حل مشکلات بشر بدون اتکاء به خدا، توهم است

به گزارش ایکنا، آیت‌الله مهدی هادوی تهرانی، امروز، 16مهرماه در ادامه تفسیر سوره شمس، گفت: خورشید و ماه و همه آیات تکوینی که ما صبح تا شب با آن سر و کار داریم، نشانه‌هایی برای دیدن خداست و قسم خوردن خدا به این موارد برای آن است که نیازی به علم پیچیده آن‌چنانی برای دیدن خدا نیست.

وی افزود: لذت و بهره‌ای که ما از روز و شب و ماه و ستارگان می‌بریم، جمالی از شاخه‌های جمال الهی است که انسان بر مبنای فطرت خویش بر آن گرایش دارد و زیبایی وصف‌ناشدنی در آن می‌بیند؛ زیبایی همراه با نوعی ابهام و عظمت و شکوه غیرقابل وصف. زیرا این آیات نشان از عظمت خدای زیبا هستند.

استاد حوزه علمیه اضافه کرد: خداوند به این مخلوقات با عظمت خودش که عظمتشان در آیت بودن خداست، قسم یاد کرده است وگرنه خود این آیات به خودی خود عظمتی ندارند؛ عظمت خورشید و ماه به بزرگی آن نیست و در مقابل بزرگی کهکشان‌ها و سیارات دیگر چیزی نیستند، ولی نشانه‌هایی عادی برای انسان هستند تا به معرفت ناب توحیدی برسد.

وی اضافه کرد: قرآن ما را به دیدن این آیات توصیه فرموده است. در این صورت، اگر دانشمندی با ابزار و دانش پیشرفته آسمان و زمین و ماه و خورشید را می‎‌بیند و خدا را نمی‌بیند، حقیقتاً کور و نابیناست. اینکه فرموده صم بکم است، برای توهین نیست، بلکه وصف انسان‌های این‌گونه است؛ نگاه کردن و گوش دادن غیر از دیدن و شنیدن است و این افراد نمی‌شنوند و نمی‌بینند؛ یعنی از قوه عقل و تفکر خود استفاده نمی‌کنند.

هادوی تهرانی با تأکید بر اینکه دنیا پر از آیات خداست تا ما با خدا گفت‌و‌گو کنیم، افزود: در آیه 186 بقره فرمود «وَإِذَا سَأَلَكَ عِبَادِي عَنِّي فَإِنِّي قَرِيبٌ أُجِيبُ دَعْوَةَ الدَّاعِ إِذَا دَعَانِ فَلْيَسْتَجِيبُوا لِي وَلْيُؤْمِنُوا بِي لَعَلَّهُمْ يَرْشُدُونَ»؛ اگر مرا بخواهید من نزدیک هستم و صدای شما را می‌شنوم، اما تا وقتی انسان این توهم را دارد که خودش می‌تواند مشکلاتش را حل و کاری برای خود بکند و حجاب دارد، خدا را نمی‌تواند ببیند و در مشکلات باقی خواهد ماند؛ تا به «لا حول و ولا قوة الا بالله» پی نبرد، گرفتار خود و افکارش خواهد بود.

تفکر اومانیستی نقطه مقابل تفکر الهی است

استاد حوزه علمیه همچنین در ادامه تفسیر سوره بلد به آیه 5 «أَيَحْسَبُ أَنْ لَنْ يَقْدِرَ عَلَيْهِ أَحَدٌ» اشاره و اضافه کرد: در مورد نزول این آیه گفته‌اند که درباره فردی به نام ابوالاسدین است که برای خود قدرت زیادی قائل بود. البته اگر سند این خبر درست باشد، در این صورت مورد و مصداق است، در حالی که این عبارت فرازمانی و فرامکانی است و معنای آیه این است که انسان تصور  می‌کند هر کاری می‌کند حساب و کتابی ندارد و کسی توان غلبه و قهر بر او را ندارد؟

استاد حوزه علمیه بیان کرد: ممکن است انسان در دنیا اعمالی انجام دهد و ظاهراً برای او مجازاتی هم پیش نیاید، ولی هر کاری انسان در این عالم انجام دهد، بازتاب و انعکاسی دارد و چیزی از بین نمی‌رود؛ در فیزیک هم گفته می‌شود انرژی تبدیل به انرژی دیگر می‌شود، اما از بین نمی‌رود؛ اگر کسی حرفی بزند و دل کسی را برنجاند، اگر مورد عنایت باشد، بلافاصله خدا رنجی برای او پدید می‌آورد و اگر مورد عنایت نبود، ممکن است کارهای بد زیادی بکند و در دنیا مجازاتی نبیند.

وی با بیان اینکه معنای تعبیر «البلاء للولاء» نشانه عنایت خدا به بندگان گناهکار است، تصریح کرد: حقیقت ایمان تفویض امر به خداست، اما فهم و باور و اعتقاد به این مسئله در عین اینکه انسان گرفتار اباحی‌گری و وهن و سستی نشود، مهم است. انسان نباید تصور کند که خودش قدرت بالذات دارد؛ یک ویروس کرونای ذره‌ای، یک دنیا با این همه ادعای پیشرفت تکنولوژی و صنعت و ... را مقهور خود کرده است. 

استاد حوزه علمیه با بیان اینکه تفکر اومانیستی دقیقاً در برابر تفکر الهی و ماورای عالم دنیا ایستاده است، گفت: انسان بیش از حد به خودبسندگی رسیده و به خودش متکی است، به گونه‌ای که خدا را از صحنه عالم حذف کرده است، در حالی که انسانی می‌تواند به قاب قوسین برسد که عبد باشد و اگر پیامبر به این مقام رسید، چون در مسیر عبودیت خدا پیش رود.

وی افزود: باور کنیم ضعیف هستیم و تا در پرتو عنایت و کمک خدا قوی شویم.