مسعود سیاح‌گرجی، قاری بین‌المللی قرآن در گفت‌وگو با کانون خبرنگاران نبأ وابسته به خبرگزاری ایکنا با انتقاد از تبعیض بین قراء ایرانی و مصری اظهار کرد: یک زمانی می‌گفتیم استاد «غلوش» به ایران آمده است، ایشان یک شخصیت بزرگ است، یا استاد «شحات انور» به ایران می‌آیند، اینها واقعا قله‌های تلاوت در جهان هستند. اما اکنون وقتی بخواهیم قاری مصری به ایران دعوت کنیم در برخی اوقات قاری درجه 5 را که به اندازه شاگردان قراء ایرانی هم تلاوت نمی‌کنند، را دعوت می‌کنیم. اگر بحث رسیدگی و پول دادن به قاری قرآن بد است، چگونه است که این قاری را جذب می‌کنند و آن تلاوتی را هم که باید از آنان نمی‌شنویم را می‌فرستند و کلی هزینه صرف آن می‌کنند؛ در صورتی که می‌گویند پول دادن برای قرائت کار پسندیده‌ای نیست ولی وقتی که قاری ایرانی بخواهد از طرف سازمان فرهنگ و ارتباطات به کشورهای دیگری دعوت شود، یک دهم یا یک پانزدهم قراء مصری به وی پول می‌دهند.
وی با طرح سؤالی از مسئولان گفت: ما چه نیازی به این قراء داریم؟ جالب است که گاهی پیش آمده قاری مصری دعوت کرده‌ایم و قاری ایرانی نیز با وی قرائت کرده است و بعد از پایان جلسه مردم آمده‌اند پیش ما و پرسیدند قرائت شما کجا و قرائت آن آقا کجا! دلیل دعوت این قاری چه بوده؟ اگر قاری خوب بخواند، متبحر و خوش‌صدا باشد و زیبا تلاوت کند، ایرادی ندارد، مانند استاد «محمود شحات انور» پسندیده است ولی قراء جدیدی که می‌فرستند اصلا خوب نیستند و شما از اکثریت قاریان ایرانی بپرسید همه شاکی هستند. من نمی‌دانم با چه رویکرد و مجوزی این قراء دعوت می‌شوند، از چه کسی مجوز دارند که بیت‌المال این‌گونه حیف و میل می‌شود؟
نفر نخست مسابقات مالزی افزود: اگر پول می‌خواهد خرج شود باید برای چیزی که استحقاق داشته باشد خرج شود. پول صرف قرائت مصری می‌شود ولی از طرفی آمار اعزام قراء ایرانی به کشورهای خارجی بسیار پائین است. من از سال 80 که نفر اول شدم فقط یک مرتبه از طرف سازمان فرهنگ و ارتباطات به کشور کویت رفتم و دیگر هم نرفتم. اصلا رسیدگی به این مسئله وجود ندارد. تلاوت مهم هست اگر اعتراض کنیم می‌گویند شما نباید برای قرآن پول دریافت کنید. خوب اگر پول گرفتن بد است پس چرا به قراء مصری پول می‌دهند؟ و یا اگر ما را دعوت شخصی می‌کنند چه بسا که مانند آن قاری مصری و یا حتی بیشتر از آن به ما احترام می‌گذارند.
وی با انتقاد از رویکرد غریبه‌پرستی در بین برخی افراد بیان کرد: برخی به جای اینکه به کیفیت قرائت نگاه کنند، به عبا یا کلاه قرمز و شکل و شمایل قاری نگاه می‌کنند در صورتی که مهم نوع قرائت است. خود بنده من 100 مرتبه در کشور ترکیه تلاوت کردم و متوجه شدم قرائت ایرانی‌ها آنجا خریدار بیشتری دارد؛ زیرا نوع قرائت و کیفیت برای آنها مهم است نه شکل و شمایل قاری. اگر قاری خوبی بیاید خوب است باید پرسید چه اتفاقاتی دارد می‌افتد.
سیاح گرجی با اشاره به دعوت قاریان مصری در ماه مبارک رمضان تصریح کرد: این افراد را دعوت می‌کنند در حالی که نمی‌توانند مانند شاگردان ما نیز تلاوت کنند. می‌توان همین پول را صرف قاریان ایرانی کنیم و نتیجه آن را ببینیم. ما باید کاری کنیم که قاریان ما معطل نمانند. اگر فردی قاری قرآن شد در واقع عنصر فرهنگی در اختیار نظام شده و نظام باید او را تأمین کند و در اختیار خودش بگیرد تا فقط تلاوت و یا تدریس کند. هنگامی که قاری تأمین نباشد دنبال مشاغل دیگری می‌رود و باعث می‌شود کم کم از تمرین و تلاوت فاصله بگیرد.
وی با بیان اینکه ما قاریان حرفه‌ای کمی داریم، اظهار کرد: فقط همین‌ها مطرح هستند و قاریانی که درگیر کار هستند کمتر فرصت تمرین دارند. مسئولان باید بر روی این جامعه قرآنی نظارت بیشتری داشته باشند. یک قاری قران در جامعه در حال فعالیت است و باید ارتزاق کند. وقتی نخبه قرآنی در تلاوت اول شده و از او خوب خواندن را می‌خواهند باید برای او تسهیلات را در نظر بگیرند یا نه؟ می‌گویند تو برو دنبال کسب و کار خودت، ولی خوب هم تلاوت کن. من نمی‌گویم حقوق زیاد ولی حداقل باید یک معیشتی داشته باشد که او دیگر سراغ کار دیگری نرود. این کار باید دولتی شود تا مشکل قاری حل شود، فشاری به مردم نیاورد که حتما باید آن‌‌قدر پول به من بدهند تا من تلاوت کنم، از طرفی مردم هم باید متوجه باشند.
