برگزاری جشنواره‌های موضوعی می‌تواند مبلغ سینمای استراتژیک باشد

ناصر باکیده، مدیرعامل اسبق انجمن سینمایی جوانان ایران و دبیر جشنواره‌های سینمایی و فیلمساز، در گفت‌‌وگو با ایکنا، درباره کارکرد استراتژیک سینما گفت: سینما نیز همانند دیگر بخش‌های جامعه پس از انقلاب تغییر رویه داد و ساختار متفاوتی را پیش گرفت، اما سینما برای حیات خود نیازمند کسب درآمد است و همین عامل سبب شد این رسانه نتواند آنگونه که شایسته است در حوزه موضوعات دینی و انقلابی عمل کند.

 

وی افزود: سینمای ایران در سطح جهانی دستاوردهای بزرگی را برای کشورمان به ارمغان آورده‌ است و نمی‌‌توان این موفقیت را نادیده انگاشت، حتی آن‌هایی که هنر هفتم را نقد می‌کنند، فیلم‌های ایرانی را به ‌عنوان آثار اخلاقی می‌شناسند. اگر سینمای امروز را با سینمای قبل از انقلاب مقایسه کنید، درمی‌یابید که به چه پیشرفت‌های عظیمی دست یافته‌ایم. البته در زمینه سخت‌افزار نتوانسته‌ایم آنگونه که انتظار می‌رفت منابع مورد نیازمان را تأمین کنیم، برای مثال تعداد سالن‌هایی که در کشورمان فعال‌اند به هیچ وجه پاسخگوی نیاز جمعیت نیستند.

دبیر اسبق جشنواره فیلم «نماز و نیایش» درباره اینکه سینما در امور تبلیغی به ویژه موضوعات مربوط به انقلاب اسلامی چگونه عمل کرده است، گفت اگر منظورتان این است که سینمای ایران همانند سینمای اروپای شرقی در دوران شوروی سابق مبلغ ایدئولوژی حاکم بوده، باید بگویم که این اتفاق رخ نداده، اما اگر بخواهم سینمای آن دوره شوروی را با سینمای کشورمان قیاس کنیم، مبنای مقایسه صحیح نیست، زیرا فضای حاکم بر ایران اسلامی کاملاً دینی است، خصیصه‌ای که در سینمای بلوک شرق به هیچ وجه وجود نداشت.

 

وی تأکید کرد: سینما در ابتدای پیروزی انقلاب سعی داشت که در قالب‌های مختلف به انقلاب بپردازد، اما به محض این‌که سینمای استراتژیک اولین گام‌هایش را برداشت، با پدیده ناخواسته جنگ رو‌به‌رو شدیم. برای همین توجه سینمای ایران به مقوله دفاع مقدس معطوف شد. البته اقدامی در جهت آرمان‌های انقلاب بود، زیرا جهاد و شهادت بخشی از آرمان‌های انقلاب است. در میان آن تولیدات آثار سفارشی و سطحی هم وجود داشت، چون در ابتدای راه بودیم و آن آثار تجربه‌اندوزی به حساب می‌آمد.

---

بیشتر بخوانید:

• تولید آثار مشترک با کشورهای همسایه؛ گامی در جهت تحقق سینمای استراتژیک

---

باکیده تأکید کرد: از دهه هفتاد تولید آثار استراتژیک سینمایی کاهش چشمگیری داشت، در حالی که پرداختن به چنین آثاری باید به شکل بهتر و کامل‌تری مد نظر قرار می‌گرفت. حتی بعدها از کمیت این قبیل آثار باز هم کاسته شد. این موضوع شاید به این دلیل رخ داد که بسیاری بر این باور بودند که دوره تولید چنین آثاری به سر آمده است. البته این اندیشه درست نیست، چون در غرب پس از ۷۰ سال، درباره جنگ جهانی دوم فیلم ساخته می‌شود.

 

 

وی ادامه داد: کاهش تولید آثار استراتژیک ربطی به بخش خصوصی ندارد، چون این حوزه تلاش می‌کند با تولید آثاری برای سینمای بدنه درآمدزایی کند، اتفاقی که برای سینما ضروری است، ولی در این میان نقش سازمان سینمایی و دستورالعمل‌هایی که این مرکز به مجموعه‌های زیردستش می‌دهد یا از آنها حمایت‌ می‌کند می‌تواند روند تولید آثار استراتژیک را تسهیل کند و اگر این امر رخ نداده، مسئولان سینمایی باید پاسخگو باشند.

باکیده با بیان اینکه با در نظر گرفتن سیاست‌های تشویقی باید بخش خصوصی را به این حوزه وارد کرد، گفت: بخش خصوصی در سینما بیش از هر چیز به دنبال حفظ سرمایه خود است. اگر سازمان سینمایی می‌خواهد به آثار استراتژیک بپردازد، باید سیاست‌هایی تشویقی را در نظر بگیرد و ترس از بین رفتن سرمایه‌ نداشته باشد. حمایت باید با نظارت همراه باشد. در غیر این صورت شاهد رواج آثار سطحی خواهیم بود.

وی در پایان تأکید کرد: یکی از راهکار‌هایی که انتظار می‌رود به سینما کارکرد استراتژیک دهد، جشنواره‌های موضوعی است. این قبیل رخداد‌ها به فیلمسازان علاقه‌مند به این عرصه انگیزه می‌دهد که به تولید اثر بپردازند و اگر این رویداد‌ها جنبه بین‌المللی داشته باشند سبب می‌شود که سینماگران دیگر کشور‌ها هم با این آموزه‌ها بیشتر آشنا شوند و جشنواره‌هایی چون فیلم مقاومت و نماز و نیایش می‌تواند مؤثر باشد.

 

گفت‌و‌گو از داود کنشلو