سروده‎های آیت‌الله‌العظمی صافی گلپایگانی در مدح حضرت فاطمه معصومه(س)

به گزارش خبرگزاری بین المللی قرآن(ایکنا) این مرجع تقلید در سروده‌ای با عنوان «شفیعه محشر» آورده است:

این بارگه که خاک درش مُشکِ اذفر است/بویش چو بوى خُلد برین روح‌پرور است
دار الشّفا و عـقده‌گشا و فرح‌فزاست/ باب امان ز محنـت فرداى محشر است
طور حضـور و مطلـع نور و مطاف حور/ آرامـگاه دختــر موســى بن جعفر است
خاتون دیــن‌پناه که برهـان عزّتـــش/ هر صبح و شــام، صیحه «الله اکبــر» است
هر کس درى و خانه و راهى گزیده است/ چشم امید لطفى صـافى بر ایــن در است

ایشان همچنین در نوشته ای با عنوان «مریم دوران» آورده است:

ای دختر دین و خواهر ایمان/ ای مهر سپهر دانش و عرفان
ای اسوه شرم و عفت و عصمت/ الگوی وقار و حشمتِ نسوان
ای بنت امام هفتمین، موسی/ آن معدن صبر و حجّت یزدان
در چرخ وفا، تو مهرِ رخشنده/ در برج حیا، تو اختر تابان
ای رونق دین احمد مرسل/ ای پایه رفعتت بر از کیوان
بر اوج شرف، مثالی از زهرا/ در قدس مقام، مریم دوران
در باغ کمال، نوگل یاسین/ و از بحر کرم، تو لؤلؤ و مرجان
فیض تو رسد به کهتر و مهتر/ کان جلوه بود ز رحمت رحمان
آباء تو جمله رهبران خلق/ عالی‌قدَر و جلال و عالیشان
مهر تو به زخم‌ها همه مرهم/ لطف تو به دردها همه درمان
دشواری کارها و سختی‌ها/ از فیض عنایتت شود آسان
در وصف تو منطقم بود الکن/ در قدر تو عقل واله و حیران
قم از تو شده است قـبّةالاسلام/ فخرش به تو پایدار و جاویدان
میعاد تقرّب است و عشّ آل/ کانون علوم بی حد قرآن
ای گوهر بحر رأفت و رحمت/ ای عنصر جود، معدن احسان
بین «لطفی صافی» پریشان حال/ سرگشته به تیه حسرت و خسران
طی کرده بهار عمر در غفلت/ کرده است سیاه نامه از عصیان
از خوف گناه و هول روز حشر/ چون بید، تنش همی بود لرزان
در خجلت از آن بود که در فردا/ ظاهر شود آنچه کرده در پنهان
با این همه خواهد از شما  کاحوال/ گردد به شفاعت شما جبران
با حبّ محمّد و ولای آل/ امّید نجات دارد و غفران
بر احمد و آل، بی حد و بسیار/ تسلیم و تحیّات قادر سبحان

در سومین سروده ایشان با عنوان «اختر برج حیا» آمده است:

ای که دل افسرده و غمینی و مضطرّ/ و ای که تو را روزگار کرده مکدّر

خویش ز غم کن خلاص وگیر به اخلاص/ رشته‌ای از چادر شفیعه محشر

بضعه خیر النّساء، صفیّه یزدان/ معدن جود و کرم، عزیز پیمبر

گوهر بحر کمال و حشمت و عصمت/ اختر برج حیا، سلیله حیدر

طاهره و پاک، هم‌چو مریم عذرا/ صاحب عزّ و شرف، حبیبه داور

مفخر قم عُشّ اهل بیت رسالت/ شهر حدیث و محدّثین موقّر

منبع زهد و عفاف و دانش و بینش/ مرکز ایمان و قدس و معرفت و فرّ

همچو پدر، قبله حوایج مردم/ کارگشای بشر ز کهتر و مهتر

روضه او طور طالبان تجلّی/ مهد کرامات و معجزات مکرّر

خاک درش توتیای چشم خلایق/ بوی رواقش حیات‌بخش و معطّر

حُرمت آن، هم‌چو حُرمت حرم و بیت/ حجر ومقام و صفا و زمزم و مشعر

مرقد پاکش مطاف عالی و دانی/ خطّ ولایش، شعار اکبر و اصغر

صاحب این نعت واین صفات نکو کیست؟/ حضرت معصومه دخت موسی جعفر

ای فلک رفعت و سپهر معالی/ ای شرف دودمان ساقی کوثر

ای همه اسلاف تو اعاظم عالَم/ حجّت و پیغمبر و امام و رهبر

«لطفی صافی» ز هول روز قیامت/ سخت غمین و پریش باشد و مضطرّ

چـون پدر وچون برادرش به همـه عمر/ بوده شما را مدیح‌خوان و ثناگر

چشم امّیدش بود به سوی شما باز/ تا برهانیدش از جحیم مسعّر