عشق پا تا سرِ جهانش بود

به مناسبت رحلت استاد برجسته اخلاق، آیت‌الله سیدعبدالله فاطمی‌نیا، قطعه شعری سروده احمد رفیعی وردنجانی، شاعر آیینی چهارمحال‌وبختیاری تقدیم مخاطبان گرامی می‌شود.

می‌شد از صحبتش صفا حس کرد
عطر سرشار ربنا حس کرد
مثل شور نسیم اول صبح
نفسش را پر از خدا حس کرد

این دلارام بی‌تلاطم را
چهره جاری از تبسم را
پیر درد آشنای مردم را
هر کسی دید، آشنا حس کرد

نام زهرا(س) برای هر آغاز
بر لبش بود، می‌شد از این راز
شب تشییع، گریه‌ها را باز
پی تابوت، بی‌صدا حس کرد

بود انگار ظهر عاشورا
هر کجا بود روضه‌اش برپا
می‌شد از هُرم اشک توی هوا
هر نفس بوی کربلا حس کرد

در طُمأنینه‌ای تماشایی
ماه رخسار او اهورایی
می‌شد از این وجود دریایی
آنچه را بود، بی‌ریا حس کرد

هر نفس ذکر بر لبانش بود
عشق پا تا سرِ جهانش بود
می‌شد از آنچه بر زبانش بود
واژه در واژه ربنا حس کرد

باز می‌شد اگر لبش به دعا
هر دعایی که بود، بود روا
می‌شد این لحظه‌ها اجابت را
همزمان با خودِ دعا حس کرد

او که مصداق مهربانی بود
در زمین بود و آسمانی بود
پی کوچ از جهان فانی بود
می‌شد او را چنین رها حس کرد

سینه‌سوز است این غم سنگین
رخنه افتاده است در دل دین
بنگر ای دیده حقیقت بین
می‌شود زخم رخنه را حس کرد