آیا ما نیز می‌توانیم معصوم از گناه شویم؟ + فیلم

به گزارش ایکنا، حجت‌الاسلام والمسلمین کاوس روحی‌برندق، عضو هیئت علمی دانشگاه تربیت مدرس و از شاگردان آیت‌الله بهجت، در درس‌گفتارهای رمضانی ایکنا به شرح ادعیه زبور آل محمد(ص) در صحیفه سجادیه می‌پردازد. این جلسات در ایام ماه مبارک رمضان هر روز  در صفحه اندیشه ایکنا منتشر می‌شود. در ادامه بیست‌ودومین جلسه از این درس‌گفتار از نظر می‌گذرد؛

در این جلسه، یکی از فرازهای دعای وداع با ماه مبارک رمضانِ صحیفه سجادیه را می‌خوانیم؛ امام(ع) می‌فرماید: «السَّلَامُ عَلَيْكَ مَا كَانَ أَمْحَاكَ لِلذُّنُوبِ وَ أَسْتَرَكَ لِأَنْوَاعِ الْعُيُوبِ»؛ یعنی خداحافظ ای ماه رمضان که چقدر گناهان را پاک می‌کری و عیب‌ها را می‌پوشاندی. حال باید ببینیم محو و ستر به چه معناست. محو به معنای از بین بردن است؛ یعنی روزه باعث می‌شد که آثار گناه هم از دل من زدوده شود؛ به دیگر سخن، عشق به گناه، علاقه به گناه، دودلی، دغدغه‌داشتن، کشیده‌شدن دل به طرف گناه از بین برود. ممکن است سؤال شود که آیا چنین چیزی ممکن است؟ در پاسخ می‌گوییم: بله! اگر انسان تمرین کند، آرام‌آرام به عصمت می‌رسد.

معصومان(ع) که از ابتدا تا آخر عمر فکر گناه به ذهنشان خطور نکرد، به این دلیل بود که مقام معنوی و معرفتی داشتند. البته در این مسیر زحمات زیادی هم کشیدند که نتیجه‌اش نائل شدن به مقام عصمت بود و توانستند مقاماتی که کسب کرده بودند را نگه دارند. اینها چهارده معصوم(ع) هستند و پایین‌تر از آنها از جهت درجه عصمت، انبیای الهی هستند، اما دیگران هم می‌توانند معصوم شوند. انسان حداقل می‌تواند از گناه معصوم شود و راهش این است که معرفت خود را بالا ببرد تا اصلاً به گناه اهمیت ندهد و آن را مانند سم و نجاست بداند. همان طور که میل هیچ کدام‌ از ما به طرف نجاست و کثافات نمی‌رود و حتی از بوی آن نیز بدمان می‌آید.

امام(ع) فرمود: «سلام بر تو ای ماه رمضانی که چقدر گناهان را محو کردی و عیوب درونی و اخلاقی من را نیز پوشاندی». بنابراین سِتر دارای دو معنا بود که یکی در معنای گذاشتن پوشش بر روی چیزی و دیگری در این معناکه کلاً چیزی باقی نمی‌ماند. وقتی می‌گوییم «یا ستّار»، یک‌وقت یعنی خدایا، گناهان من را بپوشان که دیگران نبینند و یکبار هم یعنی از خدا می‌خواهیم که گناه را از وجود من بپوشاند و خودم هم آن را نبینم و از بین برود.

امیدواریم خداوندِ ستار، با عفو و غفران و مغفرت و ستاریت خود، تمام گناهان ما بزداید، آثارش را نیز از دل ما محو کند. خداوند متعال «مبدّل السیئات بالحسنات» است؛ یعنی نه‌تنها می‌پوشاند و از بین می‌برد، بلکه جای آن یک چیز خوبی هم در دل آدم می‌کارد. در قیامت وقتی آدم خطاکار را می‌بینند، می‌گویند آدم خوبی بود و هرچقدر می‌خواهد بگوید که سابقه ما بد بود، می‌بیند نمی‌تواند، چون خداوند به جای لجن‌ها، گل کاشته است. خدایا وجود ما را پاکیزه بفرما.