به گزارش خبرگزاری بین‌المللی قرآن(ایکنا) از چهارمحال و بختیاری، علیرضا قیصری، مدرس دانشگاه امروز، پنجم مرداد‌ در نخستین یادواره عارف وارسته «شیخ عبدالله پیاده» که در زادگاهش، روستای شش بهره لردگان برگزار شد، اظهار کرد: شیخ عبدالله بختیاری معروف به شیخ پیاده در اصل نامش سیف‌الله ویسی بود که از همان کودکی روحش لطیف و سرشتش نیکو و به خاندان عصمت و طهارت علاقه و ارادت زیادی داشت.

وی افزود: در زمان رضا‌شاه که سیاستش سرکوب و قلع و قم خونین بزرگان و خلع سلاح و یکجانشینی عشایر بود سیف‌الله تصمیم گرفت به نجف اشرف عزیمت کند.

به گفته وی، شیخ‌عبدالله در کربلا و نجف کارگری می‌کرد و مزدش را در مسیر آشنایی با مسائل و معارف دینی هزینه می‏‌کرد تا آنکه در سایه ریاضت و عبادت به مقامات معنوی دست یافت و صاحب کرامات شد.

این مدرس دانشگاه اظهار کرد: شیخ عبدالله بیش از 50 مرتبه با پای پیاده به زیارت ائمه معصومین(ع) مشرف شد، از نجف و کربلا پیاده به قم و مشهد می‌رفت و در راه امامزادگان را نیز زیارت می‎کرد به همین دلیل به شیخ پیاده شهرت پیدا کرد.

قیصری آیت‌الله شیخ‌مرتضی حائری، اسماعیل دولابی، شیخ محمد فکور یزدی، حسین مظلومی را از دوستان و معاشران وی، که همه آنها در زهد و تقوی و عرفان جایگاه والایی داشتند، عنوان کرد.

وی دادن عزت و  کرامات را از آن خدا دانست و گفت: شیخ عبدالله دنیا را به اندازه نیازش خواست و از آنجایی‌که عزت دست خداست، خود شیخ عبدالله را بزرگ کرد.

قیصری طی‌الارض بودن، ملاقات با امام زمان(عج)، پرهیز از خوردن مال حرام و شبهه‌دار و هزینه کردن اموال در راه خدا را از مهم‎ترین شاخصه‌های شیخ عبدالله بختیاری برشمرد.

به گفته وی، شیخ عبدالله بختیاری در اواخر عمر خود به بیماری اوره مبتلا شد و پس از یک هفته بستری در بیمارستان آیت‌الله گلپایگانی قم در شب بیستم ماه مبارک رمضان سال 1402 قمری مصادف با 11 تیرماه 62 شمسی که سنش از هشتاد سالگی گذشته بود دار فانی را وداع و در قبرستان بقیع در راه قم به جمکران به خاک سپرده شد.