ثروت انسان مانع از بی‌نیازی او به خویشاوندان نمی‌شود + فیلم
جامعه‌شناس و پژوهشگر حوزه دین با اشاره به خطبه بیست و سوم نهجالبلاغه امیرالمؤمنین(ع)، به موضوع جایگاه خانواده و خویشاوندان در کلام حضرت امیر(ع) پرداخت.
به گزارش ایکنا، به مناسبت ایام ماه مبارک رمضان امسال، پای درس‌گفتار «گزیده‌هایی از نهجالبلاغه» از زبان عماد افروغ، جامعه‌شناس و پژوهشگر حوزه دین نشسته‌ایم.
عماد افروغ در سی‌امین قسمت این مجموعه با موضوع «جایگاه ویژه خانواده و خویشاوندان» ضمن اشاره به خطبه بیست و سوم نهجالبلاغه، به موضوع دیدگاه امیرالمؤمنین(ع) درباره جایگاه خانواده و خویشاوندان پرداخت که مشروح آن را در ادامه می‌بینید و می‌خوانید.
بحث امروز ما در رابطه با خطبه بیست و سوم نهجالبلاغه امیرالمؤمنین(ع) است. حضرت امیر(ع) عبارت بسیار زیبایی در این خطبه دارند که به لحاظ جامعه‌شناسی خانواده و توجه به خویشاوندان عبارتی بسیار قابل تأمل است. ما نیز امروزه این عبارت و توصیف را به عنوان یک واقعیت اجتماعی درک کرده و می‌توانیم در باب آن نظریه‌پردازی کرده و توجیهات نظری را برای آن اقامه کنیم.
امام علی(ع) در این خطبه می‌فرمایند: «اى مردم! انسان هر مقدار که ثروتمند باشد، باز از خویشاوندان خود بى‌نیاز نیست که از او با زبان و دست دفاع کنند. خویشاوندان انسان بزرگترین گروهى هستند که از او حمایت مى‌کنند و اضطراب و ناراحتى او را مى‌زدایند و در هنگام مصیبت‌ها نسبت به او پرعاطفه‌ترین مردم هستند. نام نیکى که خدا از شخصى در میان مردم رواج دهد، بهتر از میراثى است که دیگرى بردارد».
این مسئله در جامعه ایران ثابت شده است که خانواده جایگاه ویژه‌ای در میان مردم داشته و تکیه‌گاهی محکم برای ایشان است که باید سعی شود تا این تکیه‌گاه حفظ شده و تضعیف نشود. البته نهاد خانواده را می‌توان به انحاء مختلفی تقویت و طوری عمل کرد که تقویت‌ها نیز بیشتر محتوایی و معنایی باشند تا شکلی و فرمی.
به نظر بنده حتی صله رحم نیز می‌توواند بیشتر محتوایی و معنایی و همراه با حمایت‌ها و کمک‌های واقعی باشد تا حمایت‌های لفظی و آمد و شدهای خشک فیزیکی. البته کسی منکر آمد و شدهای فیزیکی نیست، اما مهم این است که یک همدری و همدلی واقعی در این زمینه وجود داشته باشد.
انتهای پیام
