تبیین نظریه درست درباره صلب و ترائب

به گزارش ایکنا، حجت‌الاسلام والمسلمین علی نصیری، استاد سطح خارج حوزه علمیه، 11 اسفندماه در ادامه مباحث نقد سها، گفت: اشکالی که سها در ذیل آیات پنجم تا هفتم سوره مبارکه طارق «فَلْيَنْظُرِ الْإِنْسَانُ مِمَّ خُلِقَ ﴿۵﴾؛ خُلِقَ مِنْ مَاءٍ دَافِقٍ ﴿۶﴾؛ يَخْرُجُ مِنْ بَيْنِ الصُّلْبِ وَالتَّرَائِبِ ﴿۷﴾» مطرح کرده، این است که چون آیه تعبیر «ماءٍ دافق» را به کار برده است، دفق برای مردان است، پس نقش زن چیست؟ همچنین گفته است طبق علم امروز، آب انزالی مرد در بیضه ساخته می‌شود، چرا قرآن آن را از بین صلب و ترائب می‌داند؟

استاد سطح خارج حوزه علمیه با بیان اینکه چه کسی مدعی شده که دفق، مائی است که از مرد خارج می‌شود، افزود: با اینکه فقها در مباحث فقهی این مسئله در مورد زن سکوت و دفق را به سمت مردان برده‌اند، اما کسانی مانند فاضل هندی برداشت خوبی از آیه کرده و آورده است که دفق برای زن هم هست و زن هم مانند مرد بعد از خروج آب ناشی از شهوت، باید غسل کند؛ پس ماء زن در وقت ارگاسم و شدت لذت جنسی با جهش خارج می‌شود.

وی اضافه کرد: سیدعبدالله جزائری هم آورده است که ماء زن رقیق است و سرعت در نزول دارد، همچنین شدت شهوتی دارد که موجب قوت دفق است و چون در مجرای زن سعه دارد، با سرعت بیشتر خارج می‌شود و انزال آن زمان بیشتری را هم صرف می‌کند، نظیر این سخن در مفتاح الکرامه هم ذکر شده و آمده است که زنان هم «لابدٌِ از دفق» هستند.

وی افزود: پس دفق ماء زن همانند مرد حتی ممکن است در خواب و خدای ناکرده استمناء رخ دهد و توأم با دفق و جهش است، گرچه به خاطر شکل اندام تناسلی زن، خروج بیرونی مانند مرد ندارد؛ البته خیلی از مفسران به اشتباه، ماء دافق را فقط برای مردان به کار برده‌اند، در حالی که آیه دوم سوره مبارکه دهر «إِنَّا خَلَقْنَا الْإِنْسَانَ مِنْ نُطْفَةٍ أَمْشَاجٍ نَبْتَلِيهِ فَجَعَلْنَاهُ سَمِيعًا بَصِيرًا؛ ما انسان را از نطفه مختلطى آفريديم» تعبیر امشاج را به معنای خلیط و چیزی که مخلوط می‌شود، می‌داند.

انسان؛ محصول نطفه زن و مرد

استاد حوزه علمیه گفت: قرآن با صراحت فرموده است که آفرینش انسان محصول مخلوط نطفه زن و مرد است، اما برخی مفسران گذشته اشتباه کرده‌اند و حتی برخی مفسران معاصر هم مرتکب این اشتباه شده‌اند که بحث شبهه صلب و ترائب و نسبت دادن تولد فرزند به مرد از تبعات چنین تفسیری است.

نصیری اظهار کرد: همچنین اشکال سها که به «یخرج» بازگشت دارد، کاملاً بی‌دلیل است، زیرا به جنس ماء بر می‌گردد؛ وی که مدعی ادیب بودن است، نباید چنین ادعایی داشته باشد و بگوید چرا یخرج تثنیه نیامده است. 

نصیری با بیان اینکه در مورد صلب و ترائب، نظرات تفسیری مختلف و تا حدودی پراکنده مطرح است که باب مناقشات و شبهات را باز می‌گذارد، اظهار کرد: یک نظر این است که گفته شده صلب به مردان و ترائب به زنان باز می‌گردد، زیرا زنان مظهر لطافت و مردان مظهر قدرت هستند؛ دومین نظر اینکه هر دو به مرد یعنی پشت و سینه مرد باز می‌گردد که در این صورت اشکال سها تقویت می‌شود؛ کسانی مانند مراغی هم گفته‌اند که جنین در مجاورت کلیه‌ها قرار دارد و پیدایش انسان از نطفه زن و مرد است. برخی گفته‌اند منظور از صلب و ترائب همه اجزای بدن است که به همه پشت و پیش اشاره دارد.

بنیانگذار مؤسسه معارف وحی و خرد تصریح کرد: این آراء پراکنده و به هم ریخته کار را سخت کرده است، اما اگر دسته‌بندی مناسبی صورت بدهیم، برخی صلب و ترائب را منحصر به مرد کرده‌اند که این دسته آراء قطعاً اشتباه است، زیرا نقش زن انکار شده و با نطفة امشاج در سوره دهر در تضاد است.

نظریه درست درباره صلب و ترائب

نصیری اضافه کرد: آن دسته تفاسیری که صلب و ترائب را به این سمت برده که صلب از مرد و ترائب از زن است، باز اشکال دارد؛ زیرا اینکه گفته شود صلب استخوان‌های پشت مرد و ترائب استخوان‌های سینه زن است، از لحاظ علمی قابل دفاع نیست و آن بخش از تفاسیر هم که صلب و ترائب را به مرد و زن به صورت توأم معطوف کرده، صائب و مورد تأیید است. 

استاد حوزه علمیه اظهار کرد: وجود کلمه «بین» در تعبیر «بین الصلب و الترائب» به معنای آن است که ماء دافق، نقطه جغرافیایی را برای ما مشخص می‌کند؛ در این بخش خداوند بدون اینکه بگوید اینجا نقش لگن خاصره و پروستات و آلت تناسلی و بیضه چیست ـ چون روش قرآن ورود به جزئیات علمی نبوده است ـ فقط منطقه جغرافیایی را که در آن تولید، نگهداری و انزال منی رخ می‌دهد، بیان کرده است.

نصیری ادامه داد: در مورد معنای واژه صلب، فراهیدی گفته است که استخوان‌هایی است که در پشت قرار دارد و ستون فقرات را وصل می‌کند و در مورد ترائب هم برخی ریشه آن را از تراب یا فقر دانسته‌اند؛ ابن فارس ترائب را به معنای صدر گرفته است، بنابراین صلب و ترائب در حقیقت آب منی مرد و زن از استخوان‌های پشت و سینه زن و مرد است که از بالا تا لگن خاصره را شامل می‌شود. این تفسیر کاملاً معقول و منطقی است.

نصیری با بیان اینکه روش قرآن این است که به کلیات می‌پردازد، بنابراین شبهه سها نادرست است، اضافه کرد: وی گفته امروز مشخص است که منی در بیضه تولید و از آنجا به بیرون ریخته می‌شود و این غلط فاحش قرآن است؛ در جواب می‌گوییم اشتباه فاحش از خود اوست، زیرا ماء دافق مربوط به هم زن و هم مرد است و منحصر به مرد نیست.

استاد حوزه علمیه تأکید کرد: این تبیینات نشان می‌دهد، قرآن جلوتر از علم است، زیرا علم هنوز به این مسئله نرسیده است، زیرا قرآن سهم زن را در حد بالا در خلق نطفه بیان کرده و این علم است که باید خود را پیش ببرد.