کد خبر: ۲۶۰۴۳۹۸
تاریخ: ۲۳ مهر ۱۳۹۲ - ۱۲:۱۷
برگزاری نشست «امام علی(ع) در قرآن» در مؤسسه هدی تهران
گروه مؤسسات قرآنی مردمنهاد: نشست «امام علی(ع) در قرآن»، روز دوشنبه 22 مهرماه در مؤسسه هدی تهران برگزار شد.
به گزارش خبرگزاری بينالمللی قرآن (ايكنا)، نشست «امام علی(ع) در قرآن»، روز دوشنبه 22 مهرماه با حضور كامران ماورديانی، از اساتيد قرآن در مؤسسه هدی تجريش برگزار شد و در اين جلسه به توضيحاتی در مورد جنگهای جمل، صفين و نهروان با ناكثين، قاسطين و مارقين پرداخته شد.
ماورديانی طی سخنانی در اين جلسه به ذكر نكاتی در مورد نظرات بزرگان در مورد عظمت حضرت علی(ع) اشاره كرد و گفت: مستشرقان درباه ايشان اذعان داشتهاند كه «علی(ع) را نمیسزد جز اينكه علی(ع) را دوست بداريم»؛ زيرا كه قول و فعل او يكی است و همواره كارهای او در جهت بندگی خدای خويش است.
وی افزود: همچنين ابن سينا در مورد بزرگواری علی(ع) گفته است كه حضرت علی(ع) معقول است در ميان محسوسات به اين معنی كه عقل ايشان نسبت به موجودات ديگر بالاتر است، اگر چه كه عقل اول، حضرت محمد(ص) است.
همچنين در جلسه تفسير قرآن كه روز دوشنبه 22 مهرماه با حضور كامران ماورديانی، از اساتيد برتر تفسير قرآن در مؤسسه هدی برگزار شد، به ترجمه و تفسير آيه 164-163 سوره بقره پرداخته شد.
در ترجمه آيات آمده است: پس معبود(پرستنده) شما معبويد يكتا است، نيست معبويد مگر او، هستی بخش(بسيار مهرورز) و هميشه مهربان، همانا در آفرينش آسمانها و زمين و آمد و شد شب و روز و كشتی روان میشود در دريا(آبگاه)، توسط آن سود میرساند مردم را، آنچه فرو میفرستاد خداوند از آسمان از آبی(ياران، تگرگ، برف و رگبار و ..) پس زنده میكند توسط آن زمين را بعد از مرگش و میپراكند در آن (زمين) از هر چنبندهای و چرخش بادها و ابرها، رام شده در آسمان و زمين حتماً نشانهايی برای گروهی كه تشخيص میدهند.
قابل ذكر است كه آيه 163 اشاره به آيات انفسی دارد، يعنی خداوند انسان را به انديشيدن در آيات انتزاعی خودش فرا میخواند و آيه 164 سوره بقره نشانگر آيات آفاق الهی يعنی همان جهان طبيعت است، لذا خداوند در اين آيه مردم را برای باور او و قيامت به سمت آيات شهودی در عالم تكوين فرا میخواند، زيرا كه اين نوع نشانهها برای مردم مخصوصاً منكرين معاد ملموستر و غير انكار ناشدنی است.
سپس بعد از مشاهده آيات انفسی و آفاقی، خداوند انسان را به بكار بردن عقل خويش كه همان تشخيص خوب از بد است، وا میدارد تا تنها خداوند مورد پرستش انسان قرار گيرد و ديگر الههها در جهان رنگ خويش را از دست دهند، لذا در اين آيات عبارت لا الا الا هو به كار رفته شده است كه ابتدا نفی ديگر معبودهاست و پس از آن اثبات خداوند است كه به عنوان اله واحد يا الله احد در قرآن ذكر شده است.
خبرنگار: معصومه نوروزحقی
ماورديانی طی سخنانی در اين جلسه به ذكر نكاتی در مورد نظرات بزرگان در مورد عظمت حضرت علی(ع) اشاره كرد و گفت: مستشرقان درباه ايشان اذعان داشتهاند كه «علی(ع) را نمیسزد جز اينكه علی(ع) را دوست بداريم»؛ زيرا كه قول و فعل او يكی است و همواره كارهای او در جهت بندگی خدای خويش است.
وی افزود: همچنين ابن سينا در مورد بزرگواری علی(ع) گفته است كه حضرت علی(ع) معقول است در ميان محسوسات به اين معنی كه عقل ايشان نسبت به موجودات ديگر بالاتر است، اگر چه كه عقل اول، حضرت محمد(ص) است.
همچنين در جلسه تفسير قرآن كه روز دوشنبه 22 مهرماه با حضور كامران ماورديانی، از اساتيد برتر تفسير قرآن در مؤسسه هدی برگزار شد، به ترجمه و تفسير آيه 164-163 سوره بقره پرداخته شد.
در ترجمه آيات آمده است: پس معبود(پرستنده) شما معبويد يكتا است، نيست معبويد مگر او، هستی بخش(بسيار مهرورز) و هميشه مهربان، همانا در آفرينش آسمانها و زمين و آمد و شد شب و روز و كشتی روان میشود در دريا(آبگاه)، توسط آن سود میرساند مردم را، آنچه فرو میفرستاد خداوند از آسمان از آبی(ياران، تگرگ، برف و رگبار و ..) پس زنده میكند توسط آن زمين را بعد از مرگش و میپراكند در آن (زمين) از هر چنبندهای و چرخش بادها و ابرها، رام شده در آسمان و زمين حتماً نشانهايی برای گروهی كه تشخيص میدهند.
قابل ذكر است كه آيه 163 اشاره به آيات انفسی دارد، يعنی خداوند انسان را به انديشيدن در آيات انتزاعی خودش فرا میخواند و آيه 164 سوره بقره نشانگر آيات آفاق الهی يعنی همان جهان طبيعت است، لذا خداوند در اين آيه مردم را برای باور او و قيامت به سمت آيات شهودی در عالم تكوين فرا میخواند، زيرا كه اين نوع نشانهها برای مردم مخصوصاً منكرين معاد ملموستر و غير انكار ناشدنی است.
سپس بعد از مشاهده آيات انفسی و آفاقی، خداوند انسان را به بكار بردن عقل خويش كه همان تشخيص خوب از بد است، وا میدارد تا تنها خداوند مورد پرستش انسان قرار گيرد و ديگر الههها در جهان رنگ خويش را از دست دهند، لذا در اين آيات عبارت لا الا الا هو به كار رفته شده است كه ابتدا نفی ديگر معبودهاست و پس از آن اثبات خداوند است كه به عنوان اله واحد يا الله احد در قرآن ذكر شده است.
خبرنگار: معصومه نوروزحقی