فعال اجتماعی از لحظات تلخ و شیرین قصاص می‌گوید
یک فعال اجتماعی با اشاره به اینکه به‌واسطه فعالیت‌هایم شانس بزرگی دارم که با انسان‌های خوب و دوستان خوبی در ارتباط هستم، گفت: این لبخند افراد پس از رفع مشکلات آنهاست که به من انگیزه می‌دهد، حسی که هر کسی باید آن را تجربه کند تا بداند همین یک لبخند می‌تواند بزرگ‌ترین انگیزه برایش باشد.
نیکی به دیگران و کمک به مؤسسات خیریه در گره‌گشایی از نیازمندان، امری فراملی است. در فراسوی مرزها، این عمل نیکو، جایگاه والای خود را دارد. در این راه خیرین و نیکوکاران زیادی هستند که برای رضای خدا گام برداشته و با شناسایی محرومین و نیازمندان و نیازهای اساسی آنها به مرتفع کردن این نیازها می‌پردازند.
به سراغ بانوی خیر و فعال مدنی می‌رویم که سال‌هاست با کار خیر عجین شده و در کنار زندگی همواره در کارهای عام‌المنفعه پیشگام بوده است و امروز نیز همچنان با قدرت در این راستا گام برمی‌دارد و خیران زیادی را نیز با خود همراه کرده است. بانویی که متولد سال 53 و اصالتاً نهاوندی است و در تهران زندگی می‌کند.
افسون علیمرادیان با بیان اینکه 15 سال است که به‌عنوان فعال مدنی در عرصه امور خیر فعالیت‌های خود را شروع کرده است، در گفت‌وگو با ایکنا از همدان، اظهار کرد: کار بنده به‌صورت داوطلبانه در بحران‌های مختلف از جمله سیل، زلزله و... بوده و توانسته‌ام در این زمینه در مناطق مختلف کشور با همراهی خیران کمک‌های خود را در این بحران‌ها به مردم داشته باشم.
این فعال اجتماعی با بیان اینکه هدف و برنامه ما انجام امور و کارهای عام‌المنفعه است، افزود: علاقه وافری به حوزه زنان و کودکان دارم و این به خاطر این است که کودکان و زنان در معرض آسیب‌های اجتماعی بیشتری قرار دارند و به آموزش و اشتغال در این حوزه علاقه‌مند هستم.
اشتغال و کارآفرینی برای بانوان
وی تصریح کرد: یکی از حوزه‌های فعالیت بنده اشتغال و کارآفرینی برای بانوان است که توانسته‌ام در این سال‌ها با کمک‌هایی که به این حوزه داشتم برای تعداد زیادی از بانوان اشتغال‌های کوچک و بزرگ را به‌صورت مشاغل خانگی و کارگاهی ایجاد کنم.
علیمرادیان یادآور شد: در این زمینه با شناسایی و معرفی زنان نیازمند در این حوزه به آنها کمک می‌کنیم تا بتوانند با سرمایه‌هایی که در اختیارشان قرار می‌گیرد در کنار کار منزل و تربیت فرزندان برای خود نیز درآمدزایی داشته باشند.
حمایت از دانش‌آموزان نخبه نیازمند
این فعال اجتماعی به فعالیت کمک‌سرای تحصیلی دانش‌آموزان اشاره کرد و افزود: در این راستا از طریق کمک‌سرای آموزشی تعداد چهار هزار بسته لوازم‌التحریر، تبلت و وسایل آموزشی را در اختیار دانش‌آموزان نیازمند نهاوند قرار دادیم. تعداد دانش‌آموزانی که نخبه بوده و به‌صورت بورسیه از امکانات آموزشی و کمک‌های تحصیلی ما بهره‌مند بوده‌اند حدود 40 تا 50 نفر هستند.
این فعال اجتماعی با بیان اینکه کمک‌های ما همه از کمک‌های مردمی، خیران و مقداری نیز از پشتوانه خانوادگی خودم است با اشاره به وجود بیمارستان علیمرادیان نهاوند به نام عموی خود، گفت: هر کجا نیاز باشد و در هر حوزه‌ای ما کمک می‌کنیم و با توجه به اینکه نهاوند وطن آبا و اجدادی بنده است حوزه کمک‌های بنده بیشتر در نهاوند متمرکز شده است.
علیمرادیان گفت: عموم فعالیت‌های خانوادگی ما عام‌المنفعه است، یعنی به‌دنبال اموری می‌رویم که خیرش به عموم مردم برسد و از آنجا که مشکلات شخصی زیاد است، بیشتر در حوزه عمومی وارد می‌شویم. پدرم علی علیمرادیان امور عمرانی بیمارستان نهاوند و عمویم محمدحسین علیمرادیان امور مالی بیمارستان نهاوند را انجام داده است، پدربزرگم آیت‌الله عزیزالله علیمرادیان نیز در کار خیر پیش‌قدم بود و در ساخت مسجد و حسینیه در نهاوند مبادرت کرد.
وی افزود: در دوران کرونا در این زمینه کمک‌های زیادی در حوزه تأمین ماسک، تجهیزات، الکل و... در این بیمارستان داشتیم و عمده فعالیت‌های بنده از تولیت این بیمارستان که پدرم آن را بر عهده دارد در نهاوند صورت می‌گیرد. در حوزه بسته‌های معیشتی نیز دو بار کمک‌های معیشتی را به خانواده‌های نیازمند و آسیب دیده از کرونا داشتیم.
این فعال اجتماعی با بیان اینکه دوست دارم یک انجمن خیریه و خیران داشته باشم، افزود: با توجه به تعلق خاطری که به شهرستان نهاوند دارم، داشتن یک سینما و شهربازی را برای این شهر ضروری می‌دانم و دوست دارم که در این راستا با کمک خیرین، مشارکت‌های مردم و مسئولان تلاش شود تا این مهم نیز در شهرستان محقق شود.
هدفم حل مشکلات عمومی مردم است
وی که هدف فعالیت‌های خود را حل مشکلات مردم می‌داند، بیان کرد: همیشه دنبال این هستم که گره‌گشای مشکلات مردم باشم و در این زمینه کمبودها را شناسایی کرده و تلاش کرده‌ام تا هر جا مشکلی بوده برای حل آن اقدام کند.
علیمرادیان به ایجاد مرکز انتقال خون در نهاوند اشاره کرد و افزود: وجود یک مرکز انتقال خوب یک نیاز مبرم در شهرستان نهاوند بود و با کمک خیران، مردم و کمک‌های مسئولان حوزه بهداشت استان این مرکز در نهاوند سال گذشته ساخته شد.
وی در این باره توضیح داد: خیلی از اهالی نهاوند به دلیل تصادف‌خیز بودن این شهر، با مشکل کمبود خون اهدایی روبه‌رو بودند و از آنجا که مرکز انتقال خون در این شهرستان وجود نداشت و با توجه به نیاز مبرم بیمارستانهای نهاوند به خون و نبود بانک خونی در شهرستان، لذا تصمیم گرفتیم بانک خونی در نهاوند راه بیندازیم، در نهایت تجهیزات و پرسنل از طریق سازمان انتقال خون قرار شد تأمین شود و ساختمان مورد نیاز این مرکز زیر نظر سازمان به کمک خیرین ساخته شد. در این بین در ایام مختلف سال و به‌ویژه در طرح نذر خون، عید فطر به نیت شکرانه سلامتی خیرین در تأمین بودجه لازم برای ساخت این مرکز کمک کردند.
این فعال اجتماعی اضافه کرد: این بانک خون حدود 20 روز دیگر در نهاوند به بهره‌برداری می‌رسد، این پروژه از ابتدای سال 1400 آغاز شد؛ در ابتدا 800 میلیون تومان برآورد شد اما در نهایت با هزینه یک میلیارد و 100 میلیون تومان به اتمام رسید.
وی گفت: کمپین «شهر سبز» اقدام دیگر در حوزه محیط زیست است که از افراد علاقه‌مند می‌خواهیم در این طرح به‌مناسبت تولد، عروسی، فاتحه و ذبح گوسفند درخت بکارند و هر بار منطقه‌ای را به این منظور در نظر می‌گیریم.
علیمرادیان به فعالیت مؤسسه فرهنگی اشاره کرد و افزود: در واقع فعالیت این مؤسسه به‌صورت خانوادگی است که از سال 75 تاکنون با برگزاری جلسات فرهنگی، جمع‌آوری کتب فرهنگی نهاوند و... فعالیت دارد.
رضایت‌گیری از خانواده‌های عزیز از دست داده
وی یکی از حوزه‌های فعالیت خود را آزادسازی زندانیان جرائم غیرعمد اعلام کرد و گفت: در این زمینه نیز در سراسر نقاط کشور فعالیت داشته و حدود 9 سال است که حکمیت صلح و سازش دارم و با توجه به اینکه بخشش در اسلام سفارشی مؤکد است همواره در راستای رضایت اولیای دم تلاش می‌کنیم.
این فعال اجتماعی اضافه کرد: در این عرصه در قالب یک گروه فعالیت داشته و اولین گروه هستیم که در ایران این کار را با عنوان گروه «یاران نجات» شروع کرده است، در این راستا توانسته‌ایم با تأمین هزینه بیش از یکصد نفر از این افراد را به آغوش خانواده برگردانیم و تعداد زیادی نیز رضایت اولیای هر دو را جلب کرده‌ایم.
علیمرادیان با اشاره به فعالیت‌هایش در حوزه پرونده‌های قصاص، توضیح داد: در این زمینه به‌عنوان یک فعال مدنی روند رضایت‌گیری از خانوادههایی که درگیر چنین پرونده‌هایی هستند را دنبال می‌کنم، این خانواده‌ها یا خود به ما رجوع می‌کنند یا از سوی مددکاران زندان معرفی می‌شوند، در حال حاضر 9 سال است که در زمینه حکمیت صلح و سازش با خانواده‌های مختلفی در ارتباط هستم.
وی با اشاره به یکی از خاطرات تلخ این حکمیت‌ها در طول این 10 سال، تصریح کرد: پرونده‌های زیادی هستند که برای آنها تلاش می‌کنیم تا حکم قصاص اجرا نشود، زمان زیادی شاید صرف شود اما در نهایت که اجرا می‌شود برایمان سخت است، به‌طور مثال یک مورد قتل بود که خانمی همسرش را کشته بود علی‌رغم تلاش‌های بسیار خانواده مقتول تصمیم به اجرای حکم گرفتند اما پس از 48 ساعت از اجرای حکم قصاص تماس گرفتند و ابراز پشیمانی کردند و می‌گفتند کاش آنها را مجبور می‌کردیم که حکم را اجرا نکنند.
علیمرادیان ادامه داد: قصاص چون یک حق برای خانواده مقتول است اصلاً کسی نمی‌تواند افراد را برای تصمیم‌گیری مجبور کند، بخشیدن در این زمینه واقعاً کار سختی است، اگر فردی به این نقطه برسد در اصل به مرحله اوج این صفت دست پیدا کرده مضاف بر اینکه افراد پس از اجرای حکم حالشان خوب نیست و اغلب پشیمان می‌شوند، چراکه با این عمل عزیز از دست رفته آنها برنمی‌گردد و پس از آن هم درگیری روحی پیدا می‌کنند.
این بانوی خیر با اشاره به موضوع یک پرونده دیگر گفت: موضوع این رضایت‌گیری به یک پدر مربوط می‌شد که تنها فرزندش که یک پسر 23 ساله بود در درگیری و نزاع خیابانی کشته شده بود، چون تک فرزند بود رضایت دادن کار سختی بود، یک سال با این پدر صحبت می‌کردم که شرایط واقعاً سختی داشت، اما خوشبختانه شب قبل از اجرای حکم قاتل را به ازای هیچ بخشید.
تلخی پشیمانی بعد از اجرای حکم
وی افزود: برخی در ازای بخشش قاتل انجام یک کار خیر را شرط می‌کنند، به‌طور مثال یک خانواده شرط کرد که مجرم مدرسه‌ای برای دانش‌آموزان بسازد تا رضایت بدهد، یا مورد دیگری چون مقتول کشتی‌گیر بود ساخت یک سالن کشتی موجب رضایت‌دهی شد، البته بیشتر افراد خود با گرفتن مبلغ دیه این امور خیر را انجام می‌دهند.
این فعال اجتماعی با بیان اینکه پشیمانی بعد از اجرای حکم اتفاق تلخی است، گفت: با توجه به ارتباطاتی که پس از اجرای حکم با اولیای دم داریم، به جرئت می‌توانم بگویم 99 درصد خانواده‌ها پس از اجرای حکم پشیمان می‌شوند، برخی بعد از این احساس به من می‌گویند کاش دست و پای ما را بسته بودید و نمی‌گذاشتید ما برای اجرای حکم برویم.
علیمرادیان با اشاره به روش رضایت‌گیری و نوع همراهی با این خانواده‌ها، اظهار کرد: همراهی و همدلی کردن با خانواده‌ای که عزیز خود را در یک قتل از دست داده کار سختی است، در مرحله اول آنها فکر می‌کنند از طرف خانواده قاتل با آنها ارتباط گرفته‌ایم. در یک پرونده قتل 10 خانواده به‌طور مستقیم و 50 خانواده به‌طور غیرمستقیم باهم در ارتباط هستند.
این فعال اجتماعی یادآور شد: 85 درصد این افراد در کلیت داستان و حالی که دارند مشترک هستند، تاکنون در این راه بی‌احترامی از کسی ندیده‌ام تنها یک بار در حین صحبت با خانواده مقتول مورد ضرب و شتم یک خانم که مادری داغدار بود قرار گرفتم.
علیمرادیان در پایان با اشاره به اینکه به‌واسطه این فعالیت‌ها شانس بزرگی دارم که با انسان‌های خوب و دوستان خوبی در ارتباط هستم، گفت: یک ثانیه هم حاضر نیستم این فعالیت‌ها که در زندگی دنبال رفع مشکلات مردم بوده‌ام را از دست بدهم و با چیزی عوض کنم، این لبخند افراد پس از رفع مشکلات آنها است که به من انگیزه می‌دهد، حسی که هر کسی باید آن را تجربه کند بداند همین یک لبخند می‌تواند بزرگ‌ترین انگیزه برایش باشد.
انتهای پیام
