علیرضا محمدی، نویسنده کتاب «عبدالحسین؛ شیدای شهید» در گفت‌وگو با خبرگزاری بین‌المللی قرآن(ایکنا) عنوان کرد: شهید عبدالحسین موسوی‌نژاد از سال 67 تا 90 (زمان شهادت) در حسرت شهادت بود و دائم دعا می‌کرد که خدایا مرا سعید بدار و شهید بمیران.
محمدی افزود: بسیاری از سرداران سپاه پاسداران پس از مدتی از پایان جنگ تحمیلی دیگر دوران جبهه و خدمت خالصانه و معنوی را فراموش کردند، ولی موسوی‌نژاد هنوز ساده زندگی می‌کرد و روحش را از مادیات زندگی و گرد و غبار آلایش‌ها پاک نگه داشت.
وی با اشاره به اینکه شهید موسوی‌نژاد 30 تیر 90 در مبارزه با پژاک همراه پنج نفر از همرزمانش در سردشت به شهادت رسید، گفت: دلیل اصلی برای انتخاب زندگی‌نامه این شهید در نگارش کتاب، ویژگی‌های خاص شخصیتی وی بوده که واقعاً د‌ر تمام لحظات زندگی سمبل عشق و هدایت بشریت بوده است.
محمدی اظهار کرد: کتاب «عبدالحسین؛ شیدای شهید» در پنج فصل به زندگی‌نامه این شهید در دوران کودکی، جبهه، دیدار با خانواده شهدا از سال 74، شهادت و خواب‌های دیگران درباره وی اختصاص دارد.
وی افزود: شهید عبدالحسین موسوی‌نژاد از سال 74 بدون انقطاع هر شنبه شب به خانواده شهدا سر می‌زد و حتی پس از شهادت به خواب دوستان می‌آمد و آنها را به دیدار با خانواده شهدا و انجام فریضه نماز شب و زیارت‌های عاشورا و آل یاسین دعوت می‌کرد.
کتاب «عبدالحسین؛ شیدای شهید» در 108 صفحه از سوی مؤسسه حفظ آثار و نشر ارزش‌های دفاع مقدس نیروی زمینی سپاه منتشر شده است.