آثار شناخت پیامبر(ص) در جوامع

به گزارش ایکنا، علی‌اصغر شعاعی، قاری بین‌المللی کشورمان به مناسبت بیست‌وهشتم ماه صفر و سالروز عروج پیامبر اکرم(ص) طی یادداشتی به بیان برخی مصادیق مهجوریت پیامبر در میان مسلمانان پرداخته است. مشروح این یادداشت در ادامه آمده است.

یکی از راهکارهای دشمنان ادیان الهی به‌ویژه دین مبین اسلام، توهین به مقدسات و در مورد اسلام توهین به شخصیت والای پیامبر اعظم حضرت محمد(ص) است؛ نگارنده اعتقاد دارد علت این امر هم مهجوریت پیامبر بزرگوار اسلام در میان خود مسلمانان است. منظور از مهجوریت، توجیه نبودن نسبت به جایگاه رفیع آن رسول بزرگ الهی و عدم شناخت صحیح و عمل به سیره ایشان است که خود ناشی از غفلت مسلمانان از این شخصیت ارزشمند است.

این نکته در جوامع شیعی و اهل تسنن هر کدام به گونه‌ای نمود دارد؛ متأسفانه عموم مردم از ابعاد شخصیت پیامبر (ص) و سیره آن حضرت کمتر اطلاع دارند. به عنوان مثال شجاعت آن حضرت موضوعی است که تا کنون هیچگاه به آن پرداخته نشده است؛ این در حالی است که حضرت علی(ع) در نهج‌البلاغه می‌فرماید: «كُنَّا إِذَا احْمَرَّ الْبَأْسُ اتَّقَيْنَا بِرَسُولِ اللهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَآلِهِ وَسَلَّمَ، فَلَمْ يَكُنْ أَحَدٌ مِنَّا أَقْرَبَ إِلَى الْعَدُوِّ مِنْهُ» یعنی وقتی که جنگ و نبرد شدت می‌گرفت و نبرد تن به تن آغاز می‌شد، به رسول‌ خدا(ص) پناه می‌بردیم و او را سپر خویش قرار می‌دادیم و در این هنگام هیچ کدام از ما از او نزدیک‌تر به دشمن نبود.

در حالی عموم مسلمانان از این رشادت‌ها و شجاعت‌ها حضرت بی‌اطلاع هستند، متاسفانه در معرفی شخصیت نورانی و سیره پیامبر رحمت و مهربانی هم کوتاهی کرده‌اند و نه تنها جهان بلکه جوامع خود را از فیض درک نورانیت پیامبر عظیم‌الشأن محروم کرده‌اند.

بی‌شک شناخت شخصیت آسمانی پیامبر(ص) نه تنها وظیفه مسلمانان بلکه وظیفه تک تک بشریت است، چرا که پیامبر اشرف انبیاء و الگوی برتر در جهان هستی است و چه زیبا محقق و نویسنده انگلیسی، جان دیون پورت در کتاب «عذر تقصیر به پیشگاه محمد و قرآن؛ An Apology for Mohammed and Koran» به دفاع از شخصیت پیامبر اکرم(ص) و قرآن کریم می‌پردازد و تهمت‌های معاندان اسلام و مستشرقین را به اسلام رد می‌کند و از جانب خود به خاطر تهمت‌هایی که اروپاییان زده‌اند از پیامبر اکرم(ص) ‌و قرآن عذرخواهی می‌کند.

بی‌شک تبیین و فرهنگ‌سازی سیره آن حضرت مى‌تواند مبين و مفسر اصول و معيارهايى براى وضعيت كنونى جهان باشد و در سایه آن نه تنها وحدت جهان اسلام بلکه وحدت بشریت حاصل می‌شود، چرا که با نظرى در مجموعه مباحث سيره نبوى و تاريخ اسلام، استخراج و استنباط دستورالعمل‌هاى لازم براى به‌كارگيرى در زمان معاصر ممكن خواهد شد و در نتیجه سیل توهین‌های معاندان به اسلام و ادیان متوقف و حنایشان بی‌رنگ خواهد شد.

این در حالی است که قرآن کریم برترین الگو را پیامبر اکرم(ص) می‌داند آنجا که می‌فرماید: «لَقَدْ كانَ لَكُمْ فِي رَسُولِ اللَّهِ أُسْوَةٌ حَسَنَةٌ»...(احزاب/۲۱)؛ مسلماً برای شما در زندگی رسول خدا سرمشق نیکویی بود، برای آنها که امید به رحمت خدا و روز رستاخیز دارند و خدا را بسیار یاد می‌کنند».

یکی از ایام مهم جهت فرهنگ‌سازی و تبیین جایگاه آن حضرت بیست‌وهشتم ماه صفر و ایام شهادت آن حضرت است که متاسفانه گاهی شاهد کوتاهی در مراسم‌ این ایام هستیم و در آن غربت نبی اکرم بیشتر احساس می‌شود.

کاربرد واژه شهادت به جای رحلت در مورد آن حضرت در این ایام نیز از جفاها در حق پیامبر(ص) است؛ در حالی که اولاً باید بدانیم پیامبر را چندین بار ترور کردند، در اوایل بعثت مشرکان قصد حذف فیزیکی ایشان را داشتند و در ادامه و مخصوصاً بعد از هجرت به مدینه و استقرار حکومت اسلامی، منافقین که طمع ریاست داشتند چندین بار سوء قصد به حضرت رسول کردند که ناکام ماندند. بنا بر نقلی حضرت پیامبر مسموم و به شهادت رسیدند؛ روایتی از امام صادق(ع) نقل شده است که فرمود: «مَا مِنْ نَبِيٍّ وَ لَا وَصِيٍّ إِلَّا شَهِيدٌ»،(بصائر الدرجات، محمد بن حسن بن فروخ صفار، ص ۵۰۳) هیچ پیامبر و وصی پیامبری نیست الّا اینکه به شهادت می‌رسد. یعنی در راه خدا کشته خواهد شد. (شیخ عباس قمی در کتاب منتهی الامال روایتی در همین مضمون از امام صادق(ع) نقل می‌کنند و تصریح می‌کنند که روایت صحیحه است.)

کلام آخر اینکه شایسته است خطبا و مداحان و مبلغان در خصوص تبیین شخصیت و سیره نبی اکرم (ص) اهتمام بیشتری داشته باشند و فرهنگ‌سازی مناسب از سوی مراکز مذهبی و فرهنگی، به‌ویژه حوزه‌های علمیه و رسانه‌های ملی صورت پذیرد تا شاهد گسترش فرهنگ اصیل اسلام و تعمیق شناخت مسلمانان و به تبع آن بشریت از سیره نبوی باشیم.