حسینیه امامیه شهرکرد؛ موقوفه‌ای در پیوند با تاریخ مکتب‌القرآن

حسینیه امامیه شهرکرد متعلق به مرحوم آقا میرزا مرتضی السید و از جمله موقوفاتی است که در زمره شیاع محلی قرار دارد و براساس شهود محلی حسینیه و موقوفه محسوب می‌شود. در اوایل انقلاب،حسینیه امامیه شهرکرد با نظر امام جمعه وقت شهرکرد، وقف امور قرآنی مکتب‌القرآن این شهر شد که مدیر و مؤسس این مرکز، استاد اسدالله مجدزاده، از سال‌های پیش از انقلاب فعالیت‌ها و خدمات فراوانی را در زمینه آموزش و ترویج فرهنگ قرآن کریم انجام داده بود.

مکتب قرآن شهرکرد در سال 52 تأسیس شد و در فاصله سال‌های 52 تا 57 این مکتب در منازل به‌صورت مخفی و در مساجد به ‌صورت سربسته برنامه‌های خود را اجرا می‌کرد. پس از پیروزی انقلاب اسلامی، استاد مجدزاده فعالیت‌های این مرکز را در ساختمان امور تربیتی و سپس مسجد نو پی گرفت تا اینکه در سال ۶۲ مکتب قرآن به ساختمان حسینیه امامیه واقع در خیابان مولوی در تقاطع ولیعصر منتقل و با کمک‌های امام جمعه وقت شهرکرد و فرمانداری شهرستان برای برگزاری کلاس‌های قرآن و عترت آماده شد. از آن زمان تاکنون، با وجود یک وقفه چند ساله در فعالیت مکتب در این مکان، ده‌ها هزار قاری، حافظ، مدرس و مربی فعال قرآنی در این مجموعه قرآنی در حسینیه امامیه تربیت شده‌اند. علاوه بر فعالیت‌های قرآنی، این موقوفه به فعالیت‌های فرهنگی و مذهبی هیئت باب‌الحوائج(ع) شهرکرد نیز اختصاص یافته است.

اسدالله مجدزاده، مدرس پیشکسوت قرآن و مدیر و مؤسس مکتب‌قرآن شهرکرد، در گفت‌وگو با ایکنا، اظهار کرد: در سال ۶۲، حجت‌الاسلام تقوی، امام جمعه وقت شهرکرد به بنده پیشنهاد داد که اسکلت ساختمان رهاشده واقع در مقبره قدیمی امامیه شهرکرد را برای پرداختن به فعالیت‌های قرآنی مکتب قرآن تکمیل کنم. این بنای نیمه‌کاره که متعلق به فردی به نام مرحوم مرتضی السید بود و برای ساخت مقبره خانوادگی، اسکلت‌بندی ساختمان انجام و سپس به دلایل نامعلومی رها شده بود.

وی ادامه داد: براساس شهود محلی مبنی بر بلااستفاده ماندن طی سال‌های طولانی، این مکان به‌ عنوان موقوفه تلقی و در سال ۶۲ در دفتر امام جمعه وقت شهرکرد با عنوان حسینیه امامیه، وقف کارهای قرآنی و مذهبی شد. با کمک فرمانداری شهرکرد در‌های این ساختمان نصب و مابقی کارهای آن با تلاش فراوان انجام شد؛ یک هیئت امنا نیز برای این حسینیه تعیین شد که بنده مسئولیت آن‌را بر عهده گرفتم.

مجدزاده با اشاره به قدمت حسینیه امامیه شهرکرد، تصریح کرد: چندین دهه قبل، مرحوم السید زمین حسینیه امامیه را واقع در قبرستان قدیمی شهرکرد در خیابان مولوی برای تبدیل شدن به مقبره خانوادگی خریداری و ساختمانی در آن احداث کرده بود که به دلایلی نامعلوم این ساختمان رها شده بود. پس از انقلاب، با نظر امام جمعه وقت و مسئولان و نیز شهود محلی، وقف‌نامه آن تهیه و وقف فعالیت‌های حوزه قرآن و عترت(ع) شد.

این مدرس پیشکسوت قرآن با بیان اینکه حسینیه امامیه از آن سال تا امروز کم و بیش محل برپایی کلاس و انجام فعالیت‌های قرآنی مکتب قرآن و فعالیت‌های فرهنگی و مذهبی بوده است، افزود: البته در شرایط موجود استقبال از کلاس‌های قرآن کاهش یافته و کلاس‌های مکتب قرآن مانند بسیاری از مؤسسات و مراکز قرآنی دیگر تعطیل شده است.

اعتمادسازی؛ شرط اصلی مشارکت مردم در وقف

مجدزاده وقف را موضوعی اسلامی و قرآنی دانست و گفت: وقف از زمان پیامبر اسلام(ص) مرسوم بوده و نقل است که امام علی(ع) نخلستان‌هایی را که با زحمت و تلاش شبانه‌روز ایجاد کرده بودند، وقف کردند.

چهره برگزیده قرآنی کشور در سال ۷۸ تأکید کرد: در مسئله موقوفات و میزان مشارکت مردمی آنچه در درجه اول اهمیت قرار دارد، اعتمادسازی عمومی است. اگر مردم یقین داشته باشند که موقوفات مطابق با نیات وقف و با حسن امانتداری استفاده می‌شوند، اعتماد و مشارکت خواهند کرد. در فرهنگ وقف، انجام وقف از سوی خیران و واقفان یک سوی قضیه است؛ اما بخش مهم‌تر شیوه بهره‌برداری از آن است. اگر مردم ببینند که یک موقوفه پس از ثبت شدن به حال خود رها یا در مسیری مغایر با نیت واقف استفاده می‌شود، اعتمادشان در بلندمدت خدشه‌دار می‌شود.

این مدرس با سابقه قرآن در استان بیان کرد: اگر مشاهده می‌شود که وقف قرآنی از وقف‌هایی با نیات دیگر مانند مسجد، حسینیه و ... کمتر است، باید در راستای اعتمادسازی عمومی و جلب مشارکت مردمی تلاش بیشتری شود. به طور مثال در شهر کم‌جمعیتی مانند نافچ در نزدیکی مرکز استان، ۱۷ مسجد وجود دارد و شاهد رغبت واقفان و خیران این منطقه به وقف با نیت مسجد و حسینیه هستیم.

مجدزاده با اشاره به تشکیل مجمع خیران قرآنی در استان، توضیح داد: چند سال قبل با تشکیل این مجمع، امیدواری برای  جذب کمک‌های مردمی و افزایش موقوفات قرآنی قوت گرفت، اما متأسفانه توفیقی حاصل نشده است.

مدیر مکتب قرآن شهرکرد ایجاد فرهنگ وقف قرآنی را مستلزم تلاش بلندمدت مسئولان دانست و گفت: نهادهای متولی امر فرهنگ و تبلیغ باید بتوانند با اجرای برنامه‌های بلندمدت و از طریق تریبون‌ها و رسانه‌ها در راستای جلب مشارکت و اعتماد عمومی در ایجاد فرهنگ دارالقرآن‌سازی تلاش و مطالبه‌گری کنند.