به گزارش خبرگزاری بین‌المللی قرآن(ایکنا)، همایش بین‌المللی شاعران پارسی‌زبان شب گذشته، 23 تیرماه با حضور غلامعلی حدادعادل، عضو کمیسیون فرهنگی مجلس و رئیس فرهنگستان زبان و ادب فارسی، علیرضا قزوه، مدیر مرکز آفرینش‌های ادبی حوزه هنری، سیدعلی موسوی گرمارودی، شاعر، مترجم قرآن و جمعی از شاعران ایرانی و خارجی در محل حوزه هنری برگزار شد.
غلامعلی حدادعادل، رئیس فرهنگستان زبان و ادب فارسی در این همایش عنوان کرد: در محضر مقام معظم رهبری کام جان ما با اشعار شاعران فارسی‌زبان خارجی شیرین شد و شنیدن شعر از زبان این افراد، خستگی را از جسم و جان بیرون کرد.
وی با اشاره به بیتی به زبان عربی افزود: در این بیت خطاب به مهمانان گفته می‌شود که اگر مهمان ما باشید، بدانید که شما صاحب‌خانه هستید و ما مهمان هستیم.
حدادعادل ادامه داد: طی دو شب گذشته که ظهیر صدیقی شعرش را با سبک غزل معروف اقبال لاهوری و درباره پیوند میان ایران و پاکستان خواند، به یاد شعری افتادم که 41 سال پیش به همین مناسبت سروده بودم که پس از انقلاب دو بیت به آن افزودم.
وی به بازخوانی شعرش و تقدیم آن به ظهیر صدیقی پرداخت و گفت:
«تا جهان باقیست، تا خورشید و مه تابنده است
بین پاکستان و ایران دوستی پاینده است
رشته پیوند ما حبل المتین دل ماست
زان سبب دل‌های ما از مهر هم آکنده است
آفرین بر خلق پاکستان که از اقبال خویش
چشمه اندیشه‌ای دارد که خوش زاینده است
شعر اقبال شما پیمان مهر و دوستی است
دفتر وی روشنی بخش دل خواننده است
چون حدیث عاشقی را پارسی باید سرود
جامه لفظ دری بر شعر وی زیبنده است
آن چراغ لاله در باغ جوانان عجم
آن که شعرش مژده پیروزی آینده است
«می‌رسد مردی که زنجیز غلامی بگسلد
دیده‌ام از روزن دیوار زندان شما»
آب را شعر تر او آبرو بخشیده است
آتش از داغ دل سوزان او سوزنده است
مرگ را در حضرت اقبال هرگز راه نیست
تا زبان فارسی زنده است، او هم زنده است»
وی همچنین با اشاره به فرزانه خجندی که پیش از این نیز در تاجیکستان و ایران در میان جمع شاعران پارسی‌زبان حضور داشته است، غزلی با عنوان «بخت همزبانی» را تقدیم به وی و دیگر شاعران فارسی‌زبان حاضر در این همایش کرد.
«تا من از چشم تو ای نامهربان افتاده‌ام
قطره اشکم که از چشم جهان افتاده‌ام
گوهری بودم به دست مردم چشمان تو
حالیا بر خاک راهت رایگان افتاده‌ام
آفتاب آسمان خاطرات بودم، دریغ
در پس ابر فراموشی نهان افتاده‌ام
گرچه بر من سجده می‌بردند روزی مهر و ماه
در بن چاهی به راه کاروان افتاده‌ام
سایه پرورد تو بودم، بی تو این نخل بلند
در بیابان بلا بی‌سایه‌بان افتاده‌ام
روزگاری با تو بخت همزبانی داشتم
ای دریغا کین چنین بی همزبان افتاده‌ام
کیستم من گردی از دامان یار افشانده‌ایم
مرغ بی بال و پریم کز آشیان افتاده‌ام
خاطرم آکنده از عطر محبت‌های توست
گر چه دور از سایه آن بوستان افتاده‌ام
مو به مو با صد زبان گویم غم هجران دوست
گر چه همچون شاه، نه از آن گیسوان افتاده‌ام»
وی سپس عنوان کرد: همه باید در تاثیر شاعران در گسترش زبان فارسی در کشورهای فارسی‌زبان و تاثیر شاعران در نگاه‌بانی و حفظ زبان فارسی در کشورهای فارسی‌زبان بیندیشیم.
حدادعادل ادامه داد: وقتی درباره زبان فارسی در ایران، تاجیکستان، افغانستان و پاکستان سخن می‌گوییم، فکر ما متوجه عوامل سیاسی، اجتماعی و اقتصادی است. محاسبه می‌کنیم که آیا بازار کار برای کسانی که فارسی یاد بگیرند در هندوستان وجود دارد یا خیر؟
وی همچنین گفت: مدافعان و نگاهبانان اصلی زبان فارسی در همه سرزمین‌ها، شاعران بوده‌اند. شاعران سخن دل مردم را به زبان می‌آورند و دردهای روزگار را بیان می‌کنند. دردهای روزگار و دردهای ابدی انسان و پرسش‌های ابدی را بیان می‌کنند.
رئیس بنیاد سعدی همچنین اظهار کرد:  شاعران ارزش‌های جاودانه را فراتر از زمان و مکان و مرزهای سیاسی و اراده می‌سرایند. شاعران فراتر از موانع ایجاد شده مصنوعی، پیوند دهنده ملت‌ها و انسان‌ها هستند.
وی بر لزوم توجه به نقش حافظ در گسترش زبان فارسی در سرزمین‌های یاد شده تأکید کرد و گفت: هر جا فارسی‌زبان و فارسی‌دانی هست، حافظ در کنار اوست. باید دید حافظ در هندوستان با وزیر و عامی و هندو و مسلمان چه کرده است و چطور راز دل همه را به زبان هنری سروده است و همه با او همنوا شده‌اند.
حدادعادل با اشاره به روزگار کنونی، افزود: درست در روزگاری که استعمار انگلستان با همه قوا، قصد ریشه‌کن کردن زبان فارسی را از هند و پاکستان داشت، اقبال به مدد شعر، چراغ زبان فارسی را در پاکستان، هندوستان و ایران قوت و روشنی بخشید.
وی اظهار کرد: شاعران دردها، رازها، حقایق و واقعیات را با زبانی هنرمندانه، دلنشین و دلپذیر به زبان می‌آورند و شیرینی سخن و لطافت اندیشه را به کار مردم می‌چشانند.
حدادعادل با اشاره به شعری از شاعر غزنه که گفت «بوی عشق از دمشق می‌آید» گفت: اخیراً کسی از سوریه آمده بود و برای من از دلاوری‌های نوجوانان افغان در دمشق و سوریه تعریف می‌کرد.
وی با اشاره به فتنه‌ای که امروز دست دشمن دژخیم در همه جهان اسلام از جمله سوریه برپا کرده است، اظهار کرد: باید رفت و دید که جوانان دلاور پاک اعتقاد و پاک باختگان افغانستان در آنجا چه می‌کنند.
حدادعادل تصریح کرد: شاعران این گونه ارزش‌ها و ایمان‌ها را به زبان می‌آورند و زبان را نگاه می‌دارند و حفظ می‌کنند. وی به غزل کوتاهی در پایان اشاره کرد که در زیر آن را می‌خوانیم:
«نقاب از چهره یکسو کن که من خورشید می‌خواهم
تبسم کن که من یاقوت و مروارید می‌خواهم
سکوت خویش را بشکن، دلم را بیش از این مشکن
نگاهی، خنده‌ای، نازی، که من امید می‌خواهم
من آن سروی که گرد باد می‌گردید می‌جویم
من آن ماهی که می‌رقصید و می‌خندید می‌خواهم
غروب آفتاب و ماه و اختر را نمی‌خواهم
طلوع بی‌غروب دولت جاوید می‌خواهم
بتاب ای آفتاب از اسمان عشق بر جانم
که من خود را رها از ظلمت تردید می‌خواهم
ندارم قبله‌ای جز روی نیکوی تو در عالم
خدایی کن، خدایی کن، که من توحید می‌خواهم»
علیرضا قزوه، مدیر مرکز آفرینش‌های ادبی حوزه هنری با یادآوری نخستین دوره جشنواره شعر فجر که دبیری آن را برعهده داشت، یادآور شد: در هند و پاکستان که مردم آنها فارسی‌زبان نیستند و شعر فارسی می‌گویند، مجاهدتی عظیم در این راستا صورت می‌گیرد.
وی ادامه داد: در این جشنواره تلاش کردم تا شاعران خارجی فارسی‌زبان را به ایران دعوت کنم و اکنون افسوس می‌خورم که چرا شاعران فارسی زبان بعد از هشت دوره برپایی جشنواره شعر فجر، فراموش شده‌اند.
مدیر مرکز آفرینش‌های ادبی حوزه هنری تاکید کرد: در راستای گرد هم‌آیی شاعران از اقصی نقاط جهان به ایران، باید این موضوع اولویت باشد که شاعران فارسی زبان جزء نخستین‌ها جای گیرند.
قزوه با بزرگ برشمردن این همایش به عنوان جلسه شعر ادبی، گفت: حضور شاعران خارجی در این همایش گسترده‌تر از پیش بود و باید به زبان فارسی در خارج از مرزها اهمیت دهیم.
وی با بیان اینکه همایش شاعران پارسی‌زبان می‌تواند بزرگترین و مهمترین جلسه حوزه شعر باشد، یادآور شد: امیدوارم که از سال‌های بعد، شاعران فارسی‌زبان بیشتری از اقصی نقاط جهان در همایش‌هایی که با رویکرد زبان فارسی برگزار می‌شوند، به میهن اسلامی‌مان دعوت شوند.
همچنین شاعرانی چون سیدعلی موسوی گرمارودی که زمانی سفر فرهنگی ایران در تاجیکستان بود، فضل‌الله قدسی، مومن قناعت، ظهیر احمد صدیقی، کیومرث عباسی، فرزانه خجندی، فاضل نظری،  آنا برزینا، بلرام شکلا، طالب کریم آذرخش، اسکندر حسینی، رستم عجمی، محمد افسر رهبین، عزیز مهدی، محسن سعیدی، سیدمحمود سجادی و قادر طراوت‌پور به شعرخوانی پرداختند.
جالب اینجا بود که قریب به 70 درصد شاعران اشعاری را درباره امام علی(ع) بازخوانی کردند. اسکندر حسینی غزلی را به محضر امیرالمؤمنین(ع) تقدیم کرد و محسن سعیدی نیز ضمن شعرخوانی برای حضرت علی(ع)، در اشعارش از مسلمانان میانمار، سخن به میان آورد.
در پایان این مراسم با حضور غلامعلی حدادعادل، محسن مومنی شریف و علیرضا قزوه به شش نفر از شاعران به ویژه به مومن قناعت، شاعر مطرح تاجیکستان و ظهیر احمد صدیقی، شاعر پیشکسوت پاکستان و حافظ قرآن هدایایی اهدا شد.