مظلومیت بهشتی و خاطره‌ای از یک قاب

به گزارش ایکنا؛ در این یادداشت که به صورت اختصاصی در اختیار ایکنا قرار گرفت، آمده است: امروز هفتم تیرماه، یادآور حادثه غم‌انگیز و تروريستی سال ۱۳۶۰ است. در آن روز آیت‌الله بهشتی به همراه ۷۲ تن از بهترین یاران انقلاب به شهادت رسیدند و امروز سى و نهمین سالگرد شهادت آن «راست‌قامتان جاودانه تاریخ» است.

به گواه بسیاری از پژوهشگران و افرادی که تاریخ آن روزهای انقلاب را به یاد می‌آورند، شهید بهشتی شخصیت بسیار مظلومی بود که همواره مورد تهاجم دشمنان و گاهی دوستان قرار می‌گرفت. نوشتار زیر خاطره‌ای است که یکی از مظلومیت‌های آن شهید بزرگوار را ترسیم می‌کند.

پس از پيروزى انقلاب اسلامى و از همان آغاز، دانشگاه‌ها، صحنه تاخت و تاز گروه‌هاى سياسى و ايدئولوژیک دانشجويى بود. احزاب كمونيست و چپ‌گرا و همچنين جريان‌هاى اسلامى به شدت فضاى دانشگاه‌ها را تحت تأثير خود قرار داده بودند و نزاع‌ها و جدل‌هاى سياسى و ایدئولوژيکى ميان طيف‌ها، احزاب سياسى و جريان‌هاى اسلامى به شدت جريان داشت.

دکتر بهشتی و اردوی سياسى ـ عقيدتى

به همين دلیل، براى رويارويى فكرى و سياسى با جبهه متحد چپ‌گراى ضد انقلاب و به منظور پاسخ‌گويى به ابهامات مطرح شده در آن زمان، جريان اسلامى دانشجويى كه متشكل در اتحاديه انجمن‌هاى اسلامى دانشگاه‌هاى سراسر كشور بود، تصميم گرفت در تابستان ١٣٥٩ اردوى آموزش‌هاى سياسى و ایدئولوژيكى سه ماهه‌اى را براى بازسازى و تقويت بنيه اعتقادى و سياسى دانشجويان معتقد به انقلاب اسلامى و با حضور اساتيد و شخصيت‌هاى علمى، سياسى و عقيدتى برگزار كند. مقرر شد كه اين اردوی دانشجويى ٣٠٠ نفره‌ با شرايط سخت انضباطی و با انتخاب دانشجويانی از سراسر كشور و معرفی انجمن‌هاى اسلامى آن روزها در محل مجتمع آموزشى لويزان(محل فعلى دانشگاه شهيد رجایی) برگزار شود.

در اين اردوی سياسى ـ عقيدتى كه نخستين حركت فرهنگى ـ آموزشى بعد از انقلاب محسوب می‌شد، شخصيت‌هاى علمى، دينى و سياسى از جمله آيت‌الله بهشتى، آيت‌الله حائرى شيرازى، دكتر عبدالكريم سروش، مهندس بهزاد نبوى و ... حضور داشتند.

فضاى سياسى و تبليغاتى آن روزها به شدت عليه شهيد بهشتى بود به طورى كه با زشت‌ترين و كريه‌ترين كلمات و واژگان ايشان را مورد تهاجم ناجوانمردانه قرار مى‌دادند، تا جایی که برخى از جريان‌هاى انقلابى نيز تحت تأثير فضاسازى مخالفان و جبهه متحد ضد انقلاب قرار داشتند.

در آن فضاى مسموم عليه شهيد بهشتى، ايشان در اردوی سياسى ـ عقيدتى دانشجويان درس «شناخت» ارائه مى‌داد كه بسيار تأثيرگذار بود. نكته برجسته آن دوره اين بود كه شهيد بهشتى بسيار منطقى، موشكافانه، علمى و با نظم و انضباط قابل توجهی به ارائه مطالب می‌پرداخت. ايشان بدون استثناء درس‌ها را در تمام مدت سه ماه، رأسِ ساعت، آغاز می‌کرد و به پايان مى‌رساند.

بعد از پايان درس همه دانشجويان شگفت‌زده از نظم و نحوه تدریس وی بودند. نظم آن شهید بزرگوار، آن‌چنان قابل توجه بود که دانشجویان زمان خود را با پايان درس شهيد بهشتى تنظيم مى‌كردند. براى آن‌ها، نظم، انضباط، وقت‌گذارى و زمان‌شناسى شهيد بهشتى شگفت‌انگيز بود.

هم‌دوره‌ای‌هایی که خارج از قاب ماندند

در پايان دوره سه ماهه، مرسوم بود كه دانشجويان با اساتيد عكس يادگارى مى‌گرفتند. من که خود از دانشجویان آن دوره بودم، خاطرم هست و شاهد بودم در عكسى كه با شهيد بهشتى گرفته شد، به‌رغم اينكه دانشجويان شيفته اخلاق، منش، روش، علم و دانش ایشان بودند، عده‌اى از هم‌دوره‌اى‌هايم از قاب عكس خارج شدند و حاضر نشدند با شهید بهشتی عكس يادگارى بگيرند.

به دليل فضاى ظالمانه آن روز مظلوميت شهيد بهشتى حتى بين طرفداران جريان انقلاب اسلامى و شاگردان و دانشجويان جريان انقلابى ـ اسلامى خود نيز چنين بود. دقيقاً اين صحنه برابر چشمان شهيد بهشتى و دانشجويان اتفاق افتاد. آن‌ها خارج از كادر ایستادند تا در کادری که شهيد بهشتى ایستاده است، قرار نگیرند. در واقع اين حادثه، صحنه‌اى دردناک و بسيار تأثربرانگیز بود كه فقط با شهادت شهيد بهشتى در هفتم تيرماه ١٣٦٠ جبران شد و آن زمان، اما اين شخصيت بزرگ انقلاب اسلامى دیگر در میان مردم نبود. آن روز ملت ایران تشييع با شكوهى براى این شهید مظلوم و ۷۲ تن از یارانش برگزار كردند و پس از این واقعه، امام(ره) درباره شهادت ايشان با تأکيد بر اينکه «بهشتی خاری بود در چشم دشمنان» و «بهشتى یک ملت بود»، فرمودند: «آنچه که من راجع به ایشان متاثر هستم و شهادت ایشان در مقابل آن ناچیز است مظلومیت ایشان در این کشور بود».

هفتم تیر، سالروز شهادت آیت‌الله بهشتی و یارانش گرامی باد.

روحشان شاد و راهشان پر رهرو باد ...