دنیاشناسی علوی؛ دوری از حب دنیا و پرهیز از بدعت‌گرایی + فیلم
کد خبر: 3969927
تاریخ انتشار : ۱۸ ارديبهشت ۱۴۰۰ - ۱۰:۴۸
درس‌گفتار گزیده‌ای از نهج‌البلاغه / 25

دنیاشناسی علوی؛ دوری از حب دنیا و پرهیز از بدعت‌گرایی + فیلم

جامعه‌شناس و پژوهشگر حوزه دین با اشاره به خطبه‌ 145 نهج‌‌البلاغه امیرالمؤمنین(ع)، به موضوع دنیاشناسی و دوری از حب دنیا از دیدگاه امام علی(ع) پرداخت.

به گزارش ایکنا، به مناسبت ایام ماه مبارک رمضان امسال، پای درس‌گفتار «گزیده‌هایی از نهج‌البلاغه» از زبان عماد افروغ، جامعه‌شناس و پژوهشگر حوزه دین نشسته‌ایم.

عماد افروغ در بیست و پنجمین قسمت این مجموعه با موضوع «دوری از حب دنیا» ضمن اشاره به خطبه‌ 145 نهج‌البلاغه، به تشریح دیدگاه حضرت امیرالمؤمنین(ع) در رابطه با ضرورت پرهیز از دنیاگرایی و حب دنیا پرداخت که مشروح آن را در ادامه می‌بینید و می‌خوانید.

در ادامه بحث دنیاشناسی از دیدگاه حضرت امیر(ع) به خطبه 145 و نامه 68 نهج‌البلاغه حضرت امیرالمؤمنین(ع) اشاره می‌کنم.

امام علی(ع) می‌فرمایند: «ای مردم! شما در این دنیا هدف تیرهای مرگ هستید که در هر جرعه‌ای اندوهی گلوگیر و در هر لقمه‌ای استخوان شکسته‌ای قرار دارد. در دنیا به نعمتی نمی‌رسید جز با از دست دادن نعمتی دیگر و روزی از عمر سالخورده‌ای نمی‌گذرد مگر به ویرانی یک روز از مهلتی که دارد و بر خوردنی او چیزی افزوده نمی‌شود مگر به نابود شدن روزی تعیین شده و اثری از او زنده نمی‌ماند مگر به نابودی اثر دیگر و چیزی برای او تازه و نو نمی‌شود مگر به کهنه شدن چیز دیگر و چیز جدیدی از او نمی‌روید مگر به درو شدن چیز دیگر. ریشه‌هایی رفتند که ما شاخه‌های آن هستیم. چگونه شاخه‌ها بدون ریشه‌ها برقرار می‌مانند. هیچ بدعتی در دین ایجاد نمی‌شود مگر آنکه سنتی ترک شود. پس از بدعت‌ها بپرهیزید و با راه راست و جاده آشکار حق باشید. نیکوکارترین کارها سنتی است که سالیانی بر آن گذشته و درستی آن ثابت شده باشد و بدکارترین کارها آنچه که تازه پیدا شده و آینده آن روشن نیست».

همچنین، در نامه 68 نهج‌البلاغه که مخاطب آن سلمان فارسی است نیز آمده است: «پس از یاد خدا و درود! دنیای حرام چونان مار است که پوستی نرم و زهری کشنده دارد. از جاذبه‌های فریبنده آن روی گردان زیرا زمان کوتاهی در آن خواهی ماند و اندوه آن را از سر بیرون کن زیرا یقین به جدایی و دگرگونی حالات آن را داری و آنگاه که با دنیا خو گرفته‌ای، بیشتر بترس زیرا که دنیاپرست تا به خوش‌گذرانی اطمینان کرد، زود او را به تلخ‌کامی کشاند و هرگاه که به دنیا انس گرفت و آسوده شد، ناگاه به وحشت دچار می‌شود».

انتهای پیام
مطالب مرتبط
captcha