امیر کریمی، خواننده موسیقی پاپ در گفت‌وگو با خبرگزاری بین‌المللی قرآن(ایکنا) درباره وضعیت موسیقی پاپ اظهار کرد: اینکه وضعیت موسیقی نسبت به سال‌های قبل افت کیفی داشته، امری مشخص است. دلیل آن نیز این است که کسانی که به صورت جدی در موسیقی فعالیت می‌کردند یا کم کار شده‌اند یا به طور کلی سال‌هاست که آلبومی را روانه بازار نکرده‌اند.
وی افزود: دلیل دیگری که برای این افت کیفی می‌توان عنوان کرد، سهل الوصول شدن این عرصه (خوانندگی) است، به نحویکه هر کسی با داشتن کوچکترین اطلاعات موسیقیایی به خود اجازه می‌دهد یک آلبوم تهیه کنند. این مسئله تنها مربوط به خوانندگی نمی‌شود، بلکه در شعر و موسیقی هم چنین حالتی وجود دارد. سهولت زمان حال در زمان حال در شرایطی است که ما در گذشته برای اینکه کاری تولید کنیم باید چند نفر متخصص درباره کارمان اظهار نظر می‌کردند.
وی ادامه داد: من معتقدم به لحاظ موسیقیایی نمی‌توان فرقی بین موسیقی جاهای مختلف قائل شد، اما این شعر و ترانه است که کیفیت کار را مشخص می‌کند، پس ملاک برای حرام بودن یک آهنگ و ترانه نقطه جغرافیایی که آن کار تولید شده نیست، بلکه مضمون اثر است که مشخص می‌کند کار حرام است یا مجاز. برای درک بهتر باید بگویم که ملاک برای مجاز یا حرام بودن موسیقی این است که کار مورد نظر شنونده را به «غنا» نیاندازد، اتفاقی که به ریتم موسیقی ربطی ندارد، بلکه شکل اجرای آن کار است که چنین شرایطی را به وجود می‌آورد. اگر چنین شرطی را در نظر بگیریم تنها شعر و مفهوم کار می‌تواند مجاز یا حرام بودن آن را مشخص می‌کند.
ریتمیک بودن موسیقی دلیل بر غیرمجاز بودن آن نیست
خواننده ترانه «توحید» متذکر شد: تصور اشتباه دیگر که در عرصه موسیقی انجام می‌شود این است که تمام آهنگ‌های شاد کارهایی هستند که شنونده را به غنا می‌اندازد، چون ممکن است کاری، کاملا موسیقی غمگین داشته باشد، اما آهنگ مورد نظر، شنوده را از حالت طبیعی خود خارج کند. نکته دیگر اینکه 15 سال پیش از موسیقی می‌شد حدس زد که آن کار در ایران ساخته شده یا خارج از کشور، اما در زمان حال این‌گونه نیست و صرف شاد بودن یک موسیقی دلیلی برای مجاز یا غیر مجاز بودن آن نیست.
کریمی در پاسخ به این سؤال که ملاک برای دینی خواندن یک ترانه چیست؟ گفت: ملاک برای اینکه یک ترانه دینی باشد این نیست که در آن چند بار نام حضرت علی (ع) یا دیگر ائمه برده شود، بلکه معنا و اعتقادی که در کار وجود دارد دینی بودن آن را مشخص می‌کند. برای نمونه من دو ترانه درباره حضرت علی (ع) دارم که هیچکدام نامی از آن حضرت نبرده‌ام یا اینکه در کارهای دیگر که برای شهدا یا حضرت محمد (ص) ساخته شده هم می‌شود چنین ویژگی را مشاهده کرد.