«همسفر حسین(ع)» راهی بازار کتاب شد

به گزارش خبرنگار ایکنا؛ کتاب «همسفر حسین(ع)» تحلیلی نو از سلوک عاشورایی عزاداران حسینی در چهار سفر عرفانی است که به قلم ابراهیم خانی و تحقیق محسن خلیل‌آزاد به نگارش درآمده و به همت دفتر نشر معارف منتشر شده است.

 

یکی از ویژگی‌های مهم کتاب بیان مطالب جدید علمی با نگاهی کاربردی و قابل استفاده برای همگان است.  زبان این اثر به دلیل ذوق ادبی نویسنده از خشکی مباحث فلسفی آن کاسته است و از جهت دیگر رویکرد اجتماعی و کاربردی مؤلف در نگارش اثر، توازن مباحث نظری و کاربردی را در آن رقم زده است. همچنین بخش‌های گوناگون کتاب با روضه‌ها، نجوا‌ها و درد دل‌های حسینی مزین شده است تا فراتر از تحلیل در متن کتاب، همچون مجالس روضه طعم این سلوک را تجربه کنیم.

 

 

ابراهیم خانی نویسنده اثر معتقد است؛ روضه‌ها صرفاً مجالسی در حاشیه زندگی ما نیستند. بلکه نوشیدن مدام از شراب شور و شعور این مجالس، مخاطبانش را وارد سلوک و سفری معنوی می‌کند که به مرور تمام ابعاد حیات فردی و اجتماعی آن‌ها را در برمی‌گیرد.

 

وی در این کتاب تلاش کرده به تحلیل این سفر معنوی و سلوکی بپردازد. در بخش اول کتاب که فصل «ره‌توشه» نامگذاری شده، تلاش شده است تا در مورد معنای سفر معنوی از منظر عرفان اسلامی و مراحل چهارگانه آن بحث شود. از چیستی این مراحل گفته شود. در ادامه نیز تلاش شده است تا بر اساس همین الگوی سفر‌های چهارگانه در عرفان اسلامی، سفر معنوی اهل روضه‌های حضرت سیدالشهدا با دقت بررسی و تحلیل شود. از این رو چهار فصل بعدی کتاب، هر کدام به یک سفر از این اسفار اربعه سلوک عاشورایی اختصاص یافته تا ابعاد معرفتی، تاریخی، فردی و اجتماعی سلوک اهل روضه‌ها به دقت و به تفکیک در هر سفر بررسی شود.

 

 

در برشی از این کتاب آمده است: سال را هرگونه گذرانده‌ایم، با شروع محرم تنها ده روز دیگر تا روز واقعه باقی است. تنها ده روز فرصت داریم که خود را به قافله‌ای حسین علیه‌السلام برسانیم و از جاماندگان نباشیم. بالاخره باید با پادرمیانی یکی از یارانش، اذن ورود در خیمه را گرفت. یا از باب مسلم علیه‌السلام، یا از باب رقیه، یا از باب علی‌اصغر، یا از باب علی‌اکبر، یا از باب عباس علیه‌السلام، یا از همه این بازی‌ها باید اذن ورودی گرفت. گریه بر تک‌تک یاران حسین علیه‌السلام شاید به مرور، گره کور تعلقات قلبمان را یک‌به‌یک باز کند و ما را آماده کند تا وقتی حسین علیه‌السلام در شب عاشورا اذن می‌دهد که همه بروند، ما را تعلقاتمان به بیرون از خیمه او نکشاند. ما هم مانند یارانش به او التماس کنیم تا اجازه دهد در کنار مسلخ عاشقانه او، خون بی‌ارزش ما هم ریخته شود و به ارزش خاک کربلا ارزشی پیدا کند.