند.
استاد حوزه علمیه با بیان اینکه ما از مرگ به راحتی حرف می‌زنیم، ولی اولیاء هم به راحتی از آن سخن نمی‌گویند، اظهار کرد: البته اینکه امام علی(ع) وقتی ضربه می‌خورد، «فزت و رب الکعبه» می‌گوید و امام حسین چهره‌اش برافروخته می‌شود، دنیای متفاوتی دارند، ولی برای ما مواجهه با آن خیلی سخت است و جهاد اصغر می‌خواهد که کسی مانند رزمندگان ما در جبهه پا روی نفس خود گذاشته و به استقبال شهادت بروند.
وی با اشاره به آیه «بِلِسَانٍ عَرَبِيٍّ مُبِينٍ» بیان کرد: در مورد لسان عربی مبین، یک نظر آن است که قرآن به الفاظ عربی، یعنی همین عربی که اعراب با آن حرف می‌زنند نازل شده است؛ دیدگاه دیگر آن است که قرآن به زبان گویا و روشن و نه نامفهوم و گنگ نازل شده است.
حقیقت ادیان یکی است
استاد حوزه علمیه با بیان اینکه حقیقت دین یکی است و بر هر پیامبری، مرتبه‌ای از این حقیقت نازل می‌شود، تصریح کرد: به همین دلیل فرموده که برخی آموزه‌های قرآن در کتب پیشین هم بوده است؛ یعنی اگر معتقدان به تورات واقعاً به کتابشان معتقد باشند، قبلاً از بعثت تو و کتابی که می‌آوری، آگاه بودند، زیرا در تورات بیان شده بود.
وی اضافه کرد: انبیاء به زبان قوم سخن می‌‌گفتند و اینطور نبوده که یک نبی هدایت و کتابش به زبانی غیر از زبان قومشان باشد؛ البته امروز هم برخی دائماً بر عربی بودن قرآن و اسلام تأکید می‌کنند که آن را منحصر به اعراب کنند و تفرقه میان مسلمین ایجاد کنند.
آیت‌الله هادوی تهرانی بیان کرد: خداوند فرموده که این قرآن چه به عربی باشد چه نباشد، کسانی که نمی‌خواهند ایمان بیاورند، نمی‌آورند و به عذاب ناگهانی و بغتة گرفتار می‌شوند.
به گزارش ایکنا، آیت‌الله مهدی هادوی تهرانی، 29 اردیبهشت‌ماه در ادامه تفسیر سوره شعرا، گفت: همه آنچه در 190 آیه نخست این سوره بیان شده، جمله معترضه‌ای برای رجوع به ابتدای داستان است؛ یعنی اینکه همه آفرینش آیه و نشانه است تا انسان‌ها خدا را بپرستند؛ کسانی که تخصصی در داستان‌گویی و مقاله‌نویسی دارند، ارجاع انتها به ابتدا را بهتر متوجه می‌شوند.
