به گزارش ایکنا؛ عباس خامهیار، رایزن فرهنگی ایران در لبنان در این باره مینویسد: پس از ادغام نهادهای ایثارگری در سال ١٣٨٣ و به منظور ماندگارسازی حماسه فتح خرمشهر، پيشنهاد نامگذارى روز سوم خرداد به عنوان «روز ملی مقاومت، ايثار و پيروزى» از سوى ریاست عالی وقت بنیاد شهید و امور ایثارگران جناب دکتر دهقان به شورای عالى انقلاب فرهنگی ارائه و پس از تصويب در تقويم كشور درج شد.
بر همين اساس و با تكيه بر سنت حسنه و پيشينه ديرينه ايرانيان در طول تاريخ در بهرهگيرى از زبان هنر در بازشکوفایی روزهای حماسه و اقتدار، گام آغازين برداشته و ایثار فاتحان سرافراز خرمشهر با هنر موسیقیایی در آمیخته شد و روزگاری که بر سرانگشت حماسه، ماشه بر پیشانی متجاوز چکاندند را امروز هم با انگشت هنرى فاخر نواختند؛ دیروز زخم بر زخم زدند تا از حریم اسلام و حرمت ایران پاسداری کنند و اکنون زخمه بر زخمه زدند تا بازگو کننده خاطراتش باشند.
از اين رو ايده ساخت «سمفونی ایثار» در چهار موومان با عناوین فراق، پرواز، حیات و ایثار که مفاهیمی چون حماسه، مجاهدت، فداکاری و... در خود دارد به استاد مجید انتظامی داده شد تا با توليد آن طنینش در اندیشه تاریخِ هنرِ مقاومت، جاودانه بماند.
خلاصه اين اثر ماندگار پس از ساخت و توليد، نخستين بار در قالب يک كليپ زيباى پنج دقيقهاى در نخستين كنگره تجليل از ايثارگران در جمع باشكوهى و در حضور رئيس جمهور وقت و رئیس دفتر مقام معظم رهبرى و در سالن همايشهاى صدا وسيما ارائه شد و شگفتى همگان را برانگيخت.
استقبال غير منتظره از اين اثر هنرى بزرگ، ما را واداشت تا آن را به صورت زنده در تالار وحدت و با حضور مسئولان كشورى و لشكرى، هنرمندان و ساير علاقمندان به اجرا در آوريم.
پس از مشكلات فراوان و رايزنىهاى فشرده و رفع موانع، ارکستر سمفونیک تهران وارد عرصه شد و با رهبرى استاد مجيد انتظامى در ایام سوم خرداد ۱۳۸۵ به مدت یک هفته در تالار وحدت به طور زنده روى صحنه رفت و حقيقتاً شگفتى آفريد و سرآغاز تحولى بزرگ در ساخت سمفونىهاى بعدى در كشور شد.
بايد اذعان كرد كه شب ِاجرا، يكى از شبهاى بسيار سخت ما بود، همگی ما: استاد انتظامی، هنرمندان گروه اركستر و ديگر دستاندركاران بنياد به دليل حساسيتهای سختى كه در فضاى موسيقى كشورمان وجود داشت، دلهره و اضطراب عجیبی داشتیم.
آن روز، پذيرش ساخت سمفونى توسط بنياد شهيد و آن هم در حوزه دفاع مقدس، كارى بود دشوار و پر هزينه و در عين حال ريسک بالايى داشت كه بسيارى حاضر به پذيرش آن نبودند.
تلاشها و كوششهاى خود و همكاران خوبم را در معاونت پژوهش و ارتباطات فرهنگى آن روز بنياد شهيد و امور ايثارگران كه تا نيمههاى یک شب مانده به اجرا ادامه داشت، هيچگاه از ياد نمىبرم.
آن ساعات سخت و پر اضطراب در دفتر مدير تالار وحدت، صرف اقناع رهبر اركستر، هنرمندان و دست اندركاران هنرى كشور به اجراى برنامه اعلام شده، بود.
تنها سكوت مطلق هنگام اجراى يک ساعته سمفونى، استقبال و تشویق ممتد و وصفناپذیر حضار و بازخورد بىسابقه آن رويداد بزرگ هنرى در همه رسانهها و مطبوعات روز بعد كشورمان بود كه خستگى را از جسم و روح و روان همكارانمان زدود و خيال همه را آسوده كرد كه حقيقتاً هنر گوياترين، اثرگذارترين و جاودانهترين زبان است.
اکنون هم پس از گذشت سالها، این اثر موسقیایی فاخر، همچنان در روزهاى حساس و حماسی، مردممان را همراهى میکند و بر شور و استقامت آنان مىافزايد و در كنار ماندگارسازی حماسه فتح و تبيين و تعميق فرهنگ گرانسنگ ايثار و مقاومت، خود نيز به اثری ماندگار در عرصه هنر ايرانيان به يادگار باقی خواهد ماند.
با سپاس از آقايان دكتر حسين دهقان، كيوان خسروى، اسماعيل رضايى، عبد الكريم هودگر و ...
انتهای پیام