مسابقات مدیحه‌سرایی و هم‌خوانی را ملی بنامیم؟

داوری آثار مرحله مقدماتی چهل‌وسومین دوره مسابقات قرآن سازمان اوقاف و امور خیریه در رشته مدیحه‌سرایی و هم‌خوانی روز گذشته، ششم مهرماه، برگزار شد تا پس از جمع‌بندی امتیازات، گروه‌های راه‌یافته به مرحله پایانی مشخص شوند. گروه‌هایی که گمان نمی‌رود تعداد آنها در مرحله نهایی بیشتر از انگشت‌های یک دست باشد، چراکه تعداد کل گروه‌ها در این دوره از مسابقات به سختی از انگشتان دو دست عبور کرده است.

همین موضوع به چالش اصلی مسابقات مدیحه‌سرایی و همخوانی(تواشیح) سال 99 تبدیل شده و مطمئناً تا سال‌های سال از آن یاد خواهد شد.

بیشتر بخوانید: 

چرایی حواشی چند سال اخیر مسابقات تواشیح

پیشنهادی جامع برای ارتقای مسابقات سراسری تواشیح

فارغ از بررسی دلایل این موضوع، این سؤال مطرح می‌شود که آیا با حضور 12 گروه از هفت استان، این مسابقات را می‌توان ملی نامید؟ آیا در آئین‌نامه مسابقات چنین موقعیتی پیش‌بینی شده است که اگر تعداد گروه‌ها به کمتر از حد خاصی برسد، برگزار شود یا خیر؟ و ...

بدون شک حضور 12 گروه، نمی‌تواند بیانگر کشوری بودن این مسابقات باشد و نگارنده بر این عقیده است که اطلاق عنوان ملی بر هر رویدادی، شاخص‌ها و شرایطی دارد که اصلی‌ترین آن حضور نمایندگانی از اقصی‌نقاط کشور است.

به احتمال زیاد مسئولان برگزارکننده مسابقات نیز در ناخودآگاه خود بر این گزاره صحه می‌گذارند و چه‌بسا گروه تواشیح برگزیده این مسابقات که آبان‌ماه و در ایام ولادت پیامبر اکرم(ص) مشخص می‌شود، با نگاهی تردیدآمیز به رتبه خود نگاه کند، رتبه‌ای که در ملی بودن آن شبهه هست.

یکی از دلایل این کاهش حضور گروه‌های تواشیح، می‌تواند تمدید نشدن زمان ثبت‌نام باشد، اما به طور حتم این استقبال کم‌ گروه‌های تواشیح دلایل دیگری نیز داشته و همین حضور اندک هم آسیب‌هایی به دنبال خواهد داشت که صاحب‌نظران باید دلایل رسیدن تعداد گروه‌های شرکت‌کننده از ده‌ها گروه در سال‌‌های گذشته به 12 گروه در چهل‌وسومین دوره را مطرح و مسئولان پاسخگو باشند. البته نمی‌توان تغییرات گسترده در شیوه برگزاری این مسابقات را طی سال‌های اخیر، که منجر به اعتراضات گسترده اعضای گروه‌ها شد، نادیده گرفت.

تیمور کاکایی