به گزارش خبرگزاری بین‌المللی قرآن(ایکنا) از آذربایجان‌ غربی، اولین مطلب در دین اسلام مسئله علم و مسئله تعلیم و تعلم است، اگر به‌صورت کلی به آیات قرآن و روایات نظر افکنیم ناظر به این مسئله است.

آیه 1 سوره علق «اقْرَأْ بِاسْمِ رَبِّکَ الَّذِی خَلَقَ» اولین آیه نازل شده بر پیامبر(ص) است که مسئله خواندن را مورد تأکید قرار داده است و آیات «اقْرَأْ وَرَبُّکَ الْأَکْرَمُ؛ الَّذِی عَلَّمَ بِالْقَلَمِ...» نیز تاییدی بر این ادعا است.

معجزه پیامبر اسلام(ص) یعنی قرآن کریم، از نوع علم است و با بررسی آیات قرآن با آیات زیادی روبه‌رو می‌شویم که مسئله علم را مورد توجه قرار داده‌اند و به انسان‌های عالم توجه خاص داشته‌اند.

در سوره الرحمن در آیات «الرَّحْمَنُ، عَلَّمَ الْقُرْآنَ، خَلَقَ الْإِنسَانَ» این مسئله محسوس است، چون پس از بیان آیه اول که اشاره به رحمت عام خداوند متعال است، بلافاصله صحبت از تعلیم قرآن به میان آمده و بعد از آن اشاره به خلقت انسان شده است.

خداوند در قرآن خود را اولین معلم انسان‌ها معرفی کرده است و تعلیم را قبل از خلقت بیان فرموده است تا انسان‌ها را متوجه اهمیت و حساسیت این مسئله بگرداند که اگر تعلیم و تعلم نبود خلقت انسان بی‌فایده بود.

آنچه که سبب برتریت انسان‌ها از سایر مخلوقات شده است، همین مسئله علم‌آموزی بشر است، انسان‌ها با استفاده از شعوری که خداوند در وجودشان قرار داده است می‌توانند به رمز و راز هستی دست بیابند.

تعبیراتی که در قرآن کریم است در هیچ مکتبی یافت نمی‌شود و در آنجا که می‌فرماید: «ن وَالْقَلَمِ وَمَا یَسْطُرُونَ» خدا بر قلم و آنچه ثبت می‌کند قسم می‌خورد و چنین سوگندی در هیچ مکتبی یافت نمی‌شود.

سوگند به نوشتن به‌طور قطع به‌دلیل توجه دادن به مسئله بسیار پر‌اهمیتی است و عام آوردن این مسئله نشان می‌دهد تنها علم دین نیست که اهمیت ثبت و نگهداری دارد، بلکه باید تمامی علوم را با استفاده از روش ثبت و نوشتن از آفت فراموشی و فنا حفظ کرد.

کسانی‌که مشغول آموختن علوم به‌خصوص علوم دینی هستند باید متوجه ارزش کاری که می کنند باشند و در این مسیر از مشکلات و سختی‌هایی که به‌طور حتم با آن‌ها مواجه می‌شوند هراسی به دل خود راه ندهند و بدانند آنچه که انسان‌ها را از سایر موجودات متمایز می‌سازد همین مسئله علم‌آموزی اوست.