تجلی عارفانه در ترنم ایرانی

به گزارش ایکنا؛ عطار عارف، عالم و شاعری بود که در اواسط قرن شش و اوایل قرن هفتم هجری در شهر نیشابور می‌زیست که متاسفانه با حمله و یورش مغولان به قتل رسید. درست است که جان عطار در قرن هفتم به صورت ناجوانمردانه گرفته شد اما روح وی حدود هشتصدسال است که در آثار به جای مانده از  او مستتر و در طی همه این قرون در میان ایرانیان و فارسی‌زبانان، زنده و جاری بوده است.

مکتوبات منثور و منظوم زیادی از عطار در دست داریم که هرکدام در نوع خود شاهکارهای ادب فارسی به شمار می‌آیند؛ مانند: تذکره الاولیا، منطق‌الطیر، الهی‌نامه، مصیبت‌نامه، مختارنامه و...

در موسیقی ایرانی نیز آهنگسازان و خوانندگان از اشعار عطار در آثار خود به وفور استفاده کردند که خود نشان از اهمیت و جایگاه والای عطار در فرهنگ و هنر ایرانی است.

در آثاری که از استاد محمدرضا شجریان موجود است در بسیاری از آن‌ها از شعر عطار استفاده شده است که می‌توان به آلبوم «بی تو به سر نمی‌شود»، «هم‌نوا با بم»، «آسمان عشق»، «آه باران»، «شب، سکوت، کویر»، «دود عود» و «راست پنجگاه» اشاره کرد. در قطعات خصوصی  نیز که به صورت رسمی انتشار پیدا نکرده نیز آوازهایی از اشعار عطار می‌درخشد.

در آثار استاد شهرام ناظری هم که مضامین عارفانه جایگاه ویژه دارد شعر عطار نیز به چشم می‌خورد که عمدتاً به صورت خصوصی منتشر شده‌اند.

همچنین استاد حسام‌الدین سراج در آثاری که از خود به جای گذاشتن مانند: «طریقت عشق» از شعر عطار استفاده کردند.

در دیگر کارهای شاخص از خوانندگان مطرح حوزه موسیقی سنتی که به شعر عطار پرداختند می‌توان به علیرضا افتخاری در تصنیف «ای دل اگر عاشقی»، همایون شجریان در آلبوم «مستور و مست»، «خداوند اسرار»، «خورشید آرزو»، سالار عقیلی در آلبوم «دریای بی‌پایان» و علیرضا قربانی در آلبوم «از خشت و خاک»، «دخت پری‌وار»، «سودای عاشقی».

 همچنین وحید تاج آلبومی با نام «عطار» دارد که همه اشعار آن از عطار است و به مناسبت هشتصدمین سال بزرگداشت عطار در سال 1396 منتشر شده است.

ژان کلود کاریر؛ ادیب و فیلمنامه‌نویس فرانسوی که تسلط زیادی بر ادبیات فارسی داشت از منطق‌الطیر نمایشی موزیکال را به نگارش درآورده بود که چندین بار در سالن‌های مختلف اروپا روی صحنه رفته است.

در وصف عطار همین بس که مولانا سروده است:

هفت شهر عشق را عطار گشت

ما هنوز اندر خم یک کوچه ایم

یادداشت از سجاد محمدیان