خطری که در کمین است + فیلم

 

مجالس حسین(ع) گنج پربهایی است که باید تا قیامِ قیامت، بشریت از آن استفاده کند. یک خطر بزرگ این گنج بی‌نظیر را تهدید می‌کند و آن خطر تحریف است. تاریخ‌نگاری؛ دشمن بزرگی به نام تحریف، دست بردن در حوادث تاریخی و داستان سرایی و افسانه سازی را جایگزین نقل واقعیات کردن دارد.

این تهمتی بود که به قرآن می‌زدند و می‌گفتند: «لَقَدْ وُعِدْنَا نَحْنُ وَآبَاؤُنَا هَٰذَا مِنْ قَبْلُ إِنْ هَٰذَا إِلَّا أَسَاطِيرُ الْأَوَّلِينَ؛ از این وعده‌ها بسیار به ما و پیش از این به پدران ما داده شد ولی اینها جز افسانه‌های پیشینیان نیست» (مؤمنون/ 83) در واقع می‌گفتند که قرآن افسانه می‌گوید و آنچه بیان می‌کند کاملاً منطبق بر واقعیات خارجی نیست.

 

قرآن جواب این تهمت را 9 بار بیان کرده و این را نپذیرفته و گفته است: «تِلْكَ آيَاتُ اللَّهِ نَتْلُوهَا عَلَيْكَ بِالْحَقِّ ۗ وَمَا اللَّهُ يُرِيدُ ظُلْمًا لِلْعَالَمِينَ؛ اینها آیات الهی است که برای تو به راستی می‌خوانیم، و خداوند هرگز اراده ستم به هیچ کس از مردم عالم نخواهد کرد» (آل عمران/ 108) یعنی داستان‌های تاریخی که ما بیان می‌کنیم کاملاً‌ منطبق با واقعیات است. ما باید مراقب باشیم حادثه عاشورا به دست تحریف سپرده نشده و کم یا زیاد نشود. خیال نکنیم با کم یا زیاد کردن حوادث تاریخی می‌توانیم آنها را به خیال خودمان دلنشین‌تر کنیم. در این صورت آنچه بیان می‌شود هرچه باشد دیگر تاریخ عاشورا نیست.

 

حسین(ع) مظهر صداقت و حقانیت است و دروغ در مکتب ایشان راه ندارد. باید مراقب بود آنچه که درباره سیدالشهداء(ع) نقل شده کاملاً دقیق و معتبر خوانده، گفته و بازگو شود.