محوریت قرآن را به مساجد و هیئات بازگردانیم

به گزارش خبرنگار ایکنا، احمد مسجدجامعی، قائم‌مقام مرکز دایرةالمعارف بزرگ اسلامی عصر روز گذشته، 15 فروردین‌ماه در دیدار نوروزی جامعه قرآنی با اشاره به وضعیت فعالیت‌های قرآنی در دهه‌های گذشته، بیان کرد: جلسات قرآن در منازل، تکایا و حسینیه‌ها دایر بود و اقوام مقیم در شهرهای بزرگ ازجمله تهران نیز مقید بودند تا آموزش قرآن داشته باشند. بسیاری از روستاها، طی ماه رمضان هر شب برنامه قرآنی داشتند.

وی هیئات را نهادهای مذهبی آن دوران برشمرد و آنان را به سه دسته هیئات‌ قومی، محله‌ای و صنفی تقسیم کرد و افزود: این جلسات با قرائت قرآن و مباحثی پیرامون قرآن همراه بود. برخی جلسات مثل جوانان کوچه مسجد جامع یا جوانان میدان حسن‌آباد، محله‌ای بود که از قدمت برخی از آنها بیشتر از صد سال می‌گذرد. مکان جلوس استاد مشخص بود و رحل‌ها پیش از آغاز جلسه، منظم در مقابل افراد قرار داده می‌شد.

مسجدجامعی افزود: در سال‌های پیش از این، جلسات قرآن پررونقی در مساجد برقرار بود، معلم قرآن کلمات را می‌گفت، معنی می‌کرد و ما معانی را در دفترچه کوچکی یادداشت می‌کردیم. چون جلسات تا دیروقت طول می‌کشید، متولیان مجلس یا مسجد برای قرآن‌آموزانی که از مسیر دورتر می‌آمدند، وسیله ایاب و ذهاب تهیه می‌کردند. ولی فعالیت مساجد فعلی چیز دیگری را نشان می‌دهد. همین دو سه سال پیش طی ماه رمضان، از مجلس افطاری‌ای واقع در شمیران حرکت کردم تا به مسجد امام حسن(ع) در حوالی چهارراه سیروس بروم، همان مسجدی که مرحوم عاصمی شب‌های نیمه شعبان جشن مفصلی در آن برگزار می‌کرد، در این مسیر جز مسجد آیت الله شعرانی(مسجد حوض) هیچ مسجدی دائر نبود، در آنجا دیدم که جلسه تلاوت قرآن فقط با حضور یک خانواده برقرار است، با آنان سر صحبت را باز کردم. گفتند که آقای شعرانی به ما گفته تا زنده‌اید نگذارید چراغ مسجد در ماه‌های رمضان خاموش شود و ما به خاطر سخن علامه اینجا جلسه برگزار می‌کنیم.

ضرورت آسیب‌شناسی کم‌رونقی مساجد

مسجدجامعی اظهار کرد: آن زمان، قاریان مصری نه به هتل‌ها بلکه به خانه‌ اساتید دعوت می‌شدند و مهمان صاحبخانه بودند و این دعوت کاملاً خودجوش بود و این جلسات بسیار لذتبخش بود. این موارد را که به خاطر می‌آورم و با شرایط فعلی مقایسه دارم، مرا به این نتیجه می‌رساند که باید آسیب‌شناسی جدی صورت گیرد.

وی ادامه داد: از خبرگزاری قرآن می‌خواهم آسیب‌شناسی کند که چرا با وجود اینکه فعالیت‌های مذهبی بیشتر شده، مناسبت‌ها به نسبت قبل زیاد شده است، رونق این امور به ویژه در مساجد کم شده است؟ به مداحی بیشتر از قرائت قرآن توجه می‌شود. قرائت با آن ظرفیت، رشد نکرده و جاذبه‌های آن فراموش شده است. نباید قرآن به ویژه در ماه رمضان، تحت‌الشعاع موضوع دیگری قرار گیرد.

این فعال قرآنی در ادامه با اشاره به فعالیت نزدیک به بیست ساله ایکنا گفت: این خبرگزاری طی رمضان امسال، وارد نوزدهمین سال فعالیت خود می‌شود و به یک بلوغی رسیده است. دو دهه قبل ما فقط دو شبکه خبررسانی یکی واحد مرکزی خبر و دیگری خبرگزاری جمهوری اسلامی را داشتیم، با توسعه تکنولوژی، دیدیم که با فعالیت دو خبرگزاری به این همه سلیقه‌های متنوع جواب داده نمی‌شود، بنابر این ‌به این سمت رفتیم که تعداد خبرگزاری‌ها را افزایش دهیم و مجوز نخستین خبرگزاری تخصصی برای ایکنا صادر شد.

عضو پیشین شورای اسلامی شهر تهران تصریح کرد: اگر آن موقع ضرورت کار و بسط فعالیت قرآنی اقتضا می‌کرد که ما خبرگزاری قرآن را به عنوان نخستین خبرگزاری تخصصی داشته باشیم، شرایط آن موقع بود، اما الان وضعیت به مراتب از آن موقع متفاوت‌تر شده و الان ریزرسانه‌ها هستند که فضای مجازی را در اختیار گرفته‌اند و خبر زیاد و ارزان تولید می‌کنند. خبر، جایگاه خود را از دست داده و کیفیت لازم را ندارد و گاهی جعلی است.

آینده یک خبرگزاری در برابر انبوهی از ریزرسانه‌ها

وی در پایان گفت: دقت، سرعت و صحت شاخصه خبر است. سرعت افزایش پیدا کرده اما کدام دقت و صحت؟ در قبال این فضا و گسترش رسانه‌های کوچک، چه نوع سیاست‌گذاری باید داشته باشیم تا همچنان یک خبرگزاری زنده و تأثیرگذار داشته باشیم؟ البته کار خبرگزاری تنها تولید خبر نیست، این فقط یک وجه آن است، کار خبرگزاری می‌تواند ایجاد یک موج فرهنگی باشد. این یک سؤال اساسی است که ما برای چشم‌انداز آینده و مطلوب در این شرایط و با این تکنولوژی‌های جدید و این وضعیت رسانه‌ها چه راهکار و شیوه‌ای را پیش بگیریم تا تأثیر خبر قرآنی و گسترش شخصیت متناسب با این آموزه‌ها در جامعه بیشتر شود؟ در کنار تدوین کارنامه بیست‌ساله ایکنا باید به این راهکارها نیز بیندیشیم.