اهتمام به قرآنی شدن
قاری بین‌المللی قرآن در پاسخ به این پرسش که وصیت شما به جامعه قرآنی چیست؟ عنوان کرد: وصیتم این است که تنها در محدوده‌ای که پیامبر اکرم(ص) و معصومین(ع) فرمودند تلاوت کنیم؛ و به نحوی عمل کنیم که علاوه بر اینکه به ظاهر قرآن می‌پردازیم و می‌خوانیم به عمل قرآنی نیز اهمیت دهیم و خود را نزدیک کنیم. به جایی که کسی مثل استاد عبدالواسط می‌شود نخبه جهان اسلام در تلاوت. باید دید که ایشان رفتار و ارتباطش با دیگران چطور است؟ تقوای او چگونه است؟ پسر ایشان می‌گوید: پدرم قبل از تلاوت دو رکعت نماز می‌خواند و به ایتام خیلی رسیدگی می‌کرد. خداوند هم، همین‌ها را از ما می‌خواهند نه اینکه سر تلاوت با ما بحث کنند. در جلسات قرآن می‌گویم که فکر نمی‌کنم آن دو فرشته که بر قبر می‌آیند از ما بپرسند که چرا «سگاه» خواندی و «نهاوند» نخواندی؟ و یا چرا تجوید را رعایت نکردی بلکه می‌گویند: مَن ربِّک؟ مَن نبیِّک؟ امامان تو چه کسانی بودند؟ عمرت را در چه راهی صرف کردی؟
وی افزود: قرآن باید برای ما وسیله‌ای باشد که ما را به آن هدف اصلی و عالی که مقصود خود قرآن که همان عمل صالح است، هدایت کند. به همان درجه‌ای که در سوره عصر افراد را جدا می‌کند و می‌فرماید «إِلَّا الَّذِینَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ وَتَوَاصَوْا بِالْحَقِّ وَتَوَاصَوْا بِالصَّبْرِ». حال خود قرآن عمل مستحب است. ما فقط دنبال خوب خواندن نباشیم بلکه باید به دنبال خوب عمل کردن باشیم. این قرآن خواندن در کنار تزکیه نفس با ارزش‌تر می‌شود. اگر کسی هم قرآن را کمتر می‌خواند باید به دنبال کاری که خدا بیشتر راضی هست باشد. خوب قرآن خواندن نهایتا به ما خیراتی را می‌رساند و خوب عمل کردن دنیا و آخرت ما را آباد می‌کند.
سیاح گرجی در پاسخ به این پرسش که آرزو و دغدغه قرآنی خود چیست؟ گفت: آرزویم که ظهور حضرت ولی عصر(عج) است و همه چیز را درست کنند. اگر خداوند می‌خواهد در خواب یا بیداری بداند که امام زمان(عج) را ببنیم. خیلی برایم سؤال است که ایشان چگونه قرآن خواندنی را می‌پسندد و چه قرآن خواندی را تأیید می‌کند و بدانم ایشان در رابطه با تلاوت قرآن چه چیزی را بپسندم. دغدغه‌ام این است که جامعه‌ای داشته باشیم بریء از انحرافات باشد مخصوصا در زمینه قرآنی. اینکه خودم به‌شخصه بتوانم افراد بیشتری را به قرآن جذب کنم و البته نه‌تنها به ظاهر قرآن بلکه به عمل قرآن، زیرا که خیر دنیا و آخرت در عمل به قرآن است.
وی از تلاوت قرآن پدرش یاد کرد و افزود: روزی که پدرم در مالزی اول شد را هرگز فراموش نمی‌کنم چون غربت خاصی داشت؛ زیرا سال 66 زمان جنگ بود که خیلی به این مسائل اهمیت نمی‌دادند و اول شدن پدرم بُعد سیاسی با خود به همراه داشت. در آن زمان برای خرید شیر به بقالی رفته بودم که رادیو اعلام کرد علی گرجی اول شد و حتی فامیلش را هم به اشتباه کرمی اعلام کرد ولی من چون مطمئن بودم پدر خودم است سریع خود را به خانه رساندم و فریادزنان این خبر را به مادرم دادم و این خاطره خیلی خوبی برای من بود.
سیاح گرجی اظهار کرد: 14 سال بعد از آن ماجرا من و پدرم با هم رفتیم که پدر به‌عنوان استاد و سرورم همراه من بودند که من نیز اول شدم و تنها پدر و پسری بودیم که در مسابقات مالزی اول شدیم و افتخاری بود برای جمهوری اسلامی ایران و من نمی‌دانم چگونه از پدر و مادرم تشکر کنم از پدرم که لقمه حلال برای ما تهیه کردند؛ زیرا که لقمه واقعا در رسیدن به این راه‌ها اثر دارد و حال که پایان صحبت‌مان با پدر و مادر شد فکر می‌کنم که خدا راضی‌تر باشد.
ادامه دارد...