«72 لاله» اثر جاودانه مرحوم نامجو به یاد فرزندان شهیدش
زنده یاد محمدرضا پوشیده نامجو از 10 سالگی در تهران و نزد اساتیدی چون علاقه‌مندان و مرحوم محمد دهنوی مشغول به فراگیری هنر قلم‌زنی روی مس، برنج و نقره شد و همین ممارست سبب ترقی و پیشرفت او در این هنر شد. نامجو در هفتمین نمایشگاه بین‌المللی قرآن کریم مفتخر به دریافت عنوان خادمان قرآن در عرصه امور هنری شد.
به گزارش ایکنا، تجلیل از مقام شامخ معلمان، اساتید و افرادی که برای ترویج قرآن و عترت، زحماتی را متقبل شده‌اند، وظیفه‌ای است که نمی‌توان از آن شانه خالی کرد. بزرگداشت و بیان آثار و رفتار این افراد نه تنها قدردانی کوچکی از زحمات بی‌شائبه آنان است، بلکه برای نسل فعلی و جوانان این مرزوبوم آموزنده و راهگشاست؛ کسانی که عمری را بدون چشم‌داشت به آموزش و ترویج کلام وحی گذرانده‌اند و به حق نام خادم‌القرآن بر آنان نهاده‌اند. برخی از این بزرگان چهره در خاک کشیده‌اند که نگاه کوتاهی به زندگی آن‌ها خواهیم داشت. زنده یاد محمدرضا پوشیده نامجو یکی از این افراد است.
بیشتر بخوانید:
استخدام در وزارت فرهنگ و هنر سابق در 25 سالگی
محمدرضا پوشیده نامجو در سال 1322 در شهر رشت دیده به جهان گشود. از 10 سالگی در تهران مشغول به فراگیری هنر قلم‌زنی روی مس، برنج و نقره شد. مشکلات زیادی در این راه برای وی به وجود آمد که با صبر و حوصله و پشتکار آن‌ها را پشت سر گذاشت. وی در این راه در خدمت استادانی همچون علاقه‌مندان و مرحوم محمود دهنوی به يادگیری هنر قلم‌زنی پرداخت که باعث ترقی و پیشرفتش در این هنر شدند.
وی در ابتدا حدود سه سال به عنوان کارگر ساده در کارگاه قلم‌زنی کار می‌کرد و در 13 سالگی اولین اثرش را روی یک ورق حلبی با طرح‌های حاشیه و آثار ابتدایی شروع کرد. بدین ترتیب حدود 12 سال در محضر اساتید مشغول فراگیری هنر قلم‌زنی بود.
در 25 سالگی وارد وزارت فرهنگ و هنر سابق و میراث فرهنگی شد. در این مدت ضمن فراگیری هنر قلم‌زنی زیر نظر استاد دهنوی، با اساتید دیگری در رشته‌های مختلف هنری آشنا شد و از هنر و تجارب آن‌ها در پیشبرد هنر قلم‌زنی استفاده کرد. در آن سال‌ها از سبک‌های مختلفی چون ساسانی، سلجوقی و صفوی استفاده می‌کرد.
از سال 1364 به عنوان استادیار در دانشگاه‌های الزهرا(س) و هنر شروع به تدریس کرد و از سال 1369 رسماً به عنوان استاد قلم زنی مشغول به تدریس این هنر در دانشگاه‌های مذکور شد. در اسفند 1369 ضمن تدریس در این دانشگا‌ه‌ها، به منظور شرکت در نمایشگاهی از آثار هنری میراث فرهنگی کشور به ژاپن (توکیو) رفت. در مدت برگزاری نمایشگاه با وجود پیشنهادهای متعددی برای تدریس هنر قلم‌زنی با حقوق مکفی به هنرجویان ژاپنی، به علت عشق به میهن اسلامی و نیز به دانشجویان منتظر، پیشنهادها را رد کرد و به ایران بازگشت. آثار او در مدت برپایی نمایشگاه در ژاپن با استقبال فراوانی روبه‌رو شد. او همچنين دارای مدرک درجه يک هنری معادل دكترا از وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی است.
آثار برجسته استاد نامجو
از جمله موضوعاتی که استاد در آن‌ها از هنر قلم‌زنی استفاده کرده است:
و ان یکاد، آیت‌الکرسی، آیت نور، سوره حمد، سوره توحید، سوره یس، سوره انشراح، لااله‌الاالله به خط کوفی، اسمای خداوند و شجره طیبه چهارده معصوم(ع).
آخرین کاری که استاد در انجام آن با استادان فیناستیان و خواجه شیرانی سهیم بوده‌اند، تابلویی منقش به آیه‌ای از سوره انشراح (الم نشرح) و اسمای مبارک 14 معصوم(ع) است که روی سه فلز مس، برنج و نقره قلم‌زنی شده است.
آثار استاد در نمایشگاه‌های زیادی در خارج از کشور از جمله در نمایشگاه لبنان و سوریه به معرض نمایش در آمده و در داخل کشور هم در نمایشگاه‌های متعددی شرکت کرده است.
از ديگر آثار ارزشمند وی می‌توان «۷۲ لاله» با نام شهدای كربلا و همچنين اثری را كه او به ياد دو فرزند شهيدش در دفاع مقدس و ۲۴ تن از شهدای همشهری‌اش را روی ورقه‌های مسی با طرح لاله حک و قلم‌زنی كرد.
وی در سال 1378در همايش تجليل از خادمان قرآن كشور در هفتمین نمایشگاه بین‌المللی قرآن کریم از سوی رئيس‌جمهور وقت مفتخر به دریافت عنوان خادمان قرآن در عرصه امور هنری شد. زنده یاد محمدرضا پوشیده نامجو در آذرماه 1390 دار فانی را وداع گفت و به دیار باقی شتافت.
انتهای پیام